Στην επιστροφή τους στις ηλεκτρικές εμφανίσεις μετά από μια διετία, λοιπόν, οι Last Drive ήταν μαγικοί, προσφέροντάς μας μια βραδιά που δύσκολα ποτέ θα ξεχάσουμε, έστω και στο ελάχιστο. Ένα δίωρο, όπου το Gagarin πλημμύρισε από ροκ εν ρολ και συναισθήματα παντοτινής και καθολικής αγάπης και αλληλοσεβασμού, όπως αξίζει σε αυτό το τόσο, μα τόσο, σπουδαίο σχήμα. Σπουδαίο όχι μόνο για τη μουσική του, αλλά και τον χαρακτήρα του.
Από την άλλη, βέβαια, τούτη η συναυλία είχε ακόμα ένα στοιχείο που την έκανε ξεχωριστή και αυτό δεν ήταν άλλο από την εμφάνιση των BAZOOKA, του γκρουπ που πλησιάζει τους Stooges του Iggy Pop όσο κανένα άλλο στην Ελλάδα. Και επειδή η γνώμη που σχηματίζεις για μια μπάντα είναι πάντοτε πιο ολοκληρωμένη όταν το παρακολουθείς live, είχε έρθει επιτέλους η ώρα που θα αποκτούσα προσωπικά αυτή την εμπειρία, η οποία επιβεβαίωσε και με το παραπάνω τις προσδοκίες μου.
Έχοντας τη νεανική ορμή και καύλα που είχαν οι Last Drive στα 80s, οι Bazooka τους αντάμειψαν για την επιλογή τους να τους καλέσουν σε αυτό το πολυαναμενόμενο σόου, ειδικά από τη στιγμή που ξεκίνησαν τα κομμάτια του περσινού θριαμβευτικού “Useless Generation”, μέσα σε ένα ήδη γεμάτο Gagarin.
To “Άχρηστη Γενιά”, το “Οθόνη”, το “Ψέμα”, το “Ψυχοθήκες”, το “Επανάληψη” και το “Δεμένος στο Κρεβάτι σου”, μαζί με το καταπληκτικό “Zούγκλα”, όπου η punk performance του Ξάνθου Παπανικολάου ως άλλου Iggy έφτασε στο απόγειό της, αποτέλεσαν το συστατικό που οδήγησε στα ύψη την αδρεναλίνη μας για τη μεγάλη επιστροφή.
Και μετά, ήρθαν οι LAST DRIVE, για να φέρουν την πλήρη ομορφιά σε αυτή την οικογενειακή συγκέντρωση. “Δεν μπορούμε να σας εκφράσουμε πώς νιώθουμε, αλλά θα σας το δείξουμε”, είπε ο Αλέξης Καλοφωλιάς, με τους Drive να ξεκινούν με το “Final Kick” και έπειτα να παρουσιάζουν ολόκληρο το “Blood Nirvana” του 1990, ένα άλμπουμ-ορόσημο για την garage/surf σκηνή, με αφορμή την πρόσφατη επανακυκλοφορία του σε βινύλιο από τη Lab Records και τη Labyrinth οf Thoughts.
Τραγούδια όπως το “Chain Train”, το “Desert Rose”, το “Holy War”, το “Sweet Thing”, καθώς και το – αφιερωμένο στους Bazooka - “The Bad Roads”, μαζί με την προσθήκη του λίγο παλιότερου “Gone Gone Gone”, προκάλεσαν πολλαπλές εκρήξεις στο κατάμεστο Gagarin, θυμίζοντας εποχές όπου οι Last Drive αποτελούσαν τον θεμέλιο λίθο του ροκ στην Ελλάδα. Όχι, φυσικά, ότι δεν συνεχίζουν να τον αποτελούν, ακόμα και σήμερα.
Δέκα χρόνια μετά από το αξέχαστο reunion στο Gagarin, οι Last Drive αφιέρωσαν τούτη τη βραδιά στον Νίκο Τριανταφυλλίδη, συνεχίζοντας να μας προσφέρουν στιγμές ηδονής, αυτή τη φορά με τρία τραγούδια από το επερχόμενο full-length άλμπουμ τους, δύο εκ των οποίων και συγκεκριμένα τα πανέμορφα “White Knuckles” και “Always the Sun” ήδη γνωρίζαμε από προηγούμενες εμφανίσεις τους.
Με αφορμή, δε, το “White Knuckles”, το οποίο γράφτηκε για το ντοκιμαντέρ “Φασισμός Α.Ε.”, o Αλέξης Καλοφωλιάς έστειλε, όπως πάντα, ξεκάθαρο μήνυμα, αναφέροντας πως “κανένας δεν έχει το δικαίωμα να ξεχνάει τα εκατομμύρια θύματα του ναζισμού και του φασισμού”, ενώ τo τραγούδι που συμπλήρωσε αυτή την ενότητα της συναυλίας, ήταν το “Snake Charmer”.
Από εκεί και πέρα και ως το τέλος της βραδιάς, οι επιλογές των Last Drive ήταν “μία και μία”, οδηγώντας την καθεμιά και τον καθένα από εμάς σε προσωπική κορύφωση.
“Devil May Care”, “Blood from a Stone”, “A Glass of Broken Dreams”, “Killhead Therapy”, encore με “Have Mercy”, “Night of the Phantom”, “Poison” και “Ι Love Cindy”, ονειρεμένος συνδυασμός που μετέτρεψε το Gagarin σε μια τεράστια αγκαλιά και περισσότερους από 1.000 ανθρώπους να τραγουδούν όλες και όλοι μαζί, συνοδεύοντας το γκρουπ, που είναι πολλά περισσότερα από γκρουπ, σε αυτή την ηλεκτρική επιστροφή στον τόπο του εγκλήματος.
Και μετά, κοιμηθήκαμε με ένα τεράστιο χαμόγελο ως το ταβάνι. Γιατί για κάτι τέτοιες στιγμές ζούμε, είναι γνωστό αυτό.
* Φώτο/Βίντεο: Γιάννης Νέγρης
Please wait...