Καμιά φορά λένε ότι η αρχή είναι το ήμισυ του παντός και στην προκειμένη περίπτωση, η επιλογή των WE.OWN.THE.SKY να ανοίξουν τη συναυλία, ήταν αρίστη.
Χωρίς εισαγωγή και με φόρα από το εξαιρετικό full-length ντεμπούτο τους “Earths Collide” (διάβασε ΕΔΩ) αλλά και την παρουσία τους δίπλα σε εξίσου σημαντικά ονόματα του χώρου, οι Αθηναίοι μάς έπιασαν κατευθείαν από τον λαιμό με το “Transmissions of Static” και για 45 λεπτά, έδωσαν τη δική τους αξιομνημόνευτη παράσταση στο Fuzz, έχοντας, μάλιστα, καινούριο ντράμερ, τον Στέφανο Σακελλαρίου, στη σύνθεσή τους.
Photo: We.own.the.sky
Όσον αφορά τα… υπόλοιπα, τι να πεις. Καμιά φορά, μένεις άφων@. Οι MAYBESHEWILL αποτέλεσαν, άλλωστε, ένα γκρουπ το οποίο δεν είχε ανάγκη κολακείες ή πομπώδη λόγια, προκειμένου να πείσει για την αξία του. Οι Βρετανοί μίλησαν με τη μουσική τους και μόνο με αυτή, μια μουσική που θα έπρεπε να ντύνει οποιοδήποτε σημαντικό κινηματογραφικό φιλμ εκεί έξω.
Δεν συναντάς συχνά, άλλωστε, μουσικά θέματα όπως το απίστευτο “Οpening”. Ούτε είναι “καθημερινό φαινόμενο” τραγούδια όπως το “In Amber”, το “Co-Conspirators”, το “Take This to the Heart”, το “Critical Distance”, το “Red Paper Lanterns”, το “All Things Transient”, το “To the Skies from a Hillside”, το “Not for Want of Trying”.
Photo: Maybeshewill
Όταν έπιαναν το μικρόφωνο κατά τη διάρκεια της συναυλίας, οι Maybeshewill είχαν έναν καλό λόγο να πουν για όλ@. Όπως για τον Γιάννη της CTS Productions, έναν “εξαιρετικό τύπο που γνωρίσαμε στην προηγούμενη επίσκεψή μας στην Αθήνα, υπεύθυνο για αυτή την τελευταία μας συναυλία στην Ελλάδα, στον οποίο αφιερώνουμε για τα χρόνια πολλά το «In the Blind»”.
Όπως για το κοινό, που γέμισε τον κάτω όροφο του Fuzz, κάτι το οποίο το γκρουπ από το Leicester δεν περίμενε, κατά δήλωσή του, τέσσερα χρόνια μετά από τη συναυλία που είχε δώσει στο Αn.
Photo: Maybeshewill
Όμως και εμείς από την πλευρά μας, δεν μπορούμε να πάμε πίσω με τα καλά μας λόγια. Δεν γίνεται να μη σχολιάσεις την απίστευτη και ηλεκτρισμένη απόδοση των Maybeshewill σε αυτό τους το τελευταίο πέρασμα από την Ελλάδα.
Δεν γίνεται να μη σταθείς στο πώς η τριάδα των John Helps, Robin Southby και Jamie Ward χτυπιόταν μπροστά στα μάτια μας, την ώρα που ο James Collins κρατούσε όρθια την πλάτη της μπάντας και ο Matthew Daly ζωγράφιζε με τα πλήκτρα και τα ηλεκτρονικά, που αποτελούν το Α και το Ω στον ήχο των Maybeshewill.
Photo: Maybeshewill
Σε αυτόν τον ύστατο χαιρετισμό, ρουφήξαμε μουσική, όσο μπορούσαμε περισσότερο. Απολαύσαμε για τελευταία φορά ζωντανά το “Seraphim & Cherubim” και το “He Films the Clouds pt. 2”, τραγουδήσαμε τους σημαδιακούς στίχους “Now we’re apart, though not through choice, do we stay mute, or raise our voice?” και καταλάβαμε ότι με κάτι τέτοια, ίσως να γινόμαστε και λίγο καλύτεροι άνθρωποι.
Αντίο και ευχαριστούμε.
Please wait...