Τους APOCALYPTICA τους γνωρίσαμε το 1996, όταν κυκλοφόρησαν το ανεπανάληπτο, για τα δεδομένα, ντεμπούτο τους “Plays Metallica by Four Cellos”, οπότε ήταν αναπόφευκτο να θαμπωθούμε από τον τρόπο με τον οποίο τα τραγούδια ενός από τα εμβληματικότερα γκρουπ που έχουν βγει ποτέ, αποτυπώνονταν ιδανικά μονάχα με τέσσερα τσέλο.
Έτσι, λοιπόν, δυόμιση χρόνια μετά την τελευταία τους επίσκεψη στην Αθήνα, οι Φινλανδοί επέστρεψαν για να επαναλάβουν το δίωρο σόου τους, χωρισμένο και πάλι σε δύο μέρη. Κι αφού φέτος συμπληρώνεται 9ετία από την τελευταία φορά που είδαμε τους Metallica στην Ελλάδα, δεν μας χάλασε καθόλου να είμαστε και πάλι εκεί και να πάρουμε μια εναλλακτική δόση από κομμάτια με τα οποία αποκτήσαμε τη μουσική μας συνείδηση.
Το πρώτο μέρος της συναυλίας στο Piraeus 117 Academy περιλάμβανε αυτούσιο το “Plays Metallica by Four Cellos”, οπότε την αρχή έκαναν τα “Enter Sandman”, “Master of Puppets”, “Harvester of Sorrow” και “The Unforgiven”, με τον Eicca Toppinen να θυμάται την πρώτη φορά που οι Apocalyptica επισκέφθηκαν την Ελλάδα, το 1999 στο Ρόδον, και να χτίζει από εκείνο το σημείο και έπειτα μια χαλαρή επικοινωνία με το κοινό, που κράτησε καθ’ όλη τη διάρκεια της βραδιάς.
Το live συνεχίστηκε με το “Sad but True” αλλά και το “Creeping Death”, όπου οι Φινλανδοί απέδειξαν πόσο παικταράδες είναι, αποδίδοντας στην εντέλεια τα πάντα που αφορούν αυτό το θρυλικό thrash τραγούδι, ενώ αφού ο Toppinen μας ενημέρωσε για την κυκλοφορία της νέας δουλειάς των Apocalyptica το 2020, θυμίζοντάς μας ότι από το “Plays Metallica…” μέχρι σήμερα, έχουν διανύσει αρκετό δρόμο και έχουν κυκλοφορήσει μια σειρά από δίσκους με πρωτότυπο υλικό, το πρώτο σκέλος της συναυλίας ολοκληρώθηκε με το “Wherever I May Roam”, αφιερωμένο στη ζωή εν μέσω περιοδειών, και το “Welcome Home (Sanitarium)”.
Μετά από ένα σύντομο διάλειμμα, οι Apocalyptica επανήλθαν με το “Fade to Black”, στην κορύφωση του οποίου ανέβηκε στη σκηνή και ο ντράμερ Mikko Siren και κάπου εκεί, από το υπέρτατο “For Whom the Bell Tolls” και έπειτα, τα καθίσματα και η “μουσική δωματίου” έλαβαν τέλος.
Οι Eicca Toppinen, Perttu Kivilaakso και Paavo Lötjönen, μαζί με το νέο μέλος Lauri Kankkunen, όπως φυσικά και με το κοινό, που κάθε φορά αποτελεί τον απαραίτητο ερμηνευτή, έστησαν μια πραγματική metal performance, δίνοντας τη σκυτάλη στο… θρασ-ύτερο τραγούδι των Metallica, που δεν είναι άλλο από το “Fight Fire with Fire”, ενώ μετά τη χιουμοριστική παρουσίαση του γκρουπ από τον Kivilaakso, σειρά πήρε το “Orion”, ένα από τα αριστουργήματα σε όλη την ιστορία του metal, το οποίο πάντοτε και σε κάθε του μορφή, θα είναι εδώ για να μας θυμίζει τον τεράστιο Cliff Burton.
Μπαίνοντας πλέον στην τελική ευθεία της συναυλίας, oι Apocalyptica παρουσίασαν το “Escape” και ακολούθως τον thrash ύμνο “Battery” όπου τα τσέλο πήραν φωτιά, ενώ γνωρίζοντας την αποθέωση στο “Seek & Destroy”, με ολίγον τι από “Thunderstruck” και “Ride the Lightning”, το σχήμα από το Ελσίνκι μας αποχαιρέτησε προσωρινά.
Όσον αφορά το encore, δεν θα μπορούσε να λείπει από αυτό το “Nothing Else Matters”, του οποίου προφανώς η μαγεία “μεταφράζεται” περίφημα στις κλασικές παρτιτούρες, ενώ η βραδιά έκλεισε με τον καταλληλότερο τρόπο, δηλαδή το “One” και το Piraeus 117 Academy να σηκώνεται στο πόδι.
* Φωτογραφίες: Γιάννης Νέγρης
Please wait...