Το νέο άλμπουμ των BAZOOKA με τίτλο “Κάπου Αλλού” μόλις κυκλοφόρησε και λίγο πριν από την παρουσίασή του στο Gagarin 205, συζητάμε με τον Ξάνθο Παπανικολάου για μουσική, αναλύοντας ταυτόχρονα την αυτοκαταστροφική φύση του ανθρώπου...
- Φτάσαμε, λοιπόν, αισίως στο 4ο άλμπουμ Bazooka... Αν υποθέσουμε ότι στο φερώνυμο ντεμπούτο σας και στο “Άχρηστη Γενιά”, υπήρχε μια πιο νεανική punk ορμή, ενώ στο “Zero Hits” που ακολούθησε, δείξατε μια σαφή πρόθεση να πάτε τον ήχο σας ένα βήμα παρακάτω, είναι το “Κάπου Αλλού” μια φυσική εξέλιξη των πραγμάτων; Θέλω να πω, όταν μπήκατε στο στούντιο να γράψετε, είχατε κάποιο συγκεκριμένο πλάνο στο μυαλό σας, ή τα τραγούδια βγήκαν αυθόρμητα, ανάλογα με τα “σημεία των καιρών”;
“Μέχρι τώρα, όλα τα τραγούδια των Bazooka, όσον αφορά τη σύνθεση, έχουν γραφτεί αυθόρμητα, υπό την έννοια ότι δεν κατασκευάζονται επιτηδευμένα για να επιτύχουν κάποιο στόχο. Σίγουρα, όμως, η ενορχήστρωση, η παραγωγή και η ηχογράφηση εξυπηρετούν τις καλλιτεχνικές μας ανάγκες κάθε φορά. Για αυτόν τον δίσκο, είχαμε προαποφασίσει να έχει ιδιαίτερα προσεγμένη παραγωγή και ηχογράφηση με αναλογικά μηχανήματα, ώστε να παραχθεί ένα άλμπουμ με τον ήχο που γουστάρουμε και με υψηλού επιπέδου αποτέλεσμα, για ευχάριστη ακρόαση.
Στην πορεία, προέκυψε η επιλογή των κομματιών, έτσι ώστε να είναι διαφορετικά μεταξύ τους αλλά με συνοχή και να έχουν όλα μαζί να διηγηθούν μια ιστορία. Η ιστορία προκύπτει από την καθημερινότητά μας, οπότε μάλλον περιλαμβάνει και σημεία των καιρών”.
- Ένα από τα χαρακτηριστικά σας γνωρίσματα, είναι κατ’ εμέ ο τρόπος να “αποδομείτε” πρόσωπα και καταστάσεις για να περάσετε τα δικά σας μηνύματα. Φέρ’ ειπείν, στο “Κατά Βάθος” υπάρχει το δίπολο “είσαι μόνος / δεν είσαι μόνος”. Εντέλει, ο άνθρωπος είναι σήμερα κατά βάθος μόνος του, ή πάντα θα υπάρχει ένα χέρι που θα απλώνεται όταν υπάρχει ανάγκη;
“Ο άνθρωπος είναι σχεδόν αυτοκαταστροφικός. Στην «πολιτισμένη» δυτική κοινωνία, το παρόν σύστημα οργάνωσης (ή αποδιοργάνωσης καλύτερα) της κοινωνίας έχει οδηγήσει την καθημερινότητά μας σε μια αρκετά απομονωμένη και μονότονη ζωή. Υπάρχει το μότο «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» και αυτόματα αυτό ξεπλένει χυδαίες συμπεριφορές και απανθρωπιά για το όποιο κέρδος. Λείπει η ανάδειξη της αλληλεγγύης, που ακόμη υπάρχει σε κοινωνίες αναπτυσσόμενες.
Δεν πιστεύουμε ότι χρειάζεται να πατήσεις επί πτωμάτων για να πετύχεις κάτι προσωπικό ή επαγγελματικό. Θέλουν διακαώς να είμαστε ταγμένοι σε αυτό το μότο ζωής και να μην το αμφισβητούμε. Όσο δεν βλέπεις μόνο εχθρούς, δεν είσαι μόνος. Και πιστεύουμε ότι είναι αρκετοί οι άνθρωποι που δεν είναι μόνοι, αλλά αυτό δεν συμφέρει να προβάλλεται”.
- Αυτοί με τους οποίους, πάντως, κόλλησα προσωπικά, είναι οι “Καταραμένοι Άνθρωποι” που “γεννιούνται στη Νεάπολη”. Και αν συνδυαστούν με το “Κάπου Αλλού” που “είναι παντού”, προκύπτει το εξής ερώτημα. Θα άλλαζες την Αθήνα; Είναι δηλαδή η πόλη που, όπως λένε, “αγαπάς να μισείς”;
“Προς το παρόν, θα άλλαζα τον χρόνο που ζω στην Αθήνα. Αυτό που θα μου άρεσε πολύ είναι να φεύγω 4 με 6 μήνες εκτός της πόλης. Η Αθήνα έχει όλα τα καλά και όλα τα κακά μιας μεγαλούπολης. Θα προτιμούσα να παίρνω από αυτήν μόνο τα καλά”.
- Κατά την άποψή σου, έχει νόημα όλη αυτή η καθημερινή τρεχάλα, η παράνοια, η φασαρία, ο αγώνας να τα προλάβεις όλα και να μπορείς, αφενός, να επιβιώσεις και, αφετέρου, να είσαι καλά με τον εαυτό σου και με τους δικούς σου ανθρώπους; Μήπως η απάντηση βρίσκεται στο “Πάνω από τη Γη” και τους στίχους “κανείς πια δε θυμάται τι θα πει μια όμορφη ζωή, και όλα αυτά θα ήταν περιττά αν ήμασταν καλά”;
“Δυστυχώς, αυτή η καθημερινή τρεχάλα ενώ είναι βάναυση και παρανοϊκή, έχει θέση στη ζωή μας από τη στιγμή που έτσι είναι η σκληρή πραγματικότητα για τους περισσότερους από εμάς. Πρέπει να «τρέχουμε και να μη φτάνουμε», απλά για να έχουμε τα απαραίτητα για να ζήσουμε. Έτσι και αλλιώς, οι χαλαροί ρυθμοί θεωρούνται πλέον δείγμα κάποιας ασθένειας και δεν έχουν θέση στη σύγχρονη εποχή.
Για εμάς, πάντως, είναι αφύσικο ένας άνθρωπος να εργάζεται όλο τον χρόνο και να δικαιούται άδεια μόνο δυο εβδομάδων. Προφανώς, δεν μιλάμε για αυτούς που κάνουν κάτι που τους αρέσει, οπότε η δουλειά τους είναι και ευχαρίστηση ταυτόχρονα. Οι περισσότεροι άνθρωποι κάνουν δουλειές που δεν τις γουστάρουν και δεν τους μένει καθόλου χρόνος να ασχοληθούν με αυτά που αγαπάνε, ή απλά να αράξουν και να μην κάνουν τίποτα. Ένας άνθρωπος δεν είναι φυσικό να είναι συνέχεια στην «τσίτα».
Έτσι, κάνοντας για χρόνια κάτι που δεν σου αρέσει, για πολλές ώρες κάθε μέρα, με ελάχιστο ή καθόλου χρόνο για να ασχοληθείς με την πάρτη σου, είναι φυσικό να μη θυμάσαι τι θα πει «μια όμορφη ζωή». Η ανθρωπότητα έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο με όλες τις τεχνολογικές της ανακαλύψεις, που θα μπορούσαμε άνετα να δουλεύουμε όλοι πολύ λιγότερο, αλλά όλη αυτή η παράνοια της παραγωγικότητας, της ανταγωνιστικότητας και της δήθεν ανάπτυξης, δεν, μας αφήνει να ησυχάσουμε”.
- Τελικά, ο ιστορικός του μέλλοντος θα γράψει ότι οι Bazooka έπαιξαν, κατά το “Τζαζούκα”, “μουσική αστεία για σοβαρά μυαλά” και για “τα παιδιά με τα πλαστικά γυαλιά, τα φθαρμένα παντελόνια, τα μπλε και τα ροζ ποδήλατα, τα πολύχρωμα μαλλιά και τους ραμμένους δράκους στα τζιν μπουφάν”;
“Ας περιμένουμε να το διαπιστώσουμε”.
- Ευχαριστώ τα μάλα. Τι θα δούμε σε λίγες ημέρες στο Γκαγκάριν;
“Μία rock συναυλία”
* BAZOOKA w/ AMKA | Σάββατο 19 Νοεμβρίου, Gagarin 205 Live Music Space | Viva.gr, Viva spots.
Please wait...