Κάπως έτσι μας έκανε να νιώσουμε ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΡΟΥΛΗΣ, από την ώρα που ανέβηκε, μάλλον επέστρεψε, στη σκηνή της Τεχνόπολης, μέχρι μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα, όταν μας είπε και το “αντίο”. Σε μια, περίπου, εξ αναβολής συναυλία, με το κοινό του να είναι πάλι εκεί και τον ίδιο να εμφανίζεται λαβωμένος, μιας και μέρα πριν είχε ένα ατύχημα, ευτυχώς, φυσικά, όχι σοβαρό.
Photo: Γιάννης Χαρούλης
Η “χωρίς σχέδιο” βραδιά στο Γκάζι ξεκίνησε στην κυριολεξία πανηγυρικά, με το “Ω Νυχτέρια ω Πανηγύρια” και όσο το αεράκι απλωνόταν και δημιουργούσε μια όμορφη φθινοπωρινή ατμόσφαιρα, τόσο ο Γιάννης Χαρούλης και οι εξαιρετικοί μουσικοί που τον συνοδεύουν στη σκηνή, μας έκαναν να συνειδητοποιήσουμε ότι τούτο το καλοκαίρι φτάνει οριστικά προς το τέλος του.
Προσωπικά, από το “τρίπτυχο” Χαρούλη/Θανάση/Μάλαμα προτιμώ περισσότερο τον πρώτο, είτε λόγω της φρεσκάδας του, είτε λόγω του “ροκ” τρόπου με τον οποίο ερμηνεύει αρκετά από τα τραγούδια στις ζωντανές του εμφανίσεις, όπως το “Τριανταφυλλάκι”.
Photo: Γιάννης Χαρούλης
Βέβαια, μια συναυλία του Χαρούλη περνάει από “διακυμάνσεις” όσον αφορά το ύφος της, με την εξαιρετική, για παράδειγμα, ερμηνεία του Κωνσταντή Πιστιόλη στο “Ξενιτεμένο μου Πουλί” και ακολούθως του Γιάννη στο “Από Μια Πατρίδα Εγώ Είμαι”, δύο τραγουδιών που μιλούν για την Προσφυγιά, ή όπως όταν στη σκηνή ανεβαίνει ο Roni Iron για το remix του “Ο Τρελός”. Ή όπως όταν ο Χαρούλης ερμηνεύει το “Venceremos”.
Παράλληλα, όμως, δεν λείπουν και οι “κλασικές” στιγμές, με το “Διάφανος”, το “Η Ουρά του Αλόγου”, το “Γράμμα” και το “Χειμωνανθός”, που πάντοτε προκαλούν πολύ έντονα συναισθήματα στο κοινό.
Πλησιάζοντας προς το τέλος της, η τελευταία εμφάνιση του Γιάννη Χαρούλη για τη φετινή καλοκαιρινή σεζόν μετατράπηκε σε μια μεγάλη γιορτή, με το “Σου Μιλώ και Κοκκινίζεις”, το “Βασιλική”, το “Σκουλαρίκι” και το “Εδώ” από τις Τρύπες, ενώ ο αποχαιρετισμός ήρθε με τον 35χρονο καλλιτέχνη να ερμηνεύει ακαπέλα το “Ερωτόκριτος”, το “Μαύρα μου Μάτια” και το “Ξενύχτησα στην Πόρτα σου”, παρέα με τους 6.000 καλεσμένους του.
Please wait...