Για τους OK WAIT από το Αμβούργο δεν γνώριζα ούτε είχα ακούσει κάτι, μέχρι που έπεσε στα χέρια μου το νέο τους άλμπουμ “Signal” (Golden Antenna Records). Εδώ μιλάμε για μια περίπτωση όπου κυριολεκτικά η παραγωγή έχει κάνει όλη τη διαφορά, εν προκειμένω διά χειρός Peter Voigtmann (τα λέγαμε για τον σημαίνοντα ρόλο του στην τελευταία δουλειά των Ocean ως κιμπορντίστας/συνθέτης του γκρουπ), με αποτέλεσμα το μπάσο να πυροβολεί κατά ριπάς, την ώρα που η “τίγκα” παραμόρφωση στην κιθάρα γνέφει στη shoegaze σκηνή, σε έναν δίσκο που κατά τα άλλα κινείται στα όρια του post-metal και του noise rock και θα μπορούσε να σημειωθεί ως “FFO Pelican & Russian Circles”.
Ξεφεύγοντας από τα post-rock (κυρίως) μονοπάτια του περσινού “Well”, οι OK Wait μας δείχνουν ξεκάθαρα από το εναρκτήριο “Escape” τη διαδρομή που πρόκειται να ακολουθήσουν, συμπεριλαμβάνοντας σε αυτό το κομμάτι - που σε βοηθάει πράγματι να αποδράσεις από οτιδήποτε σε απασχολεί - όλα τα παραπάνω στοιχεία, ακόμα και black-metal αναφορές με τα blast beats τους.
Η τριπλέτα των “Letter”, “Damage” και “Return” που ακολουθεί, είναι πιο slow-tempo και doom-οειδής, ενώ με το “Horses” επιχειρείται, και πολύ επιτυχημένα, μια post-metal αντεπίθεση και με το “Switch” ένας τιμητικός χαιρετισμός στο “θορυβώδες ροκ”.
Εκείνο, όμως, που πραγματικά σε κάνει να βάλεις τους OK Wait μέσα στην καρδιά σου, είναι το υπέροχο “Sirens”, ένα μελωδικό post διαμαντάκι, όπου οι Γερμανοί χτίζουν και αποδομούν/αποδομούν και χτίζουν, με τα καθαρά ριφάκια να συναντούν το distortion, όσο το μπάσο και τα τύμπανα κρατιούνται χέρι χέρι φτιάχνοντας ένα πέπλο προστασίας γύρω γύρω, ενώ με τη σειρά τους, τα “Mantra” και “Deja Vu” σε οδηγούν σιγά σιγά προς την αυλαία με τους χαλαρούς τους (και λίγο πιο “εξωτικούς”) ρυθμούς.
Please wait...