Το 2013, ήταν η χρονιά που οι GHOST θα έκαναν με το “Infestissumam” (Loma Vista Recordings/Sonet Records) τον πρώτο τους μεγάλο κρότο, μαζί και όλο το κίνημα του “retro rock” που είχε ως κύρια πηγή τη Σουηδία.
Είχε προηγηθεί το εξαιρετικό τους ντεμπούτο “Opus Eponymous” (2010), με το οποίο μάλιστα είχαν επισκεφθεί την Αθήνα σε club show/mini-fest, κάτω από τους Candlemass και Trouble στο bill (μετά από μια δεκαετία τα πράγματα έχουν έρθει “τούμπα” και οι Ghost επιστρέφουν ως καλοκαιρινοί headliners!), όμως ήταν η δεύτερη δισκογραφική τους απόπειρα αυτή που θα ξεκινούσε τη γιγάντωση του ονόματός τους.
Πολλή αγάπη για το κλασικό heavy metal (εικόνισμα οι Judas Priest και η κιθαριστική τους κληρονομιά), μεγάλος έρωτας για το αμερικάνικο “παλιακό” doom, φοβερή αδυναμία στις διάφορες εκφάνσεις της pop, και μια, γλυκιά, κατά τα άλλα ερμηνεία, πίσω από την οποία, όμως, κρύβεται η παμπόνηρη περσόνα του “τραγόπαπα” Tobias Forge, που χαμογελά σαρδόνια κάτω από τη μάσκα του Papa Emeritus, μιλώντας για την έλευση του Αντίχριστου, περισσότερο από μια “ιστορική” σκοπιά.
Και αν θεωρείς ότι τα τραγούδια των Ghost είναι πιο “soft” από ό,τι θα προτιμούσες, δεν έχεις παρά να τους δεις έστω και μία φωρά ζωντανά, για να καταλάβεις πώς αυτή η μπάντα στην κυριολεξία απογειώνεται, είτε λόγω του live όγκου του ήχου της, είτε προφανώς λόγω του σόου του Papa Emeritus και των Nameless Ghouls του (το ίδιο είχα πάθει κι εγώ το 2014 στην Πλατεία Νερού).
Το εισαγωγικό “Infestissumam” είναι λουκούμι και ο σατανάς μπαίνει νωρίς νωρίς στην εκκλησία (φαντάζομαι υπό τη μορφή ενός κοστουμαρισμένου καλογυαλισμένου γιάπη), ενώ αμέσως μετά έρχεται το “Per Aspera ad Inferi”, που μαζί με το - κλασικό τους, πλέον - “Year Zero”, είναι δύο εκ των πιο χαρακτηριστικών στιγμών της έως τώρα πορείας των Ghost και αν μη τι άλλο απόλυτα highlights του δεύτερού τους δίσκου (από κοντά και το επίσης fan-favorite “Monstrance Clock”).
Από την άλλη, το “Ghuleh/Zombie Queen” είναι ουσιαστικά χωρισμένο σε δύο μέρη, όπως υποδεικνύει και ο τίτλος του, ξεκινώντας μυστικιστικά και εξελισσόμενο με την, πολύ διαδεδομένη με την πάροδο του χρόνου, ηχητική φόρμα των Σουηδών, ενώ στο lead single “Secular Haze”, όπως και στα “Jigolo Har Megiddo”, “Body and Blood”, “Idolatrine”, “Depth of Satan’s Eyes” αλλά και στο bonus “La Mantra Mori”, οι Ghost έχουν ως σημείο αναφοράς το 70s prog rock που τόσο τους επηρέασε.
Και βέβαια, αν δεν έκαναν διασκευή ο Papa Emeritus (2ος τότε, 4ος σήμερα) και η παρέα του στους ABBA, ένα από τα σημαντικότερα εξαγώγιμα σουηδικά προϊόντα όλων των μουσικών εποχών, σε ποιους θα έκαναν; Οπότε, με τη συμμετοχή του Dave Grohl των Foo Fighters στα τύμπανα αλλά και την παραγωγή, ακούμε τη δική τους εκδοχή (επίσης ως bonus track) στο “I’m a Marionette”, έτσι για να κλείσει ιδανικά αυτός ο τόσο κομβικός δίσκος στη μετέπειτα ξέφρενη πορεία των Ghost.
* AthensRocks w/ Ghost, Rotting Christ, Candlemass, Typhus | Κυριακή 25 Ιουνίου, ΟΑΚΑ | TicketMaster.gr, Monsterville, Metal Era, WE, Stereodisc, Σναφ Λάρισα, Γαλατικό Χωριό Beer Hall.
Please wait...