i-JUKEBOX.gr

Πριν από 4 χρόνια, οι VILLAGERS OF IOANNINA CITY κυκλοφορούσαν το “Age of Aquarius”. Στο άκουσμά του, το έβαλα από την πρώτη στιγμή δίπλα στο “Κατά τον Δαίμονα Εαυτού” των Rotting Christ, ως τα πιο αγαπημένα μου άλμπουμ. Ως αυτά που εισχωρούν βαθιά μέσα στην ψυχή και δεν βγαίνουν ποτέ. Πολλές οι (προφανείς) διαφορές τους, αλλά πιστέψτε με, ακόμα περισσότερες οι ομοιότητές τους.

Το συγκρότημα έκανε την παρουσίαση του άλμπουμ στο Θέατρο Βράχων, με ένα οπτικοακουστικό σόου που μας άφησε άφωνους, ακολούθησε λίγους μήνες μετά το κλειστό στο Φάληρο, σε μια βραδιά που προσωπικά χαρακτήρισα ως την καλύτερη συναυλία που έχει δώσει ποτέ ελληνικό συγκρότημα σε αυτόν τον τόπο, ενώ ακόμη και μέσα στην πανδημία, οι Villagers of Ioannina City βρήκαν τον τρόπο να μας μαγέψουν, με τα ακουστικά τους live στην Πετρούπολη και τον Βύρωνα.

Η επιστροφή στο Θέατρο Βράχων με το ολοκληρωμένο ηλεκτρικό σόου υπήρξε μεγαλειώδης, όμως αυτό που θα ζούσαμε στο Θέατρο Λυκαβηττού, το οποίο άνοιξε τις πόρτες του φέτος τον Σεπτέμβριο μετά από μια δεκαετία, θεωρώ πως δεν μπορούσαμε να το φανταστούμε ούτε εμείς οι ίδιοι, που αγαπάμε βαθιά αυτό το σχήμα και το παρακολουθούμε στενά και αδιάλειπτα, από εκείνο το αλησμόνητο (στα όρια του cult πλέον) βράδυ του 2014 στο Kookoo έως και σήμερα.

“Εverything goes in circles...”, όπως λέει και το “Cosmic Soul”, του οποίου η εκτέλεση στον λόφο του Λυκαβηττού ήταν μαγευτική. “I will follow you to the end of the world”, όπως τραγουδούσαν τα πιτσιρίκια που ανέβασαν πάνω στη σκηνή οι Villagers of Ioannina City στο “For the Innocent”, για όλους τους αδικημένους, για αυτούς που ονειρεύονται και παλεύουν για έναν διαφορετικό κόσμο.   

“Τον Σεπτέμβρη έχουμε το καθιερωμένο ραντεβού εδώ μαζί σας, αλλά κάθε χρόνο μοιάζει τα πράγματα να είναι και χειρότερα. Όμως, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να κοιτάμε μπροστά. Να κοιτάμε το φως. Και ας μην τα καταφέρουμε ποτέ”. Ζήσαμε το “Father Sun” στην καλύτερή του στιγμή έως τώρα, παρέα με 8 γκάιντες. Όπως ζήσαμε και το καλύτερο “Σκάρος”, που ήρθε “από τα βουνά της Ηπείρου στον λόφο της Αθήνας”. Το καλύτερο, μέχρι το επόμενο.

Τι άλλο ζήσαμε στο Θέατρο Λυκαβηττού με τους Villagers of Ioannina City; Την, όπως πάντα, ανατριχιαστική αρχή με το “Welcome/Age of Aquarius”. Το “Dance of Night”, που αν θέλεις τη γνώμη μου, είναι το ομορφότερο τραγούδι που έχει γράψει συγκρότημα της εγχώριας σκηνής. Τουλάχιστον έτσι νιώθω σε αυτό το φεγγάρι που ζούμε τώρα.

Ζήσαμε, όμως, και τα παλιότερα. Το υπέροχο “Nova” με τον αγαπημένο στίχο “And I feel I'm coming higher, coming back to you”. To “Τι Κακό” και το “Κρασί”, με τα καριοφίλια των V.I.C. να δεσπόζουν στο βάθος. To “Ζβάρα” που πάντοτε ακούγεται πιο δυνατά στους λόφους. Το “Καρακόλια” με το σαμάνικο τζαμάρισμα, όπου οι Villagers of Ioannina City βγάζουν πάντα ό,τι έχουν μέσα τους και μας το μοιράζουν απλόχερα.

Ζήσαμε και ένα απερίγραπτο οπτικό υπερθέαμα από τα χέρια και το μυαλό του Στάθη Μήτσιου, ζήσαμε το “ρεπορτάζ” για τα Τέμπη, τα πανεπιστήμια, τις φωτιές, τις πλημμύρες, ζήσαμε τα μηνύματα στην οθόνη. “Μακάρι οι θάλασσες να πνίξουν την απανθρωπιά σας, οι χείμαρροι να ξεπλύνουν την βρωμιά σας και οι φωτιές να κάψουν το σκοτάδι σας. Μακάρι οι χιλιάδες των νεκρών να στοιχειώνουν τα όνειρά σας και το ποτάμι της οργής και της απόγνωσης να σπάσει τα φράγματά σας”.

Ο συναυλιακός αυτός κύκλος έκλεισε, υπό τους ήχους του “Sparkle Out of Black Hole”, όπως κλείνει και δισκογραφικά το “Age of Aquarius”. Η μεγαλύτερη μπάντα της ελληνικής σκηνής, η οποία και γιγαντώθηκε μένοντας μακριά από οποιαδήποτε mainstream φώτα δημοσιότητας, στο πιο εκκωφαντικό, από όλες τις απόψεις, σόου που έχει δοθεί από εγχώριο σχήμα. Αλλά είπαμε. Μέχρι το επόμενο...

Setlist: Welcome / Age of Aquarius / Part V / Nova / Περδικομάτα / Σκάρος / Dance of Night / Arrival / Father Sun / Millennium Blues / Cosmic Soul / For the Innocent / Τι Κακό / Κρασί / Ζβάρα / Καρακόλια.