Η όρεξη είχε ανοίξει ακόμη περισσότερο μετά από την ιστορική συναυλία στην Πόλη του Μεξικού, εκεί δηλαδή όπου οι SEPTICFLESH παρουσίασαν το έργο τους συνοδεία ορχήστρας, κάτι που άλλωστε έχουν μονιμοποιήσει στις ηχογραφήσεις τους εδώ και 15 χρόνια.
Ήρθε, όμως, τελικά αυτή η στιγμή, που ένας από τους σημαντικότερους πρεσβευτές της Ελλάδας στο εξωτερικό και εκ των πυλώνων του συμφωνικού death metal παγκοσμίως, θα πατούσε στη σκηνή του αρχαίου Ωδείου Ηρώδου του Αττικού, συμπράττοντας με την ΚΡΑΤΙΚΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΑΘΗΝΩΝ, για μια βραδιά που από την ανακοίνωσή της και έπειτα, ήταν προφανές ότι θα αγκαλιαστεί από το κοινό, με τα εισιτήρια να εξαφανίζονται μέσα σε λίγες ημέρες.
Μπορεί οι αντοχές του αρχαίου θεάτρου να είναι πολύ διαφορετικές από ένα venue ή μια αρένα που φιλοξενεί συναυλίες με πολλά ντεσιμπέλ, οπότε δεδομένα η ένταση του ήχου θα ήταν χαμηλότερη από αυτή που έχουμε συνηθίσει σε live των Septicflesh, και μπορεί η έννοια του (death) metal να μην ταιριάζει με καθήμενο κοινό, παρόλα αυτά, όπως ανέφερε και ο Σπύρος “Seth Siro Anton” Αντωνίου, αυτή υπήρξε η καλύτερη ατμόσφαιρα που έχουν βιώσει ποτέ.
Ως εκ τούτου, μπορεί εμείς να υποθέτουμε, για παράδειγμα, ότι σε ένα κλειστό γήπεδο η συγκεκριμένη σύμπραξη θα απογειωνόταν, τουλάχιστον σε επίπεδο ήχου και εκδηλώσεων του κοινού, όμως μη γελιόμαστε, οι συγκεκριμένες συναυλίες είναι φτιαγμένες για να πραγματοποιούνται σε θέατρα, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για ένα αρχαίο ωδείο κάτω από τον βράχο της Ακρόπολης.
Και αυτό εδώ είναι το σημείο, όπου πρέπει για μία ακόμη φορά να τονιστεί, πως το metal κοινό, παρότι παραδοσιακά αντιμετωπίζεται με καχυποψία και με κακεντρέχεια, έβαλε τα γυαλιά σε όλους αυτούς τους “ξέρεις ποιος είμαι εγώ” που κατά καιρούς περνούν από τα σκαλιά του (όποιου) Ηρωδείου, καθώς αφενός σεβάστηκε πλήρως τον χώρο (το τόνισε και ο Σπύρος Αντωνίου), αφετέρου και την ίδια την προσπάθεια των δεκάδων μουσικών, σιωπώντας όποτε χρειαζόταν και, φυσικά, αποθεώνοντάς τους σε κάθε ευκαιρία. Δεν νομίζω, άλλωστε, να έχει υπάρξει άλλο γκρουπ ή καλλιτέχνης που έχει ακούσει τόσες πολλές ιαχές με το όνομά του στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού, από τους Septicflesh.
Με τις απαραίτητες μουσικές γέφυρες, λοιπόν, να χτίζονται ανάμεσα σε αυτούς, την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών υπό τη διεύθυνση του Koen Schoots και το φωνητικό σύνολο Libro Coro, σαν εισαγωγή για τις δονήσεις που θα ακολουθούσαν, η εμφάνιση των Septicflesh κάτω από την Ακρόπολη, με guest συμμετοχές από τη Fany Melfi στα φωνητικά και τον Vahan Galstyan στο αρμένικο ντουντούκ, πέρασε στην ιστορία και αν μη τι άλλο, θα έχουμε να λέμε με περηφάνια, ότι το ζήσαμε και αυτό, όπως το ποθούσαμε χρόνια και χρόνια. Παρομοίως και η ίδια η μπάντα, προφανώς. Τα αδέρφια Σπύρος και Χρήστος Αντωνίου, ο Σωτήρης Βαγενάς, ο Ντίνος “Psychon” Πρασσάς, ο Kerim “Krimh” Lechner.
Αναφορικά με το set των Septicflesh στο Ηρώδειο, αυτό αποτελούταν από τραγούδια που περιλαμβάνονται στο “Infernus Sinfonica MMXIX” (2020) - προϊόν της προαναφερόμενης βραδιάς στο Μεξικό - όπως το “The Vampire from Nazareth” με το οποίο ξεκίνησε η συναυλία στην Ακρόπολη, το “Portrait of a Headless Man”, το “Pyramid God” και το “Martyr”, με προσθήκες από το τελευταίο τους άλμπουμ “Modern Primitive” (2022), που δεν ήταν άλλες από το “Neuromancer”, το “Coming Storm” (το οποίο ο Seth Siro Anton χαρακτήρισε “δύσκολο και challenging κομμάτι με την ορχήστρα από πίσω”, στην πρώτη του μάλιστα live παρουσίαση), το “A Desert Throne” και το “Hierophant”.
Παράλληλα, δεν μπορούσε να λείπει η σερί τριπλέτα των “A Great Mass of Death”, “Prometheus” και “Communion”, όπου η συνεργασία των Septicflesh με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών και τη χορωδία Libro Coro, έφτασε πραγματικά στο απόγειό της.
Από την άλλη, με το συμβολικό “burn this city to the ground/take a torch and spread the fire” του “Persepolis”, και τον Σπύρο Αντωνίου να έχει ήδη ευχαριστήσει θερμά εκ μέρους των Septicflesh, όσες και όσους συμμετείχαν στη διοργάνωση και υλοποίηση αυτής της αξέχαστης βραδιάς, φτάσαμε στη στιγμή που αναφωνήσαμε “Anubis” (και “τετέλεσται”, μαζί), με το Ηρώδειο να σείεται από τις ιαχές του κόσμου, όπως βέβαια και στην τελευταία πράξη της παράστασης, το εκπληκτικό “Dark Art”, το οποίο έχουμε να λέμε πλέον ότι απολαύσαμε ακριβώς όπως του αρμόζει, παρέα με ορχήστρα και χορωδία.
Setlist: The Vampire from Nazareth / Neuromancer / Portrait of a Headless Man / Pyramid God / Coming Storm / Martyr / A Desert Throne / A Great Mass of Death / Dogma of Prometheus / Communion / Hierophant / Persepolis / Anubis / Dark Art.
* Φωτογραφίες: Γιάννης Νέγρης
Please wait...