Πρώτη δισκογραφική απόπειρα για τους HYLAS, με τίτλο “Athena” (self-released) και πρέπει οπωσδήποτε να ξεκινήσω από το booklet, μιας που καθεμιά από τις 5, σχεδόν εξ' εξοκλήρου ορχηστρικές και μεγάλες σε διάρκεια, συνθέσεις συνοδεύεται από το δικό της artwork, δια χειρός Ευγενίας Λάζαρη και εμπνευσμένο από διαφορετικές τοποθεσίες της Αθήνας.
Άλλωστε, με αυτή τη “μερακλίδικη” κίνηση οι Hylas αποτυπώνουν ξεκάθαρα το “μωσαϊκό ανθρωπίνων βιωμάτων, διαθέσεων και συναισθημάτων”, όπως οι ίδιοι ονομάζουν το άλμπουμ και, κατ' επέκταση, την ίδια την Αθήνα.
Στο καθαρά μουσικό μέρος, το τετραμελές γκρουπ άλλοτε δίνει βάρος στα prog ηχοχρώματα και άλλοτε στο post-rock υπόβαθρο, συνδυάζοντας πάντως και τα δύο στοιχεία με μια αξιοθαύμαστη ισορροπία, όπως για παράδειγμα στο “Hylas and the Nymphs”, ή το “System” με το Floyd-ικό πρώτο μέρος και το επαναλαμβανόμενο δίστιχο “Feel me, touch me, like you never did before... 'cause Ι'm becoming one of them...”.
Μαεστρικές επίσης οι κιθάρες στο “Mandarine”, περισσότερο σε post μονοπάτια το ομώνυμο “Athena” και εξόχως όμορφο το “Nani”, αφιερωμένο στον Aylan Kurdi, σε μια δισκογραφική δουλειά για την οποία τα συγχαρίκια είναι δεδομένα.
Please wait...