Με ορισμένα νέα τραγούδια, λοιπόν, να συμπληρώνουν τη δίωρη λίστα τους, οι ΛΕΥΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ανέβηκαν για πρώτη φορά στη σκηνή του Gagarin 205, παρουσιάζοντας, ως επί το πλείστον βέβαια, κομμάτια από τα τέσσερα άλμπουμ της έως τώρα δισκογραφίας τους, τα "Μυστικοί Κήποι" (1986), "Ηχώ του Πόθου" (1988), "Λευκή Συμφωνία" (1993) και "Χρώματα" (1996), έχοντας στο πλευρό τους έναν κρυστάλλινο ήχο και το, όπως πάντα, φανατικό κοινό τους.
Όσο η φωνή και η σκηνική παρουσία του Θοδωρή ∆ημητρίου αποδεικνύονταν για μία ακόμη φορά αναλλοίωτες στον χρόνο, ο ∆ιογένης Χατζηστεφανίδης στο μπάσο, ο Σωτήρης Καστάνης στην κιθάρα, ο Βαγγέλης Τσιμπλάκης στα ντραμς και ο Θοδωρής Φοινίδης στα πλήκτρα, δημιουργούσαν το απαραίτητο μουσικό χαλί, συχνά υπό τη σκοτεινή χροιά που έκανε τόσο ιδιαίτερο το σχήμα των Λευκή Συμφωνία.
Η συναυλία ξεκίνησε με το καινούριο "Όνειρο Μέσα σε Όνειρο", ενώ μετά το "Ένα Μέρος να Κρυφτώ" και το "Όλα τα Πρόσωπα Καίγονται", ήρθε η πρώτη καλησπέρα από τον Θοδωρή ∆ημητρίου, σε μια βραδιά που ούτως ή άλλως είχε λιγοστές κουβέντες και πολλή μουσική, με αποτέλεσμα την μεγαλύτερη δυνατή συνοχή της.
Οι ρυθμοί εν συνεχεία ανέβηκαν με το "Κοιτάζοντας Πίσω", ενώ ακολούθησαν το "Όσα Μπορώ να Δω", το "Στη Δική μου Πόλη", το, εκ των highlights, "Κάθε Στιγμή (Τραγούδι στον Άνεμο)", καθώς και τα καινούρια "Δεν Έφθασα Ψηλά" και "Μέχρι τον Θάνατο", με ενδιάμεσο το "Η Βροχή Πέφτει Δυνατά".
Σε εκείνο το σημείο, ήρθε ένα σερί που έφερε τη συναυλία των Λευκή Συμφωνία στο απόγειό της, αποτελούμενο από τα "Μια Βίαιη Χαρά", "Θέλω να Έχω Ένα Καλύτερο Κόσμο", "Τροχός των Ονείρων", "Άγγιξε τη Φωτιά", "Θα Είμαι Εκεί" και "Το Μέλλον Είναι Τώρα", ενώ σειρά πήραν το νέο "Με μια Κραυγή", μαζί με το "Ένα" και το "Άνθρωποι".
Τη σκυτάλη ακολούθως παρέλαβαν το "Μυστικοί Κήποι" και το επίσης καινούριο "Σβήσε τα Ίχνη", ενώ δύο ακόμα κορυφαίες στιγμές της βραδιάς, αποτέλεσαν τα "Το Φεγγάρι Αιμορραγεί" και, το ομορφότερο όλων, "Θα Είμαι Πολύ Μακριά".
"Όταν τελειώσει αυτή η νύχτα, εγώ θα είμαι πολύ μακριά", λοιπόν, όμως η νύχτα δεν είχε ακόμη τελειώσει, καθώς οι Λευκή Συμφωνία επανήλθαν στη σκηνή του Gagarin 205 για το encore, με το "Νεκροί Άγγελοι", το "Ποιoς Θα Διώξει Μακριά τη Θλίψη" και την επανάληψη του εναρκτήριου "Όνειρο Μέσα σε Όνειρο", ρίχνοντας την αυλαία μιας συναυλίας που, μετά την αναπάντεχη επιστροφή τους έναν χρόνο πριν, επιβεβαίωσε τη ρήση "ποτέ μη λες ποτέ".
* Φωτογραφίες: Γιάννης Νέγρης