Ως προεόρτια αυτής της επανόδου σε κλειστά venues και με συνθήκες ορθίων, που περιμέναμε κοντά στα δύο χρόνια, αρχικά είδαμε τους PROJECT RENEGADE, των οποίων ο modern metal ήχος ταιριάζει περισσότερο, η αλήθεια είναι, με σχήματα όπως οι Bullet for My Valentine, τους οποίους είχαν ανοίξει στην τελευταία τους επίσκεψη στην Αθήνα, ή τους Lacuna Coil, στο πλευρό των οποίων θα βρεθούν το προσεχές καλοκαίρι στη γειτονική Βουλγαρία (μαζί ακόμα με Judas Priest, Within Temptation, Running Wild κ.ά.). Αν μη τι άλλο, όμως, δεν γίνεται να μη σημειωθεί ότι το έζησαν και με το παραπάνω.

Επόμενο opening act, ή special guests καλύτερα ελέω παλαιότητας, οι ON THORNS I LAY, που μάλιστα είχαν ανέβει στη σκηνή του Gagarin και στο τελευταίο live που προσωπικά παρακολούθησα εκεί προ Covid, αυτό των Katatonia.

Με τον Θοδωρή Παπαδόπουλο των Domination Inc. στα φωνητικά, που προσέδωσε μια πιο thrasy/metalcore σκηνική παρουσία στο βαρύ death/doom ύφος τους, και με δύο βιολίστριες να εμπλουτίζουν τον live ήχο τους, παρουσίασαν τραγούδια από τα δύο τελευταία τους άλμπουμ, το “Threnos” (2020) και το “Aegean Sorrow” (2018), δίνοντας την ιδανική “ασίστ” στους headliners της βραδιάς.  

Αυτοί δεν ήταν άλλοι από τους NIGHTFALL, που με 30 χρόνια στην πλάτη, ανανεωμένο line-up και μια επιβλητική επιστροφή μέσω του “At Night We Prey”, επέδειξαν μια στιβαρή και αρχηγική παρουσία πάνω στη σκηνή του Gagarin 205, όπως έπρεπε δηλαδή για ένα γκρουπ με το δικό τους ειδικό βάρος.

Η προσέλευση του κόσμου ήταν μαζική σε αυτό το σημαντικό ραντεβού (μην ξεχνάμε ότι οι Nightfall απουσίασαν αρκετά χρόνια από το “πάλκο”), με το περιεχόμενο να μοιράζεται ανάμεσα στο εξαιρετικό φετινό τους άλμπουμ και σε στιγμές από μια δισκογραφία τριών δεκαετιών που βοήθησε τα μέγιστα έτσι ώστε η Ελλάδα να μπει δυναμικά στον χάρτη του παγκόσμιου metal, πόσο μάλλον του extreme παρακλαδιού του.

Έτσι λοιπόν, από τη μια πλευρά απολαύσαμε τα καινούρια “She Loved the Twilight / Killing Moon”, “Darkness Forever”, “Meteor Gods”, “Giants of Anger”, “Witches” και “Martyrs of the Cult of the Dead (Agita) ”, τα τέσσερα τελευταία, μάλιστα, παρουσία της Ελένης και της Σουζάνας Βουγιουκλή επί σκηνής (δυστυχώς ο ήχος στα μικρόφωνά τους δεν βοήθησε έτσι ώστε να τις ακούσουμε όπως πρέπει), οι οποίες άλλωστε συνεργάστηκαν με τους Nightfall στην ηχογράφηση του “At Night We Prey”.

Από την άλλη, δε, δεν θα μπορούσε να μη γίνει ιδιαίτερη μνεία στο εμβληματικό “Athenian Echoes” (1995), μέσω των “Ishtar (Celebrate Your Beauty)” και “Iris (And the Burning Aureole)”, ενώ το κυρίως σετ περιλάμβανε ακόμη τα “Ambassador of Mass”, “As Your God Is Failing Once Again”, “The Sheer Misfit”, “Dark Red Sky” και “Death Star”.

Όσο για το encore, εκεί ήταν που τα αίματα άναψαν περισσότερο, μέσω των δύο μάλλον μεγαλύτερων επιτυχιών των Nightfall και εκ των κορυφαίων τους κομματιών, του “Diva” και του “Lesbian Show”.

Αποστολή εξετελέσθη λοιπόν, όλα πρίμα και πάμε για τα επόμενα, επιστρέφοντας πλέον σε κάτι που μας έλειψε τόσο πολύ. Συναυλίες, από τις κανονικές του είδους.

* Φωτογραφίες: Γιάννης Νέγρης