i-JUKEBOX.gr

Πραγματικά, αδυνατώ να περιγράψω την τελευταία ημέρα του φετινού, επετειακού Rockwave με άλλον τρόπο. Και ο ορισμός του πανηγυριού δεν οφείλεται στον χαρακτήρα της ημέρας (πού αλλού θα βρεις, άλλωστε, τόσα χάλκινα μαζεμένα, αν όχι σε πανηγύρι;), αλλά στο ανεπανάληπτο κέφι, το οποίο έφτασε σε ύψη που ο υδράργυρος ούτε που θα ονειρευόταν, ακόμη και σε καυτές ημέρες σαν την 21η Ιουλίου.

Photo: Manu Chao La Ventura

Η τελευταία ημέρα του Rockwave ξεκίνησε μάλλον σαν όλες τις άλλες, με απλά γιορτινό χαρακτήρα. Πρώτη για να τα βάλει ολομόναχη με τον ήλιο και τη ζέστη κλήθηκε η DJ SPERY, πάντα χαμογελαστή – κι ας φοβόταν οι ελάχιστοι παρευρισκόμενοι στο TerraVibe να ανταποκριθούν στις εκκλήσεις της να πλησιάσουν τη σκηνή, μέσα στον ήλιο – και ορεξάτη.

Ξεκίνησε με hip hop και ethnic ρυθμούς και κατέληξε σε έναν balkan βομβαρδισμό και την πανηγυρική της έξοδο, υπό τους ήχους του “Kalashnikov” του Goran Bregovic.

Photo: DJ Spery

H γιορτή φούντωσε, όταν τη σκηνή κατέλαβε το εννιαμελές γκρουπ των LES SKARTOI. Παρά τον ακόμη καυτό ήλιο, τα μέλη του γκρουπ και όσοι γενναίοι πλησίασαν τη σκηνή δεν έμειναν λεπτό ακίνητοι, χορεύοντας στους ρυθμούς που ξεκίνησαν να αντηχούν σε κάθε χώρο του TerraVibe (με εξαίρεση τα πέριξ του χώρου που είχαν στήσει τα δικά τους τύμπανα οι BATALA).

Οι ρυθμοί αυτοί περιλάμβαναν όχι μόνο δικά τους κομμάτια, όπως τα “All of These” και “The Bank” (τα οποία αφιέρωσαν στον Carlo Giuliani και στους “αγαπημένους” μας τραπεζίτες, αντίστοιχα), αλλά και αρκετές διασκευές, κομμένες και ραμμένες στα μέτρα τους. “Night Boat to Cairo” των Madness, “54-46 Was My Number” των Toots & The Maytals, ακόμη και τα “Take Another Piece of My Heart” της Janis Joplin και “I Wanna Be Sedated” των Ramones έφτασαν στα αυτιά μας, σε ένα σετ που γινόταν όλο και καλύτερο, όσο περνούσε η ώρα.

Photo: Les SkartOi

Σειρά είχαν έπειτα οι FUNDRACAR. Σε αυτό το σημείο, θέλω να διευκρινίσω ότι δε θεωρώ τον εαυτό μου οπαδό της reggae, αλλά καταφέρνω συχνά να διασκεδάσω μαζί της. Το psycho κράμα των Fundracar, όμως, απείχε πολύ από τα γούστα μου. Και, όσο κι αν ο ήχος τους ήταν δεμένος και γεμάτος και η σκηνική τους παρουσία αρκούντως ξεσηκωτική, δε μπόρεσα να νιώσω τα όσα προσπάθησαν να μου μεταδώσουν.

Ίσως να φταίνε τα ειρωνικά σκυλάδικα φωνητικά των 2-3 πρώτων κομματιών, ίσως η κακή διασκευή στο “Feelgood Hit of the Summer” των Queens of the Stone Age, ίσως η καφρίλα των κομματιών όπως τα “Obi-Wan Kenobi” και “Gomenes Φάνκυ”. Όπως και να έχει, ούτε η άνοδος του Εισβολέα στη σκηνή στο τέλος, για τη συνεργασία τους στο “L.U.X” και όχι μόνο, μου άλλαξε τις πρώτες κακές μου εντυπώσεις.

Photo: Fundracar

Σε κάθε γιορτή και σε κάθε πανηγύρι, όμως, υπάρχει εκείνο το σουβλάκι, το ποτήρι ρετσίνας, κρασιού ή τσίπουρου που θα σε πειράξει. Μικρό το κακό. Το καταπίνεις, συνέρχεσαι και επανέρχεσαι. Και αυτό ακριβώς έκανα, μόλις ανέβηκαν στη σκηνή οι BAILDSA. Ska και Balkan ρυθμοί ξεσήκωσαν τους πάντες από τα πρώτα κιόλας κομμάτια, χωρίς να χρειαστεί καν η συμβολή των μεγάλων όπλων!

Πριν τα “USB”, “Balkan Ninja” και τη διασκευή στο “Rude Boy” των Dub Inc., το οποίο συγχωνεύτηκε με το “Φυσάει Κόντρα” των Active Member, ο περισσότερος κόσμος είχε ήδη ξεσηκωθεί, με τα “Baildsa”, “i5” και “Deep Δόντια”, μεταξύ άλλων.

Το βασικότερο χαρακτηριστικό της εμφάνισης των Baildsa, όμως, δεν ήταν άλλο από την επαφή τους με το κοινό. Εκείνη την ώρα είχε συγκεντρωθεί, άλλωστε, πολύς κόσμος και ο ήλιος είχε ξεκινήσει να κρύβεται. Και, χωρίς να είναι σε θέση να βασιστούν σε δικαιολογίες, οι Θεσσαλονικιοί έκαναν το χρέος τους με το παραπάνω. Ξεσήκωσαν τον κόσμο και τον παρέσυραν στην ιδιαίτερη γιορτή τους, προσπαθώντας να μην τους αφήσουν ούτε ανάσα για αυτό που θα ακολουθούσε.

Photo: Baildsa

Το τέλος της γιορτής των Baildsa, όμως, δε σήμανε και το τέλος της βραδιάς. Γιατί, με την είσοδο των MANU CHAO LA VENTURA στη σκηνή, η γιορτή μετατράπηκε σε ξέφρενο πανηγύρι! Αφού πρώτα μας υποδέχτηκε ο Madjid, ο υπερενεργητικός κιθαρίστας του γκρουπ, ο Manu Chao μας ευχαρίστησε και ξεκίνησε το σετ του, με έναν και μόνο φαινομενικά σκοπό – να μην αφήσει τα πόδια μας να παραμείνουν στο έδαφος, παρά μόνο για μερικά κλάσματα του δευτερολέπτου, έως ότου να μαζέψουμε ξανά δύναμη για να πηδήξουμε ακόμη ψηλότερα!

Στο πίσω μέρος της σκηνής, μάλιστα, οι πιο παρατηρητικοί εντόπισαν μια ελληνική σημαία, στην οποία αναγράφονταν συνθήματα (μεταξύ των οποίων και το «ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΦΟΒΟ») και μια παλαιστινιακή. Παρατήρησαν και τον Gambeat, τον ακινητοποιημένο λόγω σπασμένου ποδιού μπασίστα των La Ventura, ο οποίος, βέβαια, δεν αντιστάθηκε και στο τέλος της εμφάνισης χοροπηδούσε μαζί με τους υπόλοιπους, έστω στο ένα πόδι.

Photo: Manu Chao La Ventura

Τα κομμάτια που ακούσαμε ήταν πολλά και εκτείνονταν στο σύνολο της δισκογραφικής πορείας του Manu Chao, από τους Mano Negra έως σήμερα. Και όλα τους ανακατεύτηκαν με την ίδια ευκολία που ανακατεύτηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια της βραδιάς οι ska, reggae και βαλκανικοί ρυθμοί. Κατά τη διάρκεια των δύο και κάτι ωρών που ο Manu Chao βρισκόταν στη σκηνή, άλλωστε, δεν ακούγαμε παραδοσιακά κομμάτια, με αρχή, μέση και τέλος.

Ακούγαμε ένα είδος ιδιότυπων πεντάλεπτων medley, που ανακάτευαν τα κουπλέ και τα ρεφρέν διαφορετικών κομματιών, τα οποία με τη σειρά τους ήταν ελαφρώς πειραγμένα, ώστε να προσφέρουν μια διαφορετικότητα από αυτά που έχουμε συνηθίσει να ακούμε από το στούντιο.

Με τον τρόπο αυτό ακούσαμε τα “Mr Bobby”, “King of Bongo”, “El Hoyo”, “Clandestino”, “Que Paso Que Paso”, “Me Gustas Tu”, “King Kong Five”, “Luna Y Sol” και πολλά ακόμη. Και με τον τρόπο αυτό μας αποχαιρέτησε ο Manu Chao, ανακατεύοντας τα “Mala Vida”, “Sidi H’bibi” και “Radio Bemba” – ή τουλάχιστον έτσι νόμιζε πως θα μας αποχαιρετήσει. Γιατί το κοινό είχε διαφορετική άποψη. Και η σκηνή παρέμεινε κατειλημμένη για μερικά λεπτά ακόμη, φιλοξενώντας ένα πανηγύρι που ξεκινούσε από τη σκηνή, περνούσε μέσα από τη σκόνη και τα καπνογόνα στο κοινό, κατέληγε στους πίσω χώρους του TerraVibe – οι οποίοι ήταν επίσης ασφυκτικά γεμάτοι – και αντηχούσε στα βράχια των βουνών της Μαλακάσας.

Photo: Manu Chao La Ventura

Τι σας κάνει να πιστεύετε, όμως, ότι τα κομμάτια που ακούσαμε στη Μαλακάσα, ή ο τρόπος με τον οποίο τα ακούσαμε, έπαιξαν μεγάλο ρόλο; Πιστέψτε με, δεν είχαν καμία σημασία! Η ενέργεια που εκλύθηκε κατά τη διάρκεια της εμφάνισης του Manu Chao θα μπορούσε να βραχυκυκλώσει τα μηχανήματα του CERN και αποτέλεσε τον μεγάλο πρωταγωνιστή της βραδιάς!

Όσοι βρίσκονταν μπροστά στη σκηνή φρόντιζαν να σηκώνουν σύννεφα σκόνης, χορεύοντας και πηδώντας, και όσοι βρίσκονταν πάνω σε αυτή φρόντιζαν να μην αφήσουν στους υπόλοιπους ούτε δευτερόλεπτα ησυχίας. Το ένα κομμάτι διαδέχονταν αμέσως το άλλο, με μόνη ανάσα το πανδαιμόνιο επιδοκιμασιών και χειροκροτημάτων που συναγωνιζόταν σε ένταση τα πνευστά των La Ventura.

Και μόλις ο Manu Chao κατέβηκε από τη σκηνή, όλοι μείναμε να αναρωτιόμαστε: Ήταν αυτή η καλύτερη ημέρα του φετινού Rockwave; Ήταν η εμφάνιση του Manu Chao μοναδική; Ήταν μήπως αυτή η καλύτερη συναυλία του 2015;

Μe gusta:

• Τις επιτυχημένες διασκευές των Les SkartOi.

• Την ενέργεια των Baildsa επί σκηνής.

• Το ότι ο Manu Chao δεν ήθελε να κατέβει από τη σκηνή.

No me gusta:

• Τη διασκευή των Fundracar στο “Feelgood Hit of the Summer”.

• Το ότι η DJ Spery έπαιξε σε ένα σχεδόν άδειο TerraVibe.