Οι MONO επιστρέφουν με το “Pilgrimage of the Soul” (Temporary Residence Ltd./Pelagic Records/New Noise), μόλις 2,5 χρόνια μετά το εκπληκτικό “Nowhere Now Here” (2019), καθώς, από όσο φαίνεται, η παγκόσμια πανδημία τους ενέπνευσε να δημιουργήσουν το δικό τους αντίδοτο μέσα από νότες και μελωδίες.
Μπορεί το νέο άλμπουμ του συγκλονιστικού συγκροτήματος από την Ιαπωνία να μη φτάνει στα επίπεδα του προηγούμενου, όπως, προφανώς, και προγενέστερων δισκογραφικών τους δουλειών, εντούτοις στο “Pilgrimage of the Soul” συναντάς, περισσότερο ή λιγότερο, όλα εκείνα τα στοιχεία που έχει κάνει τις συνθέσεις τους μοναδικές.
Στο εναρκτήριο “Riptide”, που αποτέλεσε και το lead single του δίσκου, θυμίζοντας σε αντιστοιχία κάτι από “After You Comes the Flood” στο “Nowhere Now Here”, “ακούς” παντού κλασική μουσική, ακόμα και στα τραχιά του σημεία, σε όλο αυτό τον παροξυσμό από τα riffs και τα τύμπανα (ο ταχυδακτυλουργός Steve Albini δίνει πάλι πόνο στην παραγωγή).
Από την άλλη, το υπέροχο “Imperfect Things” που ακολουθεί, μπορεί να είναι από τα πιο “απλοϊκά” τραγούδια που έχουν γράψει οι Mono, όμως αυτή η αναμονή και ανυπομονησία για το τι θα έρθει, και εντέλει, αυτά τα riffs και αυτά τα ντραμς, μόνο να σε ταξιδέψουν μέχρι τα πέρατα του κόσμου μπορούν, έστω και νοητά.
Και βέβαια, το 12λεπτο “Hold Infinity in the Palm of Your Hand”... μόνο Mono θα μπορούσε να είναι, με εμμονικές επαναλήψεις και γεωμετρική κορύφωση, κομμάτι να σου φεύγει το σβέρκο στα live, ενώ και στο “The Auguries” δεν μπορείς να μπερδέψεις το γκρουπ που ακούς με κανένα άλλο.
Με τη σειρά τους, επ’ ουδενί ως fillers, καθώς δεν βρέθηκε ακόμα ο θρασύς που θα χαρακτηρίσει “filler” έστω και ένα κομμάτι των Mono, τα άκρως σινεματικά “Heaven in a Wild Flower” και “And Eternity in an Hour”, με τα πανέμορφα έγχορδα και το πιάνο, μαζί με το μελωδικό “To See a World”, καθώς και το “Innocence” στο οποίο το σχήμα από το Τόκιο οδηγεί τα πράγματα με μαθηματική ακρίβεια στο γνωστό δίπτυχο χτίσιμο/αποκαθήλωση, βρίσκονται πανάξια στο “Pilgrimage of the Soul”, που αισίως καταγράφεται ως στούντιο άλμπουμ Νο11 για τους Mono, μέσα σε 22 χρόνια λαμπρής ύπαρξης.