Οπότε, όταν ήρθε η ώρα, 9 “νταν”, να βγουν στη σκηνή οι TUBER (8,5/10), είχες ήδη καταλάβει ότι αυτό που πρόκειται να ακολουθήσει, θα σου μείνει αξέχαστο και βαθιά χαραγμένο.
Οι Σερραίοι δεν χρειάζεται να προσπαθήσουν πολύ για να σε παρασύρουν στον δικό τους κόσμο. Ο Νίκος, ο Πάρης και οι δυο Γιάννηδες, απλά άνοιξαν ενισχυτές, κούρδισαν όργανα, ρύθμισαν το drum kit και απελευθέρωσαν τη μουσική τους. Με δύο δισκογραφικές δουλειές που έχουν ήδη εξαντληθεί, το “Tuber” EP και το “Desert Overcrowded” full-length, έχουν ήδη “σταμπωθεί” όχι απλά ως το “next big thing” του εγχώριου instrumental post-rock, αλλά σκέτα, ως “big thing”. Αν ποτέ εμφανιστούν στο πλάι των God Is an Astronaut – δεν φαντάζομαι να αργεί η ώρα – τότε θα έχουμε στήσει αντίσκηνο από το προηγούμενο βράδυ.
Photo: Tuber
Πρόγραμμα ευλαβικά τηρημένο και σειρά παίρνουν οι WISH UPON A STAR (8,5/10). Skate punk χωρίς ανάσα από τους Αστέρη, Αλέξη, Λέπα και Ορφέα, για να παίρνει μπρος η μηχανή στο pit.
Με δύο ως τώρα άλμπουμ στο ενεργητικό τους (“Something to Hold Onto” & “Sincerity in Every Chord”), έκαναν ακριβώς αυτό. Μια ειλικρινή παθιασμένη εμφάνιση που δεν χόρταινες να βιώνεις. Το τέλος με το “Sleep On It” / “Set Me Free” μάς βρήκε ήδη να έχουμε ανεβάσει παλμούς στα ύψη, και φαντάσου ότι βρισκόμασταν ακόμα στην αρχή.
Photo: Wish Upon a Star
Το βίντεο με τα στιγμιότυπα από τα παλιά έχει αρχίζει να παίζει, όλοι βρίσκονται στις θέσεις τους, το live είναι sold out και… τι άλλο να πούμε, βασικά; Δεν χρειάζεται να προσθέσουμε κάτι για τους PLANET OF ZEUS (10/10). “Ξέρετε πόσοι είστε σήμερα; Πάνω από 2.500. Αυτή είναι μία νίκη για την ανεξάρτητη σκηνή”, θα πει σε κάποια στιγμή της βραδιάς ο Μπάμπης.
Και πράγματι, σε μια Ιερά Οδό η οποία έμοιαζε σαν να της έχουν βάλει TNT στα θεμέλια, με εκπληκτικά εφέ φωτισμού, ήχο “μπόμπα” και μια μπάντα να αφήνει πάνω στη σκηνή και την τελευταία ικμάδα των δυνάμεών της, είμαι σίγουρος ότι το συγκεκριμένο live μένει αξέχαστο για πάντα, σε όλη μας τη ζωή.
Photo: Planet of Zeus
Από την αρχή της βραδιάς τους με το “A Girl Named Greed” και τα αεροπλανικά κορμιά στο “Dawn of the Dead”, το “Sky High Heels”, το “The Great Dandolos”, το “Something’s Wrong”, το “Woke Up Dead (William H. Bonney)”, το “Vigilante” και το “Vanity Suit”, μέχρι το “No Tomorrow” και το “The Beast Within” όπου οι παραγγελίες για μπύρα εκτοξεύονται, ο Μπάμπης, ο Στέλιος, ο Γιάννης και ο Σεραφείμ έγραψαν ιστορία.
Κι ας είπαν ότι την έγραψε ο κόσμος που γέμισε πάνω-κάτω πάτωμα. Η ιστορία γράφτηκε από όλους μαζί. Και συνεχίζεται από όλους μαζί.
Photo: Planet of Zeus
Όταν ήρθε η ώρα για το encore, δε, οι Planet of Zeus βγήκαν στη σκηνή με το “Ace of Spades” των υπεράνω όλων Motörhead. Θέλεις και περιγραφή/υπενθύμιση για το τι έγινε; “Καλησπέρα, είμαστε οι Planet of Zeus κι αυτό είναι το πρώτο μας κομμάτι για σήμερα”. Ακολουθεί το “Leftovers”, ασάλιωτο. Και, όπως πάντα, οι POZ μας αποτελειώνουν με το “Eat Me Alive”.
“Μπορεί να μην είμαστε η καλύτερη ή η πιο γρήγορη μπάντα στον κόσμο, όμως είμαστε αυτή με τον καλύτερο κόσμο. Σας ευχαριστούμε πάρα πάρα πάρα πάρα πάρα… πάρα… πάρα πολύ. Ήσασταν οι Planet of Zeus”. Προσωπικά, πάντως, Μπάμπη όταν άνοιξα την πόρτα του σπιτιού μου, ένιωθα σαν να είχα δει την καλύτερη μπάντα του κόσμου στον καλύτερο χώρο του κόσμου. Αλήθεια.
Please wait...