Η αρχή έγινε με τους FUNDRACAR, που μπλέκουν reggae, punk, dub, hip hop, metal, electronica, ρεμπέτικο, beatbox σε μια συσκευασία και η αλήθεια είναι πως με τον καιρό έχουν εξελιχθεί σε μουσικό επίπεδο.

Το “Obi-Wan Kenobi” και το “Νόμιμη Φούντα” ήταν μεταξύ των κομματιών που το κοινό απόλαυσε περισσότερο και μιας που μιλήσαμε για κοινό, δεν είναι τυχαίο πως το Gagarin 205 είχε αρχίσει να γεμίζει από νωρίς, καθώς οι Fundracar διαθέτουν πάντοτε το δικό τους fanbase στις συναυλίες.

Η σέντρα, λοιπόν, στο tour που τις προσεχείς ημέρες θα οργώσει την Ελλάδα, είχε ήδη δοθεί, οπότε συνεχίζαμε πλέον με το πρώτο ημίχρονο και το ένα από τα δύο ονόματα της περιοδείας, τους BAD MOVIES, για τους οποίους οι συστάσεις περιττεύουν.

Το κατάλληλο γκρουπ για το τρίπτυχο μπύρες-χορός-τραγούδι, μελωδικοί ή/και γρήγοροι, οι Θεσσαλονικείς παρουσίασαν κομμάτια από το υπέροχο “Η Εποχή των Λύκων” (2015), σαν τα “Δώσ’ τους Πόλεμο”, “Δε Φοβάμαι”, “Μέσα στου Λύκου τη Φωλιά”, “Ο Θρήνος του Αλήτη”, “Η Εποχή των Λύκων”, “Η Αυτοκρατορία των Δειλών” και “Δώσ’ μου Αλητεία ή Θάνατο”, μαζί με παλιότερες στιγμές, όπως τα “Αρκετά”, “Όλα ή Τίποτα”, “Το Γράμμα” και “Ψέματα”, κλείνοντας με τον αναμενόμενο τρόπο, δηλαδή το “Salin”.

Το δεύτερο ημίχρονο, μαζί και η παράταση, ανήκαν στους VODKA JUNIORS, που βγήκαν στη σκηνή του Gagarin 205 με το “τελικά θα γίνει το λάιβ” του Κωστή, μιας που το, ούτως ή άλλως βαρύ για καθημερινή, ωράριο είχε καθυστερήσει, ενώ με το “Fighting Giants” να σφυρίζει την έναρξη, ξεκίνησε το πατιρντί και νομίζω ότι δεν χρειάζεται να περιγράψω άλλο, καθώς όσες και όσοι έχουν βρεθεί έστω και μία φορά σε αυτή τη θάλασσα/αρένα, κατέχουν.

Στο “Walk with Me” (εναλλακτικά… “Swim with me”) βγήκαν οι βάρκες και κρατήθηκαν και στο “Remains”, οι φωνές στο “Count on Me” έφτασαν ως το κέντρο της πόλης, τα “Beautiful World Fucked Up People” και “You Won’t Make a Soldier Out of Me” ήταν “για τους thrashers”, ενώ με τον Άλεξ από 63 High να συνοδεύει τα αδέρφια του στο “Gasoline”, η κατάσταση είχε φτάσει πλέον στο σημείο που δεν υπήρχε γυρισμός.

Ο Κωστής προανήγγειλε το “παγκόσμιο ρεκόρ stage diving στο Gagarin” και, όπως ήταν αναμενόμενο, τα υποψήφια κορμιά ήταν αρκετά, με αποτέλεσμα στο “Rollercoaster” να βλέπεις απλά σώματα να ίπτανται, ενώ με τη σειρά του, το “Rebirth” παρέα με τους ΒήταΠεις κράτησε την ατμόσφαιρα καυτή.

Λίγο αργότερα, ο Χάρης (με ολίγον από Ορέστη) μας κράτησε παρέα με το πανέμορφο “Heroes”, το οποίο προλόγισε λέγοντας “απόψε όλοι οι φίλοι μας είναι εδώ, ακόμα και αν κάνουμε καιρό να βρεθούμε, αυτή είναι πάντοτε η βραδιά που συναντιόμαστε”, ενώ μετά το, επίσης σόλο, “Whiskey and the Rain”, είχε μείνει χώρος για λίγο χαμό ακόμη (και κυριολεκτικά είχε μείνει, καθώς λόγω περασμένου της ώρας οι αποχωρήσεις ήταν αναπόφευκτες), και αυτός ήρθε με το “Last Chance”.

To “Queen of Scars”, με τη σειρά του, έδωσε την ευκαιρία για κάποιες τελευταίες αναπνοές (λέμε τώρα), ενώ το “Gold Cage Freedom” και ο τελευταίος του στίχος “group therapy session one”, αποτέλεσαν τον ιδανικότερο τρόπο για το κλείσιμο.

Απόψε (12/4) είναι η επαναληπτική συνεδρία, στον ίδιο χώρο με διαφορετικό σετ, οπότε παίρνουμε ομπρέλες και (ξανα)βγάζουμε τα χειμωνιάτικά μας, φορώντας από κάτω μαγιό, γιατί αναμένεται και πάλι πολύ κολύμπι. Κυρίως μέσα στο Gagarin.

* Φωτογραφίες: Γιάννης Νέγρης