Πριν από τα τρία διεθνή ονόματα αυτού του μίνι φεστιβάλ, που περιλάμβανε γιγαντοοθόνες και κερκίδα για καθήμενους, στη σκηνή ανέβηκε η ANGELIKA DUSK, με αρκετές διασκευές στο πρόγραμμά της (“Sugar” από Editors, “What Kind of Man” από Florence + The Machine, “Crazy in Love” από Beyoncé, “You Make Me Feel” από Archive), καθώς και δικά της τραγούδια που έχουν γίνει ραδιοφωνικές επιτυχίες, σαν το “Beautiful Love”, το “Catfight” και το “Drown Out the Light”.
O κόσμος μαζευόταν σιγά σιγά στο Γκάζι και σειρά είχαν οι LOLA MARSH, με τη frontwoman Yael Shoshana Cohen να κλέβει την παράσταση, τόσο με το επικοινωνιακό και χαλαρό της στιλ, όσο και με τις ερμηνευτικές της ικανότητες.
Το στιλ των Ισραηλινών κινείται σε indie pop ρυθμούς, με κομμάτια σαν το “You’re Mine”, το “Sirens”, το “She’s a Rainbow” και το ξεσηκωτικό “Wishing Girl”, ενώ μετά από αυτή την πολύ επιτυχημένη παρθενική τους συναυλία στην Αθήνα, σίγουρα θα θέλαμε να τους ξαναδούμε σύντομα από τα μέρη μας, ακόμα και σε headline show.
Από την άλλη, έχει αποδειχθεί τα τελευταία χρόνια η αγάπη που τρέφει το ελληνικό κοινό για τους MONOPHONICS, ένα από τα πιο κατάλληλα ονόματα να παρακολουθήσεις ζωντανά τους καλοκαιρινούς μήνες σε κάποιο ανοιχτό φεστιβάλ, παρέα με τη μαύρη μουσική τους και τον φανταστικό τρόπο με τον οποίο ξέρουν να ξεσηκώνουν το κοινό, o οποίος στην Τεχνόπολη περιελάμβανε και φωτιές, βεβαίως βεβαίως.
Με προεξάρχοντα τον Kelly Finnigan, άλλοτε πίσω από τα πλήκτρα του και άλλοτε όρθιο, σχεδόν στο κενό ανάμεσα στη σκηνή και τον κόσμο, το 6μελές καλιφορνέζικο γκρουπ έστησε το δικό του πάρτι για 90 λεπτά, προσφέροντάς μας στιγμές σαν το “Hanging On”, το “Promises”, το “Sound of Sinning”, το “Foolish Love”, το “Lying Eyes” και το “Holding Back Your Love”, μαζί με τις διασκευές στο “Runaway People” των Dyke and the Blazers, το “You Keep Me Hangin’ On” των Vanilla Fudge και, βέβαια, το “Bang Bang” της Cher.
“Last but not least”, η LP, η οποία γνώρισε την αποθέωση από τη στιγμή της εκκίνησης ως την ολοκλήρωση της συναυλίας της. Με το πανέμορφο άλμπουμ “Lost on You” για μία ακόμη φορά ως κυριότερο όπλο, μαζί με την καθηλωτική παρουσία της επί σκηνής, η οποία συνδυάζει φωνή και performance σε υπερθετικό βαθμό, η ιταλικής καταγωγής Αμερικανίδα ερμηνεύτρια μάς χάρισε ένα εξαιρετικό 90λεπτο, ευχαριστώντας συνεχώς το κοινό για τη μεγαλειώδη παρουσία του για δεύτερη συνεχή φορά.
Με το “Muddy Waters”, το “Other People” και το “Tightrope”, για χάρη του οποίου εθεάθησαν αρκετές κόκκινες κορδέλες στο κοινό, η Laura Pergolizzi μάς έβαλε απευθείας στο κλίμα του σόου της, το οποίο είχε μια μόνιμα σταθερή πορεία ως το τέλος, δίχως σκαμπανεβάσματα, καθώς για αυτό φρόντισαν τόσο τα τραγούδια της, όσο και η εκρηκτική της εμφάνιση.
Το “Strange”, το “Switchblade”, το “Death Valley”, το “Levitator” και το “You Want It All”, λοιπόν, κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον μας, μέχρι να έρθει η κορύφωση με το “Suspicion”, το “No Witness” συνοδεία φωτιών, το “When We’re High” και, φυσικά, το “Lost on You”, κάθε στίχος του οποίου τραγουδήθηκε από την LP παρέα με τον κόσμο.
Η αγαπημένη ερμηνεύτρια αποσύρθηκε για λίγο από τη σκηνή, για να επιστρέψει και να ρίξει την αυλαία με το “Forever for Now” και το “Into the Wild”, αναφερόμενη, παράλληλα, τόσο στα 10 χρόνια του Gazarte, που είχε την επιμέλεια της διοργάνωσης, όσο και στον πρόσφατο αρραβώνα της με τη Lauren Ruth Ward.
Το κλείσιμο με τα αμέτρητα χαρτάκια να εκτοξεύονται στον αέρα της Τεχνόπολης, μας βρήκε όλες και όλους ενθουσιασμένους με το αποτέλεσμα αυτής της βραδιάς – άλλωστε, τι είναι η μουσική, ο ομορφότερος τρόπος να περνάμε καλά και να ξεχνιόμαστε είναι.
* Φωτογραφίες: Γιάννης Νέγρης
Please wait...