Αυτό είναι, λοιπόν, το προσωπικό μου top-10 για το 2022...
01. PLACEBO - “Never Let Me Go” (So Recordings)
“Δεν περίμενα ότι οι, λατρεμένοι κατά τα άλλα, Placebo θα με συγκινούσαν τόσο με τη νέα τους δουλειά, απ’ ό,τι φαίνεται όμως κάποιες αξίες παραμένουν σταθερές και αναλλοίωτες”.
02. ZEAL & ARDOR - s/t (MVKA)
“Οι Zeal & Ardor έχουν βάλει στα καζάνια της δικής τους κόλασης ό,τι κινείται εκεί έξω σε μουσικό ιδίωμα. 'Τι φτιάξατε εκεί πέρα ρε μαλάκα. Τι παράσταση δώσατε ρε μαλάκα. Τα σώβρακα τους πήρατε ρε μάγκα'. Αυτά τα λόγια θα μπορούσε να αντιγράψει ο ιστορικός του μέλλοντος για τούτο εδώ το δισκογραφικό λάβαρο”.
03. CULT OF LUNA - “The Long Road North” (Metal Blade Records)
“Τελεία και παύλα ότι ζούμε στην εποχή των Cult of Luna, και ας μη φτάνει το 'The Long Road North' στα επίπεδα του αριστουργηματικού του προκατόχου, όπως και άλλων, εμβληματικών για τη σκηνή, δισκογραφημάτων των Σουηδών”.
04. PLAYGROUNDED - “The Death of Death” (Pelagic Records)
“Στους δρόμους του Ρότερνταμ και της Αθήνας, κινείται ένα γκρουπ που παίζει τη μουσική του σήμερα και που σε κάνει να νιώθεις ότι περιστοιχίζεσαι από ακτίνες λέιζερ”.
05. WOVENHAND - “Silver Sash” (Glitterhouse Records)
“Τα 6 χρόνια που μεσολάβησαν από την τελευταία κυκλοφορία των Wovenhand ήταν πολλά και σαφώς μας έλειψε ο αγαπημένος ιεροκήρυκας David Eugene Edwards, αυτός και οι σκοτεινές ψαλμωδίες του”.
06. SEPTICFLESH - “Modern Primitive” (Nuclear Blast Records)
“Ένα τέρας οι Septicflesh και μη διανοηθεί κανένας να σταθεί στο διάβα τους. Παίζουν πια στο δικό τους γήπεδο, όντας οι ηγέτες του symphonic death metal και χωρίς τίποτα να μην μπορεί να τους κουνήσει από την κορυφή”.
07. ΣΑΚΗΣ ΤΟΛΗΣ - “Among the Fires of Hell” (self-released)
“Ό,τι μας έχουν προσφέρει οι Rotting Christ και ο Σάκης Τόλης όλα αυτά τα χρόνια, υπάρχει εδώ. Το black, το gothic, οι πεντατονικές, οι αφηγήσεις. Οι φωτιές της κόλασης, οι καταραμένοι, οι έκπτωτοι άγγελοι, η κάθαρση, η μάχη, το σύμπαν”.
08. SONJA - “Loud Arriver” (Cruz del Sur Music)
“Πώς διάολο καταφέρνουν οι Sonja να βάλουν όλη την '80ίλα' μέσα στο 'Loud Arriver', μπορεί κάποιος να το εξηγήσει; Ας αναφωνήσουμε, λοιπόν, 'μαλάκα μου, τι δίσκαρος είναι αυτός!'”.
09. ONCE UPON A WINTER - “Void Moments of Inertia” (self-released)
“Οι Once Upon A Winter μάς προσφέρουν έναν οργασμό από μελωδίες, μια παλέτα μουσικών οργάνων τα οποία έχουν όλα τη δική τους ξεχωριστή θέση στο εξαιρετικό αποτέλεσμα”.
10. E-L-R - “Vexier” (Prophecy Productions)
“Είναι doomgaze, κύριε Πάνο; Ο ορισμός του doomgaze, κυρία μου. Μπαντάρα του σήμερα οι E-L-R, βαράτε αδέρφια και αδερφές”.
Please wait...