Δελτίο Τύπου
Το φετινό µεγάλο µουσικό ραντεβού των φίλων της «σχεδίας» έχει προγραµµατιστεί για την Τετάρτη 27 Μαΐου στις 19:30, πάντα στην Τεχνόπολη.
Οι Batala, οι Burger Project, ο Φοίβος Δεληβοριάς, οι Locomondo, ο Πάνος Μουζουράκης, η Γεωργία Νταγάκη, η Μαριέττα Φαφούτη και η μπάντα The Jaguar Bombs ενώνουν τις φωνές τους με τους φίλους του μοναδικού ελληνικού περιοδικού δρόμου σε μια συναυλία και κινητοποίηση μαζί για μια δίκαιη κοινωνία, μια κοινωνία χωρίς αποκλεισμούς, χωρίς φτώχεια, ακόμη και χωρίς «σχεδία».
Είναι η τρίτη χρονιά που «σχεδία» και Τεχνόπολη συνδιοργανώνουν τη συναυλία, με κέφι, πολύ θετική ενέργεια, αλλά και πολλαπλά κοινωνικά μηνύματα.
Τιμή εισιτηρίου: 5€
Προπώληση:
Δεν είναι αργά ποτέ
Τον περασµένο Φεβρουάριο, ο Φοίβος Δεληβοριάς έγινε πωλητής της «σχεδίας» για µία ώρα, στο πλαίσιο της δράσης µας που ήταν ενταγµένη στη «Διεθνή Εβδοµάδα Πωλητών Περιοδικών Δρόµου». Ήταν στο πόστο επί της πλατείας Κοραή. Ήταν εµφανές ότι χάρηκε τη συµµετοχή του. Είχε βάλει στόχο, µάλιστα, να πουλήσει 30 περιοδικά, αλλιώς δεν θα έφευγε. Και τα κατάφερε! Θα είναι και στη συναυλία της «σχεδίας». Στην κουβέντα που κάναµε µας εξήγησε τους λόγους.
«Υπάρχουν άνθρωποι που την κρίση την αντιµετώπισαν αλληλοσφαζόµενοι στα καφενεία, πραγµατικά και ψηφιακά. Υπάρχουν άλλοι που ξαναγύρισαν θεωρητικώς στο ‘21, άλλοι στον εµφύλιο, άλλοι στη χούντα και άλλοι στις… αρχές του Διαφωτισµού. Υπάρχει κι εκείνη η φρικτή µερίδα ανθρώπων που προσπάθησε να σώσει τα δικά της µόνο κεκτηµένα σε βάρος όσων δεν είχαν ποτέ τίποτα.
Και υπάρχει και η “σχεδία”. Πώς θα ’ταν άραγε τα πράγµατα αν, πριν και µετά το 2010, οι άνθρωποι που βλέπαµε συνεχώς µπροστά µας, τα πρόσωπα που έµπαιναν στα σπίτια και στη φαντασία µας δεν ήταν οι διάφοροι “αυτοδηµιούργητοι” της κάθε µυρµηγκοφωλιάς, αλλά όσοι συνέλαβαν και υπηρέτησαν τη “σχεδία”, τα κοινωνικά ιατρεία, τα σχολεία µεταναστών; Δεν είναι αργά ποτέ. Ποτέ για κάτι σαν κι αυτό».
Για εκείνους που προσπαθούν
Οι Locomondo είναι µία µπάντα που από την αρχή αυτής της προσπάθειας βρίσκονται δίπλα στη «σχεδία» και στην ελληνική ποδοσφαιρική οµάδα αστέγων. Δεν είναι µονάχα πως πάντα συµµετέχουν σε όλες τις δράσεις που ζητάµε τη συνδροµή τους. Η υποστήριξη στις προσπάθειες των ανθρώπων της «σχεδίας» και της ποδοσφαιρικής οµάδας είναι έντονη όλο το χρόνο. Ο Μάρκος Κούµαρης έρχεται και στις προπονήσεις, όποτε µπορεί, και παίζει µπάλα µε τα παιδιά. Η κρίση, άλλωστε, δεν τον άφησε ανεπηρέαστο.
«Η µπάντα έχει γεννηθεί µέσα στη κρίση. Είναι ένα συγκρότηµα που αποτελείται από διαφορετικούς ανθρώπους, νέους ή µεγαλύτερους σε ηλικία, από άνετους ή λιγότερο άνετους οικονοµικά, που µπορεί να διαφέρουν ακόµη και στις πολιτικές τους πεποιθήσεις, αλλά στηρίζουµε ο ένας τον άλλο. Να φανταστείς ότι κάναµε χρυσό δίσκο από τον οποίο άλλοι καλλιτέχνες παλιότερα θα έβγαζαν χρήµατα για να ζήσουν την υπόλοιπη ζωή τους, αλλά επειδή τύχαµε στην εποχή που κατέρρευσαν και οι δισκογραφικές εταιρίες, δεν πήραµε τίποτα», λέει στη «σχεδία» ο Μάρκος Κούµαρης.
Ο Μάρκος δεν πιστεύει ότι η κρίση µάς άλλαξε όσο θέλουµε κάποιοι να πιστεύουµε και δείχνει την πρότιµησή του για όλους εκείνους που προσπαθούν.
«Πιστεύω ότι δεν έχουµε αλλάξει πολύ ως κοινωνία. Πάνω κάτω, οι ίδιοι µείναµε. Οι άνθρωποι που ήταν αδιάφοροι συνεχίζουν να είναι αδιάφοροι και οι άνθρωποι που νοιάζονται ίσως φαίνονται λίγο περισσότερο τώρα. Αλλά, σίγουρα, υπάρχουν και άνθρωποι που δεν τους έχει αγγίξει.
Μ’ αρέσουν οι άνθρωποι που προσπαθούν και αυτά που κάνουν είναι παραδείγµατα και δίνουν πρότυπα στους νέους. Όπως κάποιοι γιατροί που ταξιδεύουν ως την Αφρική να εµβολιάσουν τους ανθρώπους και κανείς δεν τους προσέχει. Αυτοί οι άνθρωποι είναι σύγχρονοι ήρωες και θα έπρεπε να διακρίνονται και να προβάλλονται.
Είµαστε δίπλα στη “σχεδία” γιατί είναι ένα αποτελεσµατικό project, συνδυάζει την καλή πρόθεση που συνοδεύεται µε εµπειρία, όραµα, πρόγραµµα και καλή προσπάθεια. Αντικαθιστά τα κενά του κοινωνικού κράτους. Μια αγκαλιά και για τους νέους, που, αν έχουν χάσει το δίχτυ της ασφάλειας που προσφέρει η οικογένεια ή η εργασία, είναι δίπλα τους για να τους προστατέψει».
Πιο ανοιχτοί
Ο Αλέξης Ιωάννου είναι ο τραγουδιστής των Burger Project. Δηλώνει «αισιόδοξος από τη φύση του», είναι ενθουσιασµένος µε τη συµµετοχή στη συναυλία της «σχεδίας» και µας καλεί να είµαστε «πιο ανοιχτοί» και έτοιµοι να βοηθήσουµε ο ένας τον άλλον.
«Ενώ από τη φύση µου είµαι αισιόδοξος άνθρωπος, τα τελευταία χρόνια έχω γίνει συνωµοσιολόγος, δεν βλέπω να πηγαίνουν καλύτερα τα πράγµατα, νοµίζω ότι θα µας πάνε ακόµα πιο κάτω. Ίσως πρέπει να φτάσουµε στο “µηδέν” για να µπορέσουµε να ξαναγεννηθούµε.
Βλέποντας τόσους πολλούς ανθρώπους να έχουν χάσει τα πάντα, νιώθω ότι ζούµε µια παράνοια. Έχουµε ξεχάσει την πραγµατική ζωή και ασχολούµαστε µε νούµερα.
Το θετικό είναι ότι πολλοί άνθρωποι ξύπνησαν και συνειδητοποίησαν τι συµβαίνει και πώς λειτουργεί το σύστηµα. Μας έκανε να είµαστε πιο ανοιχτοί. Υπάρχουν, ωστόσο, και άνθρωποι που δεν έχουν πάρει χαµπάρι τίποτα. Καλό είναι να θυµόµαστε πως ό,τι κάνουµε, µας επιστρέφει. Ας βγούµε λίγο από τον εαυτό µας και τη φούσκα που ζούµε. Να νιώσουµε και να βοηθήσουµε όσο µπορούµε για µια καλύτερη ζωή. Δεν µπορούµε να παραµένουµε απαθείς».
Καλύτεροι άνθρωποι
Η Μαριέττα Φαφούτη, τον περασµένο Φεβρουάριο, έγινε πωλήτρια κι αυτή της «σχεδίας» για µια ώρα. Ήταν –όπως οµολογεί– ένα µάθηµα ζωής. Στα τέλη του Μάη θα είναι και πάλι κοντά µας, αυτή τη φορά κάνοντας αυτό που της είναι πραγµατικά οικείο: Θα τραγουδήσει µαζί µας ενάντια στη φτώχεια και υπέρ µια πιο δίκαιης κοινωνίας.
«Πραγµατικά ευχαριστώ τη “σχεδία” που µου κάνει αυτή την τιµή και µπορώ να είµαι µέρος αυτής της προσπάθειας. Συµµετέχοντας σε τέτοιες πρωτοβουλίες, γινόµαστε καλύτεροι άνθρωποι. Για µένα, είναι σηµαντικός ο συµβολισµός. Μέσα από µια συναυλία, γινόµαστε όλοι ένα για το καλό κάποιων άλλων ανθρώπων. Είναι ο ορισµός της έννοιας της αλληλεγγύης. Πιστεύω ότι η κρίση µ’ έκανε καλύτερο άνθρωπο. Άλλαξε τον τρόπο που βλέπω τους άλλους. Καθηµερινά βλέπω γύρω µου ανθρώπους που πέφτουν, αλλά δεν το βάζουν κάτω και προσπαθούν να σταθούν ξανά στα πόδια τους.
Αυτοί είναι οι µικροί µας καθηµερινοί ήρωες, όπως ο κ. Νίκος που για µια ώρα ήµουν µαζί του και πουλούσα το περιοδικό συµµετέχοντας στην εκδήλωση του περιοδικού τον περασµένο Φεβρουάριο (σ.σ. µιλάει για την µέρα που επώνυµοι συµπολίτες µας φόρεσαν για µία ώρα το κόκκινο γιλέκο των πωλητών της “σχεδίας”). Για µένα, αυτό ήταν πραγµατικά ένα µεγάλο σχολείο».
The Jaguar Βombs
The Jaguar Bombs θα συμμετάσχουν για πρώτη φορά σε µια συναυλία που έχει σαφή κοινωνικά και κινηµατικά χαρακτηριστικά και είναι ιδιαίτερα χαρούµενοι γι’ αυτό. Όπως λένε και οι ίδιοι, τους αρέσει πολύ η φιλοσoφία που διέπει τη «σχεδία», η απλή διαδικασία, το άµεσο αποτέλεσµα για τον ίδιο τον άνθρωπο.
Μιλήσαμε με τον Άγγελο Αϊβάζη, τον 28χρονο τραγουδιστή και κιθαρίστα της µπάντας, ο οποίος αυτή την εποχή υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία στη Ρόδο: «Είµαι αισιόδοξος ότι όπως φτάσαµε εκεί που φτάσαµε έτσι θα ανακάµψουµε κιόλας. Πιστεύω, επίσης, ότι η κρίση µάς έχει αλλάξει. Έχουµε βγει λίγο από τον εαυτό µας, νοιαζόµαστε για τον συνάνθρωπο και είµαστε πιο έτοιµοι να βοηθήσουµε. Το συναντάω καθηµερινά».
Αλληλεγγύη, η φυσική κατάσταση
«Η κρίση µ’ έχει επηρεάσει βαθιά. Το πόσο ακόµα θα κρατήσει δεν µπορώ να το ξέρω, δεν µπορώ να κάνω πρόβλεψη, ξέρω ότι δεν είναι τοπικό φαινόµενο. Το σηµαντικό και το αισιόδοξο είναι ότι µαθαίνουµε να ελισσόµαστε, ότι βρίσκουµε τρόπους και δεν το βάζουµε κάτω. Και θα ανακάµψουµε.
Οι Batala έχουν τις δουλειές τους και στη µουσική είµαστε όλοι εθελοντές. Η µαµά µας είναι η Βραζιλία, όπου εκεί η φτώχεια και η ανέχεια βρίσκονται σε άλλα επίπεδα. Γόπα πετάς κάτω και τη µαζεύουν. Ο εξοπλισµός της µπάντας κατασκευάζεται εκεί. Κατεβαίνουµε και στο καρναβάλι για να συµµετάσχουµε µε “after party” και µε δώρα για τα παιδιά. Η αλληλεγγύη είναι η φυσική µας κατάσταση και σε κάθε σοβαρή προσπάθεια που γίνεται για την υποστήριξη συνανθρώπων µας, όπως είναι αυτή της “σχεδίας”, συµµετέχουµε µε µεγάλη µας χαρά».
Τελικά, ο βασιλιάς ήταν γυµνός
Η Γεωργία Νταγάκη θα ταξιδέψει για πρώτη φορά µε τη µουσική µας «σχεδία».
«Καταρχήν, αν ρίχναµε όλοι εµείς οι καλλιτέχνες τα προβλήµατά µας σε ένα πηγάδι και βλέπαµε τα προβλήµατα των υπόλοιπων εργαζοµένων, των άνεργων, των ελεύθερων επαγγελµατιών, θα βουτάγαµε να πάρουµε πίσω τα δικά µας και δεν θα βγάζαµε κουβέντα. Με έχει επηρεάσει σίγουρα η κρίση, αλλά και µε βοήθησε να δω τα πράγµατα σε όλα τα επίπεδα πιο καθαρά, στις σχέσεις, στις συνεργασίες, στη ζωή.
Η κρίση δεν µας άλλαξε, έδειξε ποιοι πραγµατικά είµαστε και, άσχετα τι µας λέγανε τα δελτία ειδήσεων και οι κυβερνήσεις από τη Μεταπολίτευση και µετά, “ο βασιλιάς τελικά ήταν γυµνός”», µας απάντησε στην ερώτηση πώς βιώνει η ίδια την κρίση και πώς έχει επηρεάσει τη ζωή της.
Σε σχέση µε τη συµµετοχή της στη συναυλία της «σχεδίας», εξέφρασε τη χαρά της, αλλά και έναν προβληµατισµό που είναι κοινός: «Χαίροµαι αν µπορώ µε αυτό τον τρόπο να βοηθήσω, αλλά θα προτιµούσα να είχαµε ένα κράτος δικαίου µε στέγη για όλους και λιγότερες συναυλίες αλληλεγγύης. Είναι τιµή µου, όµως, που θα βρεθώ στην ίδια σκηνή µε καλλιτέχνες ωραίους και µε ήθος.
“Δεν θα πνιγείς πέφτοντας στο νερό, αλλά παραµένοντας µέσα”. Ευχαριστώ τους διοργανωτές για την πρόσκληση και εσάς άγνωστοι πωλητές της “σχεδίας” για τα δικά σας µηνύµατα αξιοπρέπειας και ψυχικής δύναµης που µας δίνετε καθηµερινά…»
*********
Ακόμη στο i-JUKEBOX.gr: Ανταπόκριση από την περσινή συναυλία του Περιοδικού Δρόμου “Σχεδία”
Please wait...