Όσο οι JUNKHEART ετοιμάζονται να κυκλοφορήσουν τη νέα τους δουλειά με τίτλο “Άνοιξε Ρε”, αλλά και να μοιραστούν τη σκηνή με τους Rumjacks και τους Bad Movies, δηλώνουν “παρών”, όπως έκαναν πάντα. Ο λόγος, λοιπόν, ανήκει σε αυτούς.
- Γεια χαρά παιδιά, σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας. Η ιστορία λέει ότι γνωριστήκατε πριν από 20 χρόνια και βάλε “σε ένα εγκαταλελειμμένο επαρχιώτικο γηπεδάκι μπάσκετ, παίζοντας ‘ρολόι’ χωρίς διχτάκι”. Δεν θα ρωτήσω αν η νοοτροπία της παρέας έχει αλλάξει, καθώς κάποια πράγματα φαίνονται δια γυμνού οφθαλμού, όμως θα ρωτήσω το εξής. Αναπολείτε καθόλου εκείνα τα χρόνια; Μήπως η απάντηση βρίσκεται στο βίντεο του “3x3” και τους στίχους “κάποτε οι ανάσες μας πλανιόνταν στην πόλη, μπλέκονταν και γίνονταν παιχνίδια φιλιά, τώρα όλα αυτά μου μοιάζουν τόσο μακρινά”;
“Γεια και από εμάς και ευχαριστούμε πολύ για την επικοινωνία. Οι Junkheart δημιουργήθηκαν στην Αθήνα το 2013 από τον Τζίμη και τον Νικολάκη, οι οποίοι γρατζουνάνε κιθάρες παρέα από παιδιά. Γνωριστήκανε όντως κατά τη διάρκεια μιας κοινής μπασκετικής τους ήττας, κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’90. Και έκτοτε δεν σταμάτησαν να παίζουν μουσική μαζί. Ούτε βέβαια σταμάτησαν να χάνουν στο μπάσκετ, όπως φαίνεται άλλωστε ξεκάθαρα και στο βιντεοκλίπ του ‘3x3’.
Ένα νοσταλγικό feeling πράγματι απασχολεί αρκετά τα τραγούδια μας. Όμως, το βασικό concept που νομίζουμε ότι κυριαρχεί στο στιχουργικό μας σύμπαν, δεν είναι ότι παλιά τα πράγματα ήταν καλύτερα από ό,τι είναι τώρα. Αλλά μάλλον το ότι όπως παλιά, έτσι και τώρα, είμαστε με τους χαμένους του παιχνιδιού. Και απλώς τραγουδάμε γι’ αυτό”.
- Άρα, λοιπόν, καλύτερα “χωρίς διχτάκι και χαμένοι” παρά “με διχτάκι και κερδισμένοι”. Αν και το προφανές είναι το δεύτερο, εσείς ήδη απαντήσατε το πρώτο, όπως το περίμενα άλλωστε. Προχωρώντας στην κουβέντα μας, θα μπορούσαν οι Junkheart να συνυπάρξουν με “καινούριες χορδές, πρωινά ριφ και καλογυαλισμένους στίχους”;
“Το μότο που ορίσαμε από την αρχή, ‘σάπιες χορδές, μεταμεσονύχτια ριφ και τσακισμένοι στίχοι’, προέκυψε ουσιαστικά από το φτωχό οπλοστάσιο που είχαμε στη διάθεσή μας όταν ξεκινήσαμε να γράφουμε τραγούδια ως Junkheart. Μια βασανισμένη ακουστική κιθάρα που έχασκε κάπου παρατημένη για χρόνια, μια ψιλο-σακατεμένη διάθεση που έστρωνε κάπως μόνο λίγο μετά τις 12 το βράδυ και μια ισχυρή φιλία που λειτουργούσε ως δίαυλος εξομολόγησης εσώψυχων στίχων και συγχορδιών.
Ευτυχώς, δηλαδή, που στη συνέχεια βρέθηκε ο πολυθεσίτης μαχητής της ανεξάρτητης σκηνής Βαγγέλης Δήμος να αναλάβει τα τύμπανα και ο ταγμένος πανκ-ρόκερ Μητσαμόκ να κουρδίσει τις κιθάρες και ναι, με την πολύτιμη συμβολή τους μπορούμε να μιλάμε πια για ‘καινούριες χορδές, πρωινά ριφ και καλογυαλισμένους στίχους’. Όμως, οι συναυλίες μας θα τελειώνουν πάντα με μια ακουστική κιθάρα και την ίδια ιαχή για ‘Καμιά Ενοχή’, γιατί ποτέ δεν ξεχνάμε από πού ξεκινήσαμε. Και ας ξυπνάμε πλέον νωρίς το πρωί”.
- Στην πρόσφατα συναυλία σας με τους Vodka Juniors στο Gagarin, αφιερώσατε το “Xαρακιές” στους 35 εξεγερμένους της Μόριας και το “Καμιά Πατρίδα” στους μαχητές από την Αθήνα έως το Αφρίν. Αν κάποιος σας κουνούσε το δάχτυλο με το φαιδρό “η μουσική δεν πρέπει να μπλέκει με τη πολιτική”, τι θα απαντούσατε;
“‘Τον κακό σου τον καιρό’, θα του απαντούσαμε αυτονόητα σε πρώτη φάση. Και στη συνέχεια θα του εξηγούσαμε ευγενικά ότι όλα είναι πολιτικά σε αυτή τη ζωή. Πολιτική δεν σημαίνει μόνο βαρετές συζητήσεις στην τηλεόραση, ούτε μόνο δύσκολα άρθρα στις εφημερίδες. Δεν είναι μόνο κόμματα και εκλογές, ούτε μόνο διαδηλώσεις και απεργίες. Το πώς συμπεριφέρεσαι στους συναδέλφους σου, στους φίλους σου, στους εραστές σου, είναι επίσης πολιτικό. Με την έννοια ότι παντού υπάρχουν ιεραρχίες και μικρο-εξουσίες, παντού υπάρχει καταπίεση, ακόμα και στις πιο καθημερινές σχέσεις.
Το ζήτημα, λοιπόν, είναι εάν επιθυμείς να αποκαλύψεις αυτές τις μορφές καταπίεσης και να κάνεις κάτι για αυτές ή εάν επιλέγεις να τις συγκαλύψεις επειδή πιθανόν αυτό να σε συμφέρει, σε βάρος του άλλου. Όταν υποστηρίζεις, λοιπόν, ότι η ‘η μουσική δεν πρέπει να μπλέκει με τη πολιτική’, υποστηρίζεις ουσιαστικά ότι η μουσική είναι ένα μη πολιτικό πεδίο. Όμως, όλα είναι πολιτικά και πολιτική διάσταση έχει φυσικά και η μουσική: Ο στίχος των τραγουδιών, η όλη στάση των συγκροτημάτων, ο τρόπος διάθεσης της μουσικής και της παρουσίασής της στο κοινό, έχουν να κάνουν με επιλογές που είναι και πολιτικές, με την ευρεία έννοια που προσδιορίσαμε παραπάνω.
Το να λες επομένως ότι η μουσική δεν έχει να κάνει με την πολιτική, είναι μια πολύ επικίνδυνη δήλωση, αφού συσκοτίζει την πραγματικότητα. Και ουσιαστικά είναι κι αυτή με τον τρόπο της μια δήλωση πολιτική και μάλιστα από αυτές που δεν μας αρέσουν. Από αυτές που επιχειρούν να συγκαλύψουν τις διάφορες μικρές - ή και όχι τόσο μικρές - εξουσίες που μας ταλανίζουν. Βασικά, δηλαδή, δεν χρειάζονται και τόσα πολλά λόγια σε όποιον κουνάει το δάχτυλο. ‘Τον κακό σου τον καιρό’, σκέτο”.
- Οι στίχοι σας δηλώνουν την υπόστασή σας ως πολιτικά όντα, λοιπόν, ενώ συχνά ο έρωτας είναι αυτός που δίνει τη λύση. Με άλλα λόγια, “υγεία, κάβλα και επανάσταση”;
“Ποτέ δεν διαχωρίσαμε το πολιτικό από τον έρωτα. Μπορεί άλλωστε κάποιος να είναι αληθινά ερωτευμένος εάν δεν έχει κάνει έστω μια μικρή ανταρσία εναντίον του βολεμένου εαυτού του; Δηλαδή να έχει κάτσει κάτω και να έχει σκεφτεί ‘μήπως εκμεταλλεύομαι το τάδε προνόμιό μου’, ‘μήπως γίνομαι λίγο μαλάκας όταν με παίρνει’; Να έχει κάνει λίγη προσωπική δουλειά με τον εαυτό του, βρε αδερφέ… Και από την άλλη, μπορεί να γίνει επανάσταση από ανθρώπους που δεν έχουν μέσα τους έρωτα, κάβλα, αγάπη για τη ζωή;
Όλα μας τα τραγούδια είναι πολιτικά γιατί μιλάνε για σχέσεις αληθινές: Δεν έχει σημασία εάν είναι ερωτικές ή φιλικές ή κοινωνικές ή οτιδήποτε άλλο, αρκεί να είναι σχέσεις ειλικρινείς, με βλέμματα ίσια και καθαρά. Την ίδια στιγμή, όλα μας τα τραγούδια είναι ερωτικά γιατί απευθύνονται με τρυφερότητα σε όλους αυτούς που τρώνε πίεση, σε όσους δεν είχαμε φανταστεί έτσι τον κόσμο που θέλουμε να ζήσουμε. ‘Επανάσταση για την κάβλα της’, λοιπόν, που έλεγε κι ένα παλιό ωραίο βιβλίο. Και με τις υγείες μας βέβαια! Cheers!!”.
- Μετά το “Καμιά Πατρίδα” και το “Τραγούδια του Ανέμου”, σειρά παίρνει το “Άνοιξε Ρε”. Πότε με το καλό; Θα διατίθεται και αυτό με ελεύθερη οικονομική συνεισφορά στην ψηφιακή του μορφή;
“Και οι δύο δίσκοι μας είναι δικές μας, ανεξάρτητες κυκλοφορίες που διατίθενται σε ψηφιακή μορφή με ελεύθερη οικονομική συνεισφορά και συγχρόνως σε μορφή βινυλίου με χρηματικό αντίτιμο για την ενίσχυση των προσπαθειών μας. Όσο για τον τρίτο μας δίσκο, τα 5 από τα 10 τραγούδια που θα περιέχει βρίσκονται ήδη στο διαδίκτυο ως video clips, δίνοντας μια δυνατή γεύση από την Άνοιξη που απ’ ό,τι φαίνεται αργεί ακόμα να ‘ρθει… Τις αμέσως επόμενες μέρες, πάντως, έπεται συνέχεια!”.
- Υπάρχουν, όμως, και συναυλιακές μέρες και μάλιστα, πλησιάζουν επικίνδυνα, καθώς μετράμε αντίστροφα για τη συνάντηση Rumjacks – Bad Movies – Junkheart. Τι θα δούμε εκεί;
“Για να επανέλθουμε λίγο και σε αυτά που συζητούσαμε και προηγουμένως, αυτό το live προμηνύεται σκέτη κάβλα! Το αθηναϊκό κοινό έχει την τύχη ήδη να γνωρίζει τι συμβαίνει στις συναυλίες των Rumjacks… Εάν συνυπολογίσεις, δε, το γεγονός ότι στην ελληνική τους περιοδεία τους συντροφεύουν οι Bad Movies, καταλαβαίνεις ότι προμηνύεται πόλεμος… Πανκ ροκ με φολκ ψυχή, δηλαδή ό,τι χαρακτηρίζει και τους Junkheart.
Μεγάλη χαρά που θα ξαναμοιραστούμε το πατάρι με τους Bad Movies και μεγάλη τιμή που θα τσουγκρίσουμε τα ποτήρια μας με τους Rumjacks στο αθηναϊκό ραντεβού!”.
* Οι Junkheart εμφανίζονται με τους Rumjacks και τους Bad Movies το Σάββατο 3 Νοεμβρίου στο Piraeus 117 Academy (12€, 15€ & 18€ / Syd Records, Rhythm Records, 11876, Reload Stores, Seven Spots, Βιβλιοπωλείο Ευριπίδης, Viva Kiosk Συντάγματος, Viva Spot Τεχνόπολης, Kremlino, Yoleni’s, Viva.gr).
Please wait...