Έτσι ακριβώς έπεσα κι εγώ σε ένα ντουβάρι από μία σκάλα 2 βράδια πριν, αλλά αυτό δεν θα με εμπόδιζε με τίποτα να δικαιώσω τον μοναδικό αυτόν συγχρονισμό και να πάω στη συναυλία του Manu Chao!!! Λονδίνο, Βαλκάνια, Παρίσι, είχα χάσει πολλές φορές αυτή τη συναυλία για μια μέρα ή δύο και δεν θα την έχανα με τίποτα αυτή τη φορά.
Φαντάζομαι το ίδιο ίσχυε και για τους λοιπούς χτυπημένους που εθεάθησαν στο Λιμάνι Θεσσαλονίκης, γιατί από αυτή τη συναυλία, πιστέψτε με, ΔΕΝ ΕΛΕΙΨΕ ΚΑΝΕΙΣ!
Πατερίτσες, παιδικά καροτσάκια, επίδεσμοι (μαζί και οι δικοί μου), εξεταστική, τα αναμμένα από τη ζέστη τσιμέντα, τα εκατοντάδες χιλιόμετρα που διανύθηκαν… τίποτα δεν κατάφερε να κρατήσει τον κόσμο μακριά!
Μια Θεσσαλονίκη στο πόδι, οικοδέσποινα για λεωφορεία, αυτοκίνητα, τρένα και αεροπλάνα που έφεραν κόσμο από όλα τα μέρη της Ελλάδας για έναν και μόνο λόγο, έναν λόγο που συνοψίζεται σε δύο μόνο μικρές, τόσες δα λεξούλες: Manu Chao!
Ο κόσμος έρρεε στο Λιμάνι από νωρίς. Οι πιο νέοι, δραστήριο και θαρραλέοι άρχισαν να ψάχνουν για μία καλύτερη θέση, μακριά από το πλήθος, από όπου θα είχαν καλή θέα στη σκηνή. Γερανοί, κοντέινερ, φράχτες, το μπαρ… ξετρελαμένοι έφηβοι σκαρφάλωσαν σε κάθε πιθανό σημείο και μια μικρή επιχείρηση αναρρίχησης στήθηκε για εκείνους της παρέας που… χρειάζονταν λίγη βοήθεια.
Σιγά σιγά ο καθένας πήρε τη θέση του, αν και εκατοντάδες συνέχιζαν τα μπαίνουν στο Λιμάνι και να ανακαλύπτουν κι άλλες θέσεις «στα ψηλά», κι άλλες πατέντες για να ανέβουν.
Οι μεγάλοι γερανοί, λουσμένοι σε πράσινο φως, δημιουργούσαν μια ατμόσφαιρα αλλιώτικη. Έμοιαζαν να είναι εκεί για να τους σκαρφαλώσεις και να φτάσεις στο φεγγάρι! Μας άρεσε η ιδέα της συναυλίας στο Λιμάνι, πλάι στο νερό. Το τσιμέντο, αυτό το καταραμένο υλικό που μας βασάνιζε βάναυσα με τη ζέστη που εξέπνεε από το σκληρό σώμα του, είναι που μας τα χάλασε λίγο, άλλα μην τα θέλουμε και όλα δικά μας.
Τα καλά!
Οι Active Member, οι αγαπημένοι πλέον της Θεσσαλονίκης, και όχι μόνο, Baildsa, η DJ Spery, αλλά και οι ομάδες κρουστών Κρούση, Paranauê και BB5 Percussion System, είχαν θέσει τις βάσεις από νωρίς για μία βραδιά χορού και έντασης!
Ειδικά για αυτούς που περίμεναν όρθιοι να μπουν στον κύριο χώρο της συναυλίας ακόμα και για πάνω από μία ώρα (!!!) ήταν αυτοί που προσέφεραν ελπίδα και στόχο με τα τραγούδια τους! Ώσπου ήρθε η ώρα, μόλις που μας είχε χαιρετήσει ο ήλιος, και η σκηνή γέμισε από τα μαγικά πλάσματα με τα μελωδικά τους όργανα και το Λιμάνι σείστηκε λες από το χειροκρότημα.
Μικρός και θαυματουργός, ο Manu Chaο, με τη γεμάτη ζωντάνια παρέα του, κατάφερε να ξεσηκώσει τις χιλιάδες κόσμου που είχαν κατακλύσει το Λιμάνι. Οι παρευρισκόμενοι δικαίωσαν τη φήμη της Θεσσαλονίκης ως ένα κοινό φανταστικό και αγαπημένο των καλλιτεχνών. Διασκέδασαν με την ψυχή τους, χόρεψαν, ήπιαν, φώναξαν, τραγούδησαν και πρόσφεραν στους καλλιτέχνες μία από τις καλύτερες βραδιές τους! «Ευχαριστούμε, Σαλονίκη», ήταν τα τελευταία λόγια του Manu Chaο πριν κατέβει από τη σκηνή και φαινόταν να έχει περάσει μια ξεχωριστή νύχτα!
Γαλλικά, ισπανικά, αγγλικά, μικρή σημασία είχε σε ποια διάλεκτο ήταν οι στίχοι, μιας και τα τραγούδια μιλούσαν κατευθείαν μέσα μας, σε μια γλώσσα πολύχρωμη και ελπιδοφόρα, από εκείνες που μόνο η καρδιά μπορεί να μεταφράσει χρησιμοποιώντας για λεξικό την αισιοδοξία και το ενδόμυχα αιώνιο ελληνικό καλοκαίρι.
Τα κακά!
Ένα και μοναδικό… Θέλουμε κι άλλο!!!
Τα άσχημα!
Θα χαρακτηρίσω τη διοργάνωση… ελλιπή, επιεικώς για να μην κακοκαρδιστούμε τελείως. Εύλογο είναι πως όταν διοργανώνεις ένα από μεγαλύτερα δρώμενα της χρονιάς και πουλάς δεκάδες χιλιάδες εισιτήρια, δεν μπορείς να έχεις μόνο 3 ατομικές εισόδους για τον κύριο χώρο της συναυλίας!
Το μοιραίο αποτέλεσμα ήταν ώρες βασανιστικής αναμονής πάνω στο καυτό τσιμέντο και απογοήτευση για αυτούς που ήθελαν να απολαύσουν όλους τους καλλιτέχνες και δεν πρόλαβαν. Λες και η διοργάνωση δεν έγινε από Έλληνες και αυτοί που έκαναν τον σχεδιασμό δεν είχαν ιδέα ότι στην Ελλάδα το 50% και παραπάνω του κοινού θα εμφανιστεί τελευταία στιγμή.
Επίσης δεν υπήρχε πρόβλεψη για κάδους σκουπιδιών με συνέπεια να αφήσουμε το Λιμάνι πίσω μας γεμάτο με χιλιάδες κουτάκια μπύρας, μπουκαλάκια νερού και ότι άλλο χρησιμοποίησε ο καθένας μας για να αντιμετωπίσει τη ζέστη, τη δίψα και τον ενθουσιασμό.
SETLIST
01. Mr. Bobby
02. Día Luna... Día Pena
03. Por el Suelo
04. Tadibobeira
05. Clandestino
06. La Vida Tómbola
07. La Primavera
08. Rainin’ in Paradize
09. King Kong Five (Mano Negra)
10. Qué Pasó qué Pasó
11. Machine Gun (Mano Negra)
12. Politik Kills
13. L’hiver est là
*********
14. Bienvenida a Tijuana
15. El Viento
16. Minha Galera
*********
17. Desaparecido
18. Rumba de Barcelona
19. La Despedida
*********
20. Mala Vida (Mano Negra)
21. Sidi H’ Bibi (Mano Negra)
Please wait...