Με τον λιγοστό κόσμο που ανηφόρισε προς τη Μαλακάσα από νωρίς, να προτιμάει τα σκιώδη σημεία του Vibe Stage, ελέω του συνεχιζόμενου καύσωνα, οι AMNESIA PILLS άνοιξαν το φεστιβάλ σε electro-rock ύφος και με τραγούδια που προορίζονται για την πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά, μετά από τα singles “Don’t Be Sad Today” και “Dance Me”, με τα οποία έγιναν ευρύτερα γνωστοί και τα οποία έκλεισαν και το ημίωρο set τους.
Η συνέχεια περιλάμβανε τους SHE TAMES CHAOS, καινούριο συγκρότημα της Εύης Χασαπίδου Watson, που μετά τους No Man’s Land και τους Echo Tattoo, μας έδωσε ακόμα ένα δείγμα από την ερμηνευτική της αξία, μέσω του άλμπουμ “Oh Fair Father, Where Art Thou?”.
Το “Return to Forever”, το “Supernatural”, το – αφιερωμένο στο γιο της - “Toyland”, το “Fall”, το “Birthday” και το “The Narcissist”, παρουσιάστηκαν με ιδιαίτερη θέρμη επί σκηνής, αντίστοιχη των κλιματικών συνθηκών.
Από την άλλη, πρώτο γκρουπ του Terra Stage ήταν οι LAST INTERNATIONAL PLAYBOYS, που ετοιμάζονται για το ντεμπούτο full-length άλμπουμ τους, μετά το πολύ ενδιαφέρον “Foreplay” EP.
Με τη φωνή του frontman Άγγελου Καλαντζή να έχει αρκετές ομοιότητες με αυτή του Martin Gore των Depeche Mode, το 6μελές σχήμα ερμήνευσε, μεταξύ άλλων, το “Dancing on My Grave” και το “The Miracle”, με το οποίο, μάλιστα, ξεσήκωσε όσες και όσους είχαν λάβει από νωρίς τη θέση τους στα Golden Standing του TerraVibe, ενώ κέντρισε την προσοχή μας και με τα ακυκλοφόρητα κομμάτια που παρουσίασε.
Σειρά έπαιρναν ακολούθως οι TANGO WITH LIONS στο Vibe Stage, με προεξάρχουσα την Κατερίνα Παπαχρήστου και δύο εξαιρετικά άλμπουμ στις τάξεις τους, τα “Verba Time” (2011) και “A Long Walk” (2013).
H 45λεπτη εμφάνισή τους αποτύπωσε σε πολύ σημαντικό βαθμό την αξία τους, καθώς με τραγούδια όπως το “House on Fire”, το “Slippery Roads”, το “A Long Walk”, το “In a Bar” και το “News”, έδειξαν τον πολύ όμορφο τρόπο με τον οποίο συνδυάζουν τον ροκ ήχο με τη νουάρ ατμόσφαιρα.
Η επιστροφή στο Terra Stage έγινε για λογαριασμό των FAT WHITE FAMILY, που επισκέπτονταν για πρώτη φορά την Ελλάδα, έχοντας τη φήμη ενός απόλυτα ιντριγκαδόρικου live act, την οποία, παρόλα αυτά, δεν δικαιολόγησαν ούτε στο ελάχιστο.
Αφενός με την απόλυτα βαριεστημένη παρουσία του Lias Kaci Saoudi, σε τραγούδια όπως το “Touch the Leather”, το “Cream of the Young”, το “Bomb Disneyland” και το “Wild American Prairie”, αφετέρου με το ότι έφυγαν από τη σκηνή εντελώς ξαφνικά, στα 35 λεπτά εμφάνισης και όχι στα προγραμματισμένα 60’, μάλλον έδειξαν για ποιον λόγο έχουν κυκλοφορήσει τραγούδι υπό τον τίτλο “I Am Mark E. Smith”, ως αναφορά στον frontman των Fall.
Προχωρώντας στο πρόγραμμα, η τελευταία συναυλία στο Vibe Stage δεν ήταν άλλη από αυτή των CIGARETTES AFTER SEX, που αποζημίωσαν το ενδιαφέρον του κοινού, καθώς όσο ο ήλιος έδυε, τόσο η μελαγχολική τους μουσική ταίριαζε με το σκηνικό στη Μαλακάσα.
Με στιγμές σαν το “Sweet”, το “Each Time You Fall in Love”, το “I’m a Firefighter”, το “Κ”, το “Dreaming of You”, το “John Wayne” και το “Nothing’s Gonna Hurt You Baby”, οι Τεξανοί μάς οδήγησαν ιδανικά προς το κυρίως μέρος της 2ης ημέρας του Rockwave.
Κλείσιμο της βραδιάς στο Terra Stage λοιπόν, αρχικά με τον SIVERT HØYEM, που πρόσθεσε ακόμα μία σπουδαία εμφάνιση στον μακρύ κατάλογο με τις επισκέψεις του στην Ελλάδα, είτε με τους Madrugada είτε σε όλη τη μετέπειτα πορεία του.
Ανακατεύοντας την “τράπουλα” όσον αφορά το setlist, καθώς επέλεξε, αναπάντεχα, να ξεκινήσει με το “Look Away Lucifer” και σχεδόν να ολοκληρώσει τη συναυλία με το “Shadows/High Meseta”, o Νορβηγός καλλιτέχνης ήταν, όπως πάντα, άκρως ευγενικός και επικοινωνιακός με το πλήθος που τον τίμησε με την παρουσία του, βγάζοντας κάποια στιγμή και το χαρακτηριστικό του σακάκι και αναφέροντας με χιούμορ “δεν είναι δυνατόν να είμαι ο μοναδικός άνθρωπος που φοράει κάτι τέτοιο σήμερα με αυτή τη ζέστη”.
Με σύμμαχο σε μία ακόμη συναυλία του τον εξαιρετικό ήχο και φωτισμό, ο Sivert Høyem ήταν καθηλωτικός στον βαθμό που τον έχουμε γνωρίσει και αγαπήσει, ερμηνεύοντας τραγούδια σαν το “Give it a Whirl”, το “Black & Gold”, το “Lioness”, το “Blown Away”, το “Prisoner of the Road”, το “Ιnto the Sea” και το “The Kids Are on High Street”, όπου, ως συνήθως, κατέβηκε από το stage για να έρθει πιο κοντά με τον κόσμο.
Ο 41χρονος δημιουργός έκλεισε την 75λεπτη εμφάνισή του με το “Majesty”, το “Sleepwalking Man”, το προαναφερόμενο “Shadows/High Meseta” και το “Moon Landing”, καθώς και με τη φράση-υπόσχεση “thank you, until next time…”.
Η σκυτάλη παρελήφθη εν συνεχεία από τους headliners PLACEBO, που έριξαν την αυλαία στη 2η ημέρα του Rockwave Festival με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Γιορτάζοντας 20 χρόνια πορείας, το λονδρέζικο συγκρότημα δεν είχε καμία αδιάφορη ή μέτρια στιγμή στο 90λεπτο set του, το οποίο ήταν γεμάτο από επιτυχίες που τους καθιέρωσαν στη συνείδηση του κοινού, δημιουργώντας ένα ισχυρό fanbase και στην Ελλάδα, όπως αποδείχθηκε για μία ακόμη φορά.
Με τον Brian Molko πιο εκρηκτικό από ποτέ τα τελευταία χρόνια και με τον Stefan Olsdal διαρκώς κινούμενο επί σκηνής, οι Placebo δικαίωσαν την αναμονή μας για μια τους συναυλία που θα μας έμενε χαραγμένη στο μυαλό και δεν θα ξεχνιόταν σύντομα.
To ξεκίνημα με το “Pure Morning”, το “Loud Like Love” και το “Jesus’ Son” έφερε απευθείας ενθουσιασμό στο TerraVibe, ενώ ένα ακόμα ατού της συγκεκριμένης εμφάνισης των Placebo, ήταν το μαεστρικά στημένο set, με τα μελαγχολικά και πανέμορφα “Soulmates”, “Twenty Years”, “Without You I’m Nothing” και “Song to Say Goodbye”, να αποτελούν γέφυρες ανάμεσα στα πιο ροκ κομμάτια του βρετανικού σχήματος.
Σημείο, δε, που προκάλεσε το καθολικό χειροκρότημα, ήταν ακριβώς η εμφάνιση του David Bowie στη γιγαντοοθόνη του Rockwave κατά τη διάρκεια του “Without You I’m Nothing”, του πιο δυνατού συναισθηματικά τραγουδιού που έχουν γράψει ποτέ οι Placebo και ερμήνευσαν με τον αξέχαστο μουσικό στη single version του.
Κατά τα λοιπά και αποτελώντας, ούτως ή άλλως, ένα εκ των σημαντικότερων alternative rock γκρουπ της τελευταίας 20ετίας, οι Λονδρέζοι κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον μας με το “Special Needs”, το “Too Many Friends”, το “For What It’s Worth” και το “Slave to the Wage”, καθώς και τα “Protect Me from What I Want” και “Special K”, όπου η ερμηνεία του Brian Molko έφτασε στο απόγειό της.
Πλησιάζοντας προς την ολοκλήρωση της 2ης ημέρας του Rockwave, οι Placebo κορύφωσαν την παρουσία τους με το εκπληκτικό “The Bitter End”, το “Nancy Boy” κατά τη διάρκεια του οποίου ο Stefan Olsdal εμφανίστηκε με τη σημαία του LGBT κινήματος στην κιθάρα του, καθώς και το “Infra-Red” και το μήνυμα, μέσω οθόνης, κατά του Trump, ενώ ο αποχαιρετισμός ήρθε με την εξαιρετική διασκευή στο “Running Up that Hill” της Kate Bush, ένα τραγούδι που οι Placebo έχουν κάνει ουσιαστικά δικό τους με την πάροδο των χρόνων.
* Φωτογραφίες: Γιάννης Νέγρης
Please wait...