Πόσο μάλλον όταν η επιστροφή του WOODKID συνδυάζεται με εμφάνιση στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού, χώρο που είναι εκ των προτέρων de facto ότι ταιριάζει απόλυτα με το φαντασμαγορικό του σόου (παρόμοια περίπτωση με αυτή των Archive το 2019, όπου προσωπικά ήμουν σίγουρος για την ποιότητα του live).
Η προειδοποίηση για χρήση strobe lights έδινε το συχνά το στίγμα της βραδιάς - άλλωστε o Woodkid είναι το alter ego του Yoann Lemoine, παγκόσμια καταξιωμένου σκηνοθέτη και graphic designer - ενώ οι επιτρεπόμενες, λόγω covid, θέσεις του επιβλητικού Ωδείου της Ακρόπολης καλύφθηκαν στο έπακρο, με τον 38χρονο Γάλλο να σχολιάζει “ουάου, πολύς κόσμος σήμερα εδώ, αλλά μιας που αποτελείτε το 50% της χωρητικότητας, πρέπει η φωνή σας να είναι δύο φορές δυνατότερη!”.
Με αφορμή, λοιπόν, την πολυαναμενόμενη κυκλοφορία του “S16” (2020), που ήρθε μια 7ετία μετά το “The Golden Age” (2013), ο Woodkid επέστρεψε στην Αθήνα παρέα με την 8μελή ορχήστρα του, αποτελούμενη από ένα κουιντέτο εγχόρδων και πνευστών, μαζί με δύο μουσικούς στα ηλεκτρονικά και έναν ντράμερ. Αυτή ακριβώς η σύνθεση, επέτρεψε να αποτυπωθεί στην ολότητά της η μουσική του καλλιτέχνη από τη Γαλλία, που αποθεωνόταν σε κάθε του τραγούδι και ενίοτε έμοιαζε να μην πιστεύει την τόσο ένθερμη αντιμετώπιση από το κοινό, όντας, ούτως ή άλλως, μαγεμένος από την τοποθεσία.
Η έναρξη της συναυλίας δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, παρά με το πρώτο single της καριέρας του “Iron”, ενώ οι κινηματογραφικοί τόνοι των “Pale Yellow”, “Enemy” και “Reactor” έδεναν απόλυτα τόσο με το τοπίο, όσο και με τα καλαίσθητα ειδικά εφέ.
Από τη μεριά του, το “Brooklyn” θύμισε στον Woodkid τις μέρες που ο ίδιος έπιανε το γιουκαλίλι του και τραγουδούσε, ενώ μετά την πολλά υποσχόμενη εισαγωγή “κάτι πρέπει να σας πω”, ήρθε το “I Love You”, που προκάλεσε αναπόφευκτα τον ενθουσιασμό. Το “Horizons into Battlegrounds” μας ξαναέβαλε στα πιο μελαγχολικά χωράφια του Γάλλου ερμηνευτή, ενώ με το πανέμορφο, σαν τον τίτλο του, “So Handsome Hello” ο Yoann έμοιαζε με έναν ηλεκτρονικό τροβαδούρο που αφηγείται τις ιστορίες του.
Ακολούθησε ακόμα ένα λατρεμένο του κοινού κομμάτι, το “The Golden Age”, από το ομότιτλο και πολύ επιτυχημένο full-length ντεμπούτο του Woodkid, που του άλλαξε τη ζωή, όπως ο ίδιος ανέφερε, και ήταν αυτό με το οποίο επισκέφθηκε την Αθήνα για πρώτη φορά, ενώ μετά το ατμοσφαιρικό “In Your Likeness”, ο καλλιτέχνης από τη μικρή πόλη Tassin-la-Demi-Lune παρουσίασε τους μουσικούς του, στους οποίους αφιέρωσε και το instrumental “On Then and Now”.
Αυτή η “τίγκα” ηλεκτρονική στιγμή με τα φοβερά εφέ, έδειξε και ποιος ακριβώς είναι ο Woodkid, αποτελώντας ένα από τα highlights της συναυλίας, με το βάθος του ήχου να κυριεύει το Ηρώδειο και τον ίδιο να ξεφορτώνεται τη χαρακτηριστική λευκή ζακέτα του, τρέχοντας ασταμάτητα πάνω στη σκηνή. Άλλωστε, ο Γάλλος είναι και ένας ικανότατος performer, που ξέρει πότε και πώς να ξεσηκώνει τον κόσμο.
Οι τόνοι κατέβηκαν ξανά εν συνεχεία, αφενός με το “Highway 27”, αφετέρου με το “Minus Sixty One”, ακόμα ένα σινεματικού προφίλ τραγούδι του Woodkid, ο οποίος αφού άφησε για λίγο τους μουσικούς του μόνους πάνω στη σκηνή του Ηρωδείου, επέστρεψε μέσα σε νέα και ακόμη μεγαλύτερη αποθέωση, για την τελευταία στροφή του live που θα οδηγούσε και στην κορύφωσή του.
Το encore ξεκίνησε με μια επίσης μεγάλη επιτυχία του, το “Goliath”, ενώ το “Run Boy Run”, με σφήνες από το πανταχού παρόν “Minus Sixty One”, δεν θα μπορούσε παρά να σηκώσει στο πόδι το Ωδείο Ηρώδου Αττικού. Ο Woodkid απλά ξάπλωσε στο stage και απολάμβανε κάθε στιγμή μιας βραδιάς που αναμφίβολα θα θυμάται για καιρό, ακούγοντας τις ιαχές του κόσμου, που δεν έλεγε να σταματήσει το sing-along.
Μέσα στην έκσταση των στιγμών, ο 38χρονος performer μας επεφύλασσε και μια έκπληξη. “Θέλω να το κάνω αυτό, κάτω από την Ακρόπολη παίζω, διάολε!”, για να ακολουθήσει μια piano version του “In Your Likeness”, την οποία ο ίδιος και η μπάντα του απλά και μόνο μια φορά είχαν προβάρει. Έκπληξη, όμως, επεφύλασσε και το κοινό προς τον Woodkid, καθώς ανάβοντας μαζικά τα κινητά του, ανάγκασε τον Γάλλο να... χαμογελάει μέχρι τα αυτιά την ώρα που τραγουδούσε, σε μια συνολική ανταλλαγή συναισθημάτων που μόνο ως μαγική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, σε αυτή τη μοναδική παγκοσμίως συναυλιακή τοποθεσία.
Κάπως έτσι, φτάσαμε στο τέλος μιας από τις πιο ιδιαίτερες βραδιές που έχουν παρουσιαστεί στο Ηρώδειο, με τον Woodkid να ανανεώνει το ραντεβού του με την Αθήνα, ελπίζουμε συντομότερα από ό,τι την τελευταία φορά.
* Φωτογραφίες: Γιάννης Νέγρης