Τρία χρόνια μετά από το εκείνο το φοβερό σόου, το RELEASE ATHENS υποδέχεται τους (ακόμα πιο πεινασμένους τώρα) MANOWAR, που θα μοιραστούν τη σκηνή με τους “συνεργάτες” ROTTING CHRIST, αλλά και τους RHAPSODY OF FIRE και MEDEN AGAN. They are the kings of metal comin’ to town.
MANOWAR
In a few words: Με τους Manowar μπορείς να είσαι υποκειμενικός, μπορείς να είσαι και αντικειμενικός. Υποκειμενικά, μπορεί να γουστάρεις, να γελάς ή να εκνευρίζεσαι με τα σπαθιά, τα ατσάλια, τα γούνινα βρακιά και τους φαλοκρατικούς τους στίχους, τη ναρκισσιστική τους (κυρίως ελέω DeMaio) στάση, τα εκκωφαντικά ντεσιμπέλ που τους έχουν οδηγήσει τρεις φορές στο Βιβλίο Γκίνες και όλους τους αστικούς μύθους που συνοδεύουν τη 40χρονη πορεία τους. Αντικειμενικά, οι τύποι έχουν γράψει και έχουν ερμηνεύσει κομματάρες. Τέτοιες κομματάρες, που αν φέρ’ ειπείν πήζεις στην κίνηση και τη ζέστη και δεν έχεις κάτι κατάλληλο να ακούσεις, βάζεις το κινητό σου να παίξει και τη βγάζεις καθαρή.
Κατά τα άλλα, όλα τα νήματα στο νεοϋορκέζικο γκρουπ κινούνται και όλα τα πράγματα περιστρέφονται, όπως ανέφερα, γύρω από τον μπασίστα Joey DeMaio, που στις αρχές των 80s ίδρυσε τους Manowar μαζί με τον κιθαρίστα Ross the Boss, όταν οι δυο τους γνωρίστηκαν σε μια περιοδεία των Black Sabbath (τεχνικός μπάσου και βεγγαλικών του θρυλικού γκρουπ ο πρώτος, κιθαρίστας της support μπάντας ο δεύτερος), παίρνοντας την αντίστοιχη ευλογία του Ronnie James Dio και επιστρατεύοντας ως frontman τον Eric Adams, φιλαράκι του DeMaio και ένα από τα καλύτερα λαρύγγια, όπως θα αποδεικνυόταν, της heavy metal μουσικής.
Πλην των, σταθερών έως σήμερα, Manowarriors Joey DeMaio και Eric Adams, καθώς και του Ross the Boss που συμμετείχε στα πρώτα 6 άλμπουμ του συγκροτήματος, σημαίνοντα ρόλο στον ήχο των Αμερικανών έπαιξε και ο ντράμερ Scott Columbus, που ηχογράφησε με τους Manowar συνολικά 8 άλμπουμ, πριν αφαιρέσει το 2011 τη ζωή του.
Με 11 συνολικά στούντιο δίσκους στο παλμαρέ τους (αλλά και μια δεκαετία χωρίς καινούριο υλικό), οι Manowar φέρνουν ξανά το οπτικοακουστικό τους υπερθέαμα στην Αθήνα, αυτή τη φορά μεγαλύτερο και δυνατότερο όπως έχει υποσχεθεί ο DeMaio, στο πλαίσιο της περιοδείας “Crushing the Enemies of Metal Anniversary Tour ’22”, στην οποία γιορτάζεται η επέτειος των “Battle Hymns” (40 χρόνια), “Fighting the World” (35 χρόνια), “The Triumph of Steel” (30 χρόνια), “Warriors of the World” (20 χρόνια), “Gods of War” (15 χρόνια) και “The Lord of Steel” (10 χρόνια).
Και βέβαια, μην ξεχνάμε ότι οι Manowar θα μας παρουσιάσουν και το κομμάτι “The Revenge Of Odysseus”, που ηχογραφήθηκε στην Ελλάδα με αφηγητές τους ηθοποιούς Κώστα και Κωνσταντίνο Καζάκο, σε μετάφραση του αρχαιοελληνικού κειμένου από τον Σάκη Τόλη των Rotting Christ (κάποτε οι Manowar είχαν συνεργαστεί και με τον θρυλικό Orson Welles, μην το ξεχνάμε αυτό).
Με τον Απρόσωπο Μαχητή να δεσπόζει εδώ και χρόνια σε όλα τους τα εικαστικά και με τα χέρια να υψώνονται ως άλλα Σφυριά σε κάθε τους εμφάνιση, οι Manowar επιστρέφουν για ένα σόου που καθώς φαίνεται θα είναι ανεπανάληπτο. Όπως ανεπανάληπτη, στην κυριολεξία, υπήρξε και η συναυλία τους το 2008 στο βουλγαρικό Kavarna Rock Fest μπροστά σε 20.000 κόσμου, που με διάρκεια 5 ωρών τους χάρισε ακόμα ένα Βραβείο Γκίνες.
Highlights: Να είστε μονιασμένοι και να μην τσακώνεστε για το ποιο από τα τέσσερα πρώτα άλμπουμ των Manowar, ήτοι τα “Battle Hymns” (1982), “Into Glory Ride” (1983), “Hail to England” (1984) και “Sign of the Hammer” (1984), είναι το επικότερο έπος από όλα τα έπη. Στις πιο πιασάρικες, ας τις ονομάσουμε, στιγμές τους, οι Αμερικανοί μεγάλωσαν το ακροατήριό τους μέσω των “Fighting the World” (1987) και “Kings of Metal” (1988), αλλά προσωπικά από όλα αυτά, εγώ θα διαλέξω το επόμενο, δηλαδή το “The Triumph of Steel” (1992), το οποίο και με μύησε στη μουσική τους, εκείνη την αθώα περίοδο ανάμεσα στο δημοτικό και το γυμνάσιο.
Us and them: Στο Σ.Ε.Φ. πριν από 30 χρόνια και το “Triumph of Steel World Tour/Another Glory Ride Tour” (1992) ξεκίνησε η σχέση του ελληνικού κοινού με τους Manowar, ενώ ακολούθησε το 3ήμερο στο κλαμπ Αγκάθι το 1994 (+ Ιβανώφειο στη Θεσσαλονίκη), η headlining εμφάνιση στο Rockwave του 1999 στον Άγιο Κοσμά με Mercyful Fate και Sodom, το επίσης headlining act στο March Metal Day του 2007 στην Ξιφασκία με Tiamat και Epica και, μετά από 12ετές κενό, το Release Athens του 2019 στην Πλατεία Νερού. Αν συνυπολογίσουμε και το τριήμερο στο Principal της Θεσσαλονίκης το 2011, αυτή θα είναι η 7η φορά που οι Manowar επισκέπτονται την Ελλάδα.
ROTTING CHRIST
In a few words: Αν έχεις να γράψεις για την αγαπημένη σου μπάντα, τουλάχιστον σε αυτό το φεγγάρι της ζωής σου, ή έστω για αυτή που θέλεις να ακούς συχνότερα από όλες τις υπόλοιπες, τότε όλα μοιάζουν εύκολα και δύσκολα ταυτόχρονα. Οπότε θα αρκεστώ να αναφέρω ότι με 35 χρόνια ιστορίας στην πλάτη (τη σπασμένη πλάτη από τα άπειρα χιλιόμετρα ταξιδιού επί Γης), οι Rotting Christ πρόκειται να δώσουν τη μοναδική για φέτος συναυλία τους επί ελληνικού εδάφους, με ένα εντυπωσιακό (το πιο εντυπωσιακό από ποτέ) σόου στην Πλατεία Νερού.
Με 13 στούντιο άλμπουμ στο ενεργητικό τους, σταθερούς συνοδοιπόρους τους Σάκη Τόλη (κάποτε “Necromayhem”) και Θέμη Τόλη (κάποτε “Necrosauron”), κομβικό τον ρόλο του Jim Mutilator (νυν Yoth Iria, ex-Varathron) και του The Magus (Thou Art Lord, Necromantia, Yoth Iria) στο ξεκίνημα του συγκροτήματος, και μακροβιέστερο (πλην των αδελφών Τόλη) πρώην μέλος τον Ανδρέα Λάγιο των Nightstalker, οι Rotting Christ ήταν, είναι και θα είναι οι σημαντικότεροι πρεσβευτές της ελληνικής metal σκηνής στο εξωτερικό.
Highlights: Εδώ τώρα τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο. Ούτε κατά διάνοια δεν υπάρχει άλμπουμ των Rotting Christ που να μπορείς να χαρακτηρίσεις μέτριο ή αδιάφορο, θα σε πάρει ο διάολος και καλά θα κάνει. Χάρη της κουβέντας που άνοιξε, ας πούμε ότι η αρχετυπική τριάδα των “Thy Mighty Contract” (1993), “Non Serviam” (1994) και “Triarchy of the Lost Lovers” (1996) αποτελεί ιερό δισκοπότηρο για το black metal παγκοσμίως, ότι τα “Theogonia” (2007) και “Aealo” (2010) έδειξαν σε τεράστιο βαθμό τη συνεχή εξέλιξη ενός γκρουπ που μπολιάζει μέσα στον extreme ήχο του, κάθε κουλτούρα και κάθε επιρροή του, ότι το “Κατά τον Δαίμονα Εαυτού” (2013) είναι το καλύτερο άλμπουμ που έχει γραφτεί ποτέ στην ελληνική metal (και όχι μόνο) σκηνή, και πως όσο περνούν τα χρόνια, το τελευταίο τους “The Heretics” (2019) γίνεται όλο και πιο αγαπημένο.
Us and them: Ρόδον, An, Gagarin, Fuzz, Academy, όλα τα σεσημασμένα πατάρια στην Αθήνα (και στην ελληνική επικράτεια, προφανώς), υπόγεια, ισόγεια, υπερυψωμένα, έχουν νιώσει την ορμή και την καύλα τους. Σε φεστιβαλικό επίπεδο, οι Rotting Christ ήταν εκεί, στο Rockwave του 1997 στη Ριζούπολη με Megadeth και Bruce Dickinson, εκεί στο φεστιβάλ του Metal Invader το 1997 στο ΟΑΚΑ με Venom και Emperor, εκεί στο Rockwave του 2001 στο ΟΑΚΑ με Judas Priest και ξανά Megadeth (πριν αρχίσει τις μαλακίες ο Mustaine περί ονόματος και πεποιθήσεων), εκεί στο Gagarin Open Air του 2007 στο Μπέιζμπολ με Paradise Lost και Type O Negative, εκεί στο Sonisphere του 2011 στη Μαλακάσα με Iron Maiden, Slipknot και Mastodon, εκεί στο Heavy by the Sea του 2013 στην Πλατεία Νερού με Slayer και Down, εκεί στο Rockwave του 2015 στη Μαλακάσα με Prodigy και Judas Priest, εκεί στο Rockwave του 2017 ως headliners στη Μαλακάσα με 1000mods και Nightstalker, εκεί στο AthensRocks του 2019 στο ΟΑΚΑ με Slayer.
RHAPSODY OF FIRE
In a few words: Πρωτοπόροι του συμφωνικού power metal οι Ιταλοί, γνωστοί ως το 2006 απλά ως Rhapsody, με 13 στούντιο δουλειές στη δισκογραφία τους και ιθύνοντα νου τον πληκτρά και ιδρυτικό μέλος Alex Staropoli, που το 2011 συμφώνησε με τον έτερο συνιδρυτή (και κιθαρίστα) Luca Turilli να χωρίσουν φιλικά τα “τσανάκια” τους, ο μεν να συνεχίσει ως Rhapsody of Fire και ο δε ως Luca Turilli’s Rhapsody. Στις αρκετές και σημαντικές αλλαγές που έχουν βιώσει στο line-up τους, ως τραγουδιστή συναντούμε εδώ και μερικά χρόνια τον Giacomo Voli, ενώ στο ρόστερ τους βρισκόταν για μια 20ετία ο Fabio Lione των Angra.
Highlights: Τα πρώτα τους 6 άλμπουμ, ως Rhapsody τότε (“Legendary Tales” / 1997, “Symphony of Enchanted Lands” / 1998, “Dawn of Victory” / 2000, “Rain of a Thousand Flames” / 2001, “Power of the Dragonflame” / 2002, “Symphony of Enchanted Lands II: The Dark Secret” / 2004), θα θεωρούνται πάντοτε ως πρότυπο για το συμφωνικό/νεοκλασικό metal. Από τη μεριά του, το “The Frozen Tears of Angels” (2010) γνώρισε σημαντική αναγνώριση και επιτυχία στην Ελλάδα, ενώ το “From Chaos to Eternity” (2011), αυλαία του Luca Turilli με τους Rhapsody of Fire, καθώς και το “Into the Legend” (2016), τελευταίο άλμπουμ του Fabio Lione και του ντράμερ Alex Holzwarth με το γκρουπ, κλείνουν τον κατάλογο των σημαντικότερων στιγμών τους.
Us and them: Οι εν Ελλάδι δρόμοι τους είχαν συναντηθεί με τους Manowar και το 2019 στο Release Athens, όπως και το 2007 στο March Metal Day, ενώ το 2014 βρέθηκαν στο τότε Stage Volume 1 με τους Gamma Ray.
MEDEN AGAN
Με εγκέφαλο τον κιθαρίστα Δημήτρη “Diman” Κουτσογιαννόπουλο και 4 στούντιο άλμπουμ στο ενεργητικό τους (τελευταίο το “Catharsis” του 2018 με τη Δήμητρα Παναρίτη πλέον πίσω από το μικρόφωνο), οι Meden Agan είναι εκ των σημαντικότερων εκπροσώπων του συμφωνικού ήχου στην Ελλάδα, έχοντας μοιραστεί τη σκηνή με ονόματα όπως οι Queensrÿche, Gathering και Eric Clayton.
* Τετάρτη 22 Ιουνίου, Πλατεία Νερού / Viva.gr, Viva Spots.
Please wait...