Η περίφημη σκηνή του Γκέτεμποργκ, το ιδίωμα δηλαδή που ονομάστηκε melodic death metal, γεννήθηκε στα μέσα των 90s από μία αγία/ανίερη τριάδα της σουηδικής πόλης. Οι επίτιμοι προσκεκλημένοι αυτού του άρθρου, με αφορμή την επιστροφή τους στην Ελλάδα μετά από 23 ολόκληρα χρόνια, υπήρξαν ένα από αυτά τα σχήματα. Και δεν είναι άλλοι από τους IN FLAMES, που με το δεύτερο άλμπουμ τους “The Jester Race” (Nuclear Blast) έγραψαν για πάντα το όνομά τους με χρυσά γράμματα στην εγκυκλοπαίδεια του σκληρού ήχου.
Ανεξαρτήτως αν στην πορεία επέλεξαν να απαρνηθούν τον ήχο που και οι ίδιοι διαμόρφωσαν (γυρίζοντας πάντως στις ρίζες τους με το εξαιρετικό φετινό “Foregone”), οι In Flames θα είναι πάντοτε αυτοί που μαζί με τους At the Gates και τους Dark Tranquillity, πήραν τη μαγιά του death ήχου και αντί νερού, πρόσθεσαν τις κιθαριστικές μελωδίες και τα διπλά leads, για να τελειοποιήσουν το μίγμα που θα έφτανε για να θρέψει τους πάντες.
Μερικούς μήνες μετά τα τόσο κομβικά “Slaughter of the Soul” των At the Gates και “The Gallery” των Dark Tranquillity, αμφότερα του 1995, οι In Flames έκαναν τη δική τους επίθεση με το “The Jester Race”, που ήρθε το 1996 για να συμπληρώσει αυτή τη θρυλική τριπλέτα.
Με διάφορες ιδιότυπες “τράμπες” να συμβαίνουν στο Γκέτεμποργκ, καθώς ο Anders Fridén που ήταν τραγουδιστής των Dark Tranquillity στο ντεμπούτο τους “Skydancer” (1993), μετακόμισε εντέλει στους In Flames, ενώ ο Mikael Stanne που έκανε φωνητικά στους In Flames για το ντεμπούτο τους “Lunar Strain” (1994), έχοντας παράλληλα τον ρόλο του κιθαρίστα/β’ τραγουδιστή στους Dark Tranquillity, τελικά έπιασε οριστικά και αμετάκλητα το μικρόφωνο του frontman εκεί, αλλά και με τον Björn Gelotte να κάνει την πρεμιέρα του στους In Flames στον ρόλο του ντράμερ, για να μετατοπιστεί μερικά χρόνια αργότερα στη θέση του κιθαρίστα την οποία κρατάει έως και σήμερα (μέχρι τότε βέβαια βοηθούσε και σε αυτό το κομμάτι το γκρουπ), το “The Jester Race” δημιουργήθηκε κυρίως από τις συνθετικές εμπνεύσεις του κιθαριστικού διδύμου των Σουηδών, του ιδρυτή τους Jesper Strömblad και του Glenn Ljungström, καθώς και τις στιχουργικές ιδέες του Anders Fridén, μαζί με τον Niklas Sundin, ιδρυτικό μέλος και κιθαρίστα των Dark Tranquillity.
Το “Moonshield” με την ακουστική κιθάρα του, με τη μελωδία του, με τα πάντα του, είναι ό,τι πρέπει για αρχή και από νωρίς οι In Flames δηλώνουν ότι μια θέση στο βάθρο του melodic death ήχου, τους ανήκει δικαιωματικά.
Ο Anders Fridén “δίνει πόνο” στην πρώτη του παρουσία στο γκρουπ, ενώ φυσικά δεν θα μπορούσαμε να μη σταθούμε λίγο παραπάνω στο ομώνυμο “The Jester Race”, από το πρώτο δευτερόλεπτο του οποίου φαίνεται το καζάνι που σιγοβράζει. “And we go, and we go, and we go, and we go, our steps so silent... And we go, and we go, and we go, and we go, our blooded trace... The jester race”. Αν ο κόσμος σβήσει αύριο, αυτός θα είναι ένας από τους ύμνους της extreme metal σκηνής που θα πάρουμε μαζί μας.
Κατά τα άλλα, ριφάρες και στα “Artifacts of the Black Rain” και “Lord Hypnos” - για αυτό, άλλωστε, έχει γράψει η ιστορία ότι οι In Flames υπήρξαν από τους πρωτοπόρους του είδους - την ώρα που οι Σουηδοί δείχνουν τη διάθεση να “βαρέσουν” λίγο παραπάνω στα “Graveland”, “December Flower”, “Dead God in Me”, αλλά και στο “Dead Eternity” με τα extra vocals του Oscar Dronjak, ιδρυτή και κιθαρίστα των HammerFall.
Το tracklist συμπληρώνεται από τα ορχηστρικά “The Jester’s Dance” και “Wayfaerer”, ενώ αυτό είναι το πρώτο άλμπουμ στο οποίο κάνει την εμφάνισή του και ο Jester Head, η μασκότ δηλαδή της μπάντας.
* Release Athens w/ Nightwish, In Flames, Insomnium + more TBA | Τετάρτη 7 Ιουνίου, Πλατεία Νερού | Viva.gr, Viva spots.
Please wait...