Οι ONCE UPON A WINTER επανέρχονται με το “Void Moments of Inertia” (self-released), κατά σειρά 4ο στούντιο άλμπουμ τους μέσα σε μια 5ετία, καθώς ο ιθύνων νους του γκρουπ Ηλίας Κακάνης έχει, αν μη τι άλλο, δείξει τη συνεχή του δημιουργική ανησυχία, εξελίσσοντας το one-man project του σε μια ορχήστρα που σε μαγεύει.
Η έναρξη έρχεται με το “Far End” και το πάντα επίκαιρο γνωμικό “Loneliness is the suffering of our time... Even if we are surrounded by others, we can feel very alone” του βουδιστή μοναχού και ακτιβιστή Thích Nhất Hạnh, που πρόσφατα έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών. Από την αρχή, λοιπόν, φαίνεται ξεκάθαρα η ηγετική θέση που θα έχει το σαξόφωνο σε αυτό το άλμπουμ. Αν ψάξεις “κάτω από τις λέξεις”, φέρ’ ειπείν στις μπασογραμμές, θα ανακαλύψεις prog και jazz στοιχεία, που μαζί με τα κλασικά ηλεκτρικά post ξεσπάσματα, είναι ικανά να μετατρέψουν τη μοναξιά σου σε μια γλυκιά εμπειρία και καταδεικνύουν πόσο φοβερά λυρική μπάντα είναι οι Once Upon a Winter.
Λυρισμός που βγάζει στην επιφάνεια όλα σου τα συναισθήματα, επικρατεί και στο “Anthos”, ενώ τολμώ να πω ότι το lead single “Elegant Demise” είναι από τα κορυφαία και πιο πλούσια κομμάτια που έχει γράψει εγχώρια μπάντα σε αυτό το ιδίωμα. Από τη μια τα blackgaze στοιχεία που πάντοτε προσέδιδε ο Ηλίας στους Once Upon a Winter, από την άλλη το βιολί που επίσης σε αυτόν τον δίσκο έχει σημαίνοντα ρόλο, θυμίζοντάς μας την περσινή μεγάλη επιστροφή των Maybeshewill και τη διαχρονική αξία των Mono, σε κάνουν να κατανοήσεις στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό, τους ανοιχτούς μουσικούς ορίζοντες αυτού του σχήματος, που αναμφίβολα κοσμεί με την παρουσία του την εγχώρια, και όχι μόνο, instrumental rock σκηνή.
Παράλληλα, στο νοσταλγικό “//ether” με τις υπέροχες μελωδίες, το σαξόφωνο βρίσκεται και πάλι στην πρώτη γραμμή, ενώ το ομώνυμο “Void Moments of Inertia” αποτελεί το πιο σκληρό και πιο απόκοσμο κομμάτι του άλμπουμ.
Η αυλαία πέφτει με το πανέμορφο “Orenda”, όπου αφενός το τρίπτυχο σαξόφωνο/πιάνο/βιολί σου δημιουργεί απερίγραπτες εικόνες, αφετέρου το ξέσπασμα στο τέλος συμπυκνώνει όλα τα αισθήματα που σου δημιουργεί αυτό το εξαιρετικό δημιούργημα.
Ένα εύγε στους Once Upon a Winter και στον Ηλία Κακάνη, είναι το ελάχιστο.