Μπορεί η συλλογή διηγημάτων “THE PARENTICIDE CLUB” (“ΛΕΣΧΗ ΓΟΝΕΟΚΤΟΝΩΝ”) του Ambrose Bierce να κινείται στη σφαίρα του φανταστικού - με πλήρη, βέβαια, ρεαλιστική αποτύπωση, όπως συνήθιζε ο εμβληματικός Αμερικανός λογοτέχνης και δημοσιογράφος, που εξαφανίστηκε στα τέλη του 1913, σε ταξίδι του στο Μεξικό για δια ζώσης εμπειρία της Μεξικανικής Επανάστασης – όμως όλα όσα περιγράφονται παραπάνω, είναι πραγματικά και, εφόσον είσαι από 17 ετών και άνω, έχεις μία ακόμη ευκαιρία να τα ζήσεις από κοντά, την Πέμπτη 7 Μαρτίου, στην “πρώτη metal μουσική θεατρική παράσταση στo Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης”.

Έχοντας ήδη παρουσιαστεί δύο φορές και αφήνοντας εξαιρετικές εντυπώσεις, σε αυτή την παρθενική της δραματοποιημένη εκδοχή, η “Λέσχη Γονεοκτόνων” σε μετάφραση και σκηνοθεσία της Γεωργίας Ανδρέου, βρίσκει τους Okwaho να εμφανίζονται ζωντανά καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης, άλλοτε σε πιο μελωδικούς τόνους και αργό τέμπο, και άλλοτε σκληρά και ωμά, όπως σκληρά και ωμά εκτυλίσσονται οι διηγήσεις του Δημήτρη Μανδρινού, του Αλέξανδρου Φιλιππόπουλου, του Σπυρίδονα Ξένου και της Μαρβίνας Πιτυχούτη, των οποίων οι ερμηνείες (ειδικά του Φιλιππόπουλου, επιτρέψτε μου να πω) είναι εξαιρετικές, δομημένες γύρω από το απαραίτητο πλαίσιο αγωνίας και ρεαλισμού.

Αν νομίζεις, βέβαια, ότι η ωμή βία που περιγράφει ο Bierce, είναι μακριά από την καθημερινότητα, τότε δεν μένει παρά να κρατήσεις μάτια και αυτιά ανοιχτά μέχρι το τέλος της παράστασης, όταν από τις, καθ’ όλα εξαιρετικές, προβολές στο πίσω μέρος της σκηνής, “παρελαύνει” μια εικόνα με άνδρες των ΜΑΤ και λίγο μετά, ακούγονται οι κραυγές “βοήθεια, βοήθεια”, από μια εκ των αμέτρητων βίαιων αστυνομικών συλλήψεων και συμπεριφορών, όπως και το, ήδη “ιστορικό” με τον τρόπο του, “αυτή είναι η πρακτική και σε όποιον αρέσει” συνδικαλιστή αστυνομικού, λίγες ημέρες μετά τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου σε δημόσια θέα στο κέντρο της Αθήνας.

Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, πως η “Λέσχη Γονεοκτόνων” αποτελεί το πρώτος μέρος της τριλογίας που ετοιμάζει η σκηνοθέτιδα Γεωργία Ανδρέου, για τη Βία και τη Βλακεία. Οι συνδέσεις είναι αναπόφευκτες και η ομοιότητα με αληθινά πρόσωπα και καταστάσεις, πραγματική.

* Φωτογραφίες των Νίκου Γεωργάρα και Γιώργου Χριστόπουλου από την τεχνική πρόβα.