Ως εκ τούτου και μιας που μιλάμε για έναν, ούτως ή άλλως, από τους καλύτερους δίσκους του 2016 και μια από τις πιο “to the point” συνεργασίες που έχουμε δει και ακούσει τα τελευταία χρόνια, ήμασταν πολλοί και πολλές που περιμέναμε με τεράστια ανυπομονησία τη “συλλεκτική” συναυλία της μπάντας από τη Σουηδία και της performer από τις ΗΠΑ, στο πλαίσιο της 2ης ημέρας του SMOKE THE FUZZ FEST - Post-mortem edition.
Μια εμφάνιση, από τις ελάχιστες, συνολικά 5, που έδωσαν μαζί οι Cult of Luna και η Julie Christmas, γεγονός που παραπέμπει απευθείας σε εύσημα προς την Ελίνα Κεμανίδη, που μας χάρισε ένα ονειρεμένο post διήμερο, αρχής γενομένης από τη συναυλία των Russian Circles (ανταπόκριση), με αποτέλεσμα για πολλές ημέρες ακόμη να χρειάζεται να ψάχνουμε τα μυαλά μας…
Photo: Cult of Luna & Julie Christmas
Το πρώτο μέρος της συναυλίας, περιλάμβανε ολόκληρο το “Mariner”, με τους Cult of Luna και την Julie Christmas να βγαίνουν στη σκηνή με το απίστευτο “A Greater Call” και έναν εκπληκτικό φωτισμό να συνοδεύει το 6μελές γκρουπ και τη 40χρονη ερμηνεύτρια μέχρι το τέλος.
Χωρίς καμία διακοπή, ακολούθησαν το “Chevron” και το “The Wreck of S.S. Needle”, με τη “σύμπραξη” Umeå και Brooklyn να έχει ήδη ταρακουνήσει την Αθήνα και τα growls του Johannes Persson μαζί με τη στοιχειωτική φωνή και παρουσία της Julie Christmas, να διαπερνούν κάθε σπιθαμή του εαυτού μας. Κι ας βρισκόμασταν ακόμα στην αρχή.
Η Julie Christmas αποχώρησε για λίγο, για να αφήσει όλο το έδαφος στους Cult of Luna να ερμηνεύσουν το “Approaching Transition”, και επέστρεψε για το εξίσου απίστευτο “Cygnus”, το οποίο κατέληξε με μουσικούς και κοινό να χτυπιούνται με πρωτοφανή μανία.
Photo: Cult of Luna & Julie Christmas
Η παρουσίαση του “Mariner” είχε ολοκληρωθεί, όμως οι Cult of Luna ήθελαν να μας κάνουν ένα απρόσμενο δώρο, επιστρέφοντας στη σκηνή για δύο προηγούμενές τους στιγμές, το “I: The Weapon” και το “In Awe Of”, οι οποίες έκλεισαν με τον καλύτερο τρόπο το Smoke the Fuzz Fest - Post-mortem edition, την ίδια ώρα που η Julie Christmas αγκάλιαζε έναν προς έναν και μία προς μία όσους και όσες βρίσκονταν στην μπροστινή σειρά, δείχνοντας να μην πιστεύει την αποδοχή και την αποθέωση από την πλευρά του κόσμου.
Προσωπικά, πάντως, δεν περίμενα κάτι λιγότερο από αυτή τη βραδιά. Ανεκτίμητης αξίας συναυλίες, που σου μένουν στο μυαλό για αρκετά χρόνια, ακριβώς επειδή είναι αυθεντικές, χωρίς περιττά περιτυλίγματα. Τα πάντα στα άκρα, μέχρι τελικής πτώσης, ώσπου να μην έχει μείνει κάτι όρθιο.
Cult of Luna και Julie Christmas, σας ευχαριστούμε που υπάρχετε.
Please wait...