Όχι κηδεία ή μνημόσυνο. Θα είναι το τελευταίο τους live κανονικά και θα το γιορτάσουν με Φιλιά Ξυράφια, ερμηνεύοντας τα ξυράφια ως λόγια υπέρμετρα επικίνδυνα για την εποχή τους.
“Το Τέλος είναι Μαγεία” είπε η Γιολάντα, ξεκινώντας να μιλάει πρώτη για τη δική της σχέση με το συγκρότημα η οποία, φυσικά, δεν περιορίζεται μόνο στη μουσική αλλά επεκτείνεται σ’ ένα ευρύτερο φάσμα.
“Οι Active Member ήταν το τρίτο θαύμα για μένα. Τα άλλα δυο είναι τα παιδιά μας” δήλωσε και θυμήθηκε το δικό της ξεκίνημα, τότε στα 18 της χρόνια, όταν είχε αρνηθεί να μπει στο συγκρότημα γιατί της φαινόταν κάτι πολύ μεγάλο και προτιμούσε να ανακατεύεται με το κοινό. “Σήμερα αισθάνομαι πως χάνεται ένα μέρος της εφηβείας μου, είναι διπλή απώλεια για μένα”. Ωστόσο, δεν επαναπαύεται και σκοπός της είναι να επαναπροσδιορίσει τον εαυτό της μουσικά.
Στη συνέχεια ο Μιχάλης, εμφανώς συνειδητοποιημένος και κατασταλαγμένος, διευκρίνισε ότι “το τέλος μεταφράζεται ως μετάβαση γιατί μάλλον πάψανε οι μέρες να είναι τόσο θαυμάσιες ενώ το Low Bap ήταν κάτι απόκοσμο, έμενε στα απόμερα, σαν χαρακιά στο αιώνιο” και επιθυμεί να μείνει έτσι.
Ουσιαστικά, πρόκειται για μια διαδικασία απελευθέρωσης, καθώς ξεχρεώνουν με τα τραγούδια τους και τους ίδιους, προχωρώντας παρακάτω σε προσωπικά πρότζεκτ, χωρίς ωστόσο να δίνουν σαφείς πληροφορίες. Επισήμανε, ακόμη, ότι δεν επιθυμεί πλέον τα τραγούδια τους να παίζονται λάιβ από άλλα συγκροτήματα και ζήτησε ευγενικά να γίνει σεβαστή η απόφαση αυτή.
Δεν παρέλειψε να αναφερθεί σε λάθη, ακόμα και αυτά που εν γνώσει άφηνε να βγαίνουν προς τα έξω στην προσπάθειά του να είναι ειλικρινής απέναντι στον κόσμο τους, και εμμονές σχετικά με χορηγούς (“αν δεν είχα τις εμμονές μου, θα είχα ελευθερία να κάνω περισσότερα πράγματα, γιατί, δυστυχώς, σήμερα η ελευθερία εξαγοράζεται”) ή ανθρώπους που έζησαν από κοντά την ιστορία του συγκροτήματος. Παρόλα αυτά, δεν αισθάνεται αδικημένος αλλά τυχερός που μπορεί να λέει ό,τι μαλακία έχει στο κεφάλι του και να μην πεθαίνει για αυτό.
Η μόνη πικρία που κρατά αφορά την παρανόηση σχετικά με τον πολιτικό ή μη χαρακτήρα της μουσικής τους, η οποία συχνά χρησιμοποιήθηκε σαν soundtrack προπαγάνδας (αναφερόμενος μάλιστα σε αστεία περιστατικά) όταν τα πράγματα είχαν φτάσει ήδη σε κορεσμό ενώ απουσίαζε όταν συνέβαιναν πράγματι εκείνα για τα οποία είχαν ήδη μιλήσει.
Τέλος, λοιπόν, οι βεντέτες και οι συμβάσεις. Δυο άσχημες λέξεις που προτιμά να αφήνει απ’ έξω, κι ας μην πιστεύει σε άσχημες λέξεις αλλά άσχημους ανθρώπους. Νιώθει υπερήφανος για ό,τι κατάφερε και κρατάει σαν όνομα το B.D.Foxmoor από τους Active Member, όχι απλά B.D. ή Μιχάλης.
Oι Active Member κλείνουν τα χαρτιά τους και πάνε πάσο. Ας χαρεί ο διάβολος…