Το ζέσταμα ανέλαβαν οι FULL HOUSE BREW CREW, που ενάμιση μήνα μετά επέστρεψαν στον ίδιο χώρο (με ό,τι αυτό συνεπάγεται), επιλέγοντας τραγούδια κυρίως από το “Me Against You” που κυκλοφόρησε πρόσφατα (“Bury Me”, “Me Against You”, “Bring the Chaos”, “No One’s Safe”, “Cannot Be Judged”), μαζί με τα “Black Empty Box” και “No Retreat” από το, σχεδόν μακρινό, “Bet It All” του 2011.
Η αλήθεια είναι ότι στο live που έριξε την αυλαία του ’18, το αθηναϊκό γκρουπ “έπαιζε μπάλα” με το άκρως εκδηλωτικό κοινό, οπότε εκείνη η αλληλεπίδραση είχε δημιουργήσει ένα εξαιρετικά εκρηκτικό μίγμα το οποίο δεν υπήρξε τούτη τη φορά, ενώ ο ήχος ήταν αρκετά δυνατότερα από όσο έπρεπε, παρόλα αυτά φυσικά και οι Full House Brew Crew είναι πάντοτε διασκεδαστικοί.
Με τη σειρά τους, οι MONSTER MAGNET πάτησαν για 4η φορά μέσα σε ισάριθμα χρόνια το πόδι τους σε αθηναϊκό σανίδι (3η στο Piraeus 117 Academy), φέρνοντας και πάλι μαζί τους ένα best-of set, παρότι το περσινό “Mindfucker” θα μπορούσε κάλλιστα να χρησιμοποιηθεί ως βάση των εμφανίσεών τους στη συγκεκριμένη περιοδεία, η οποία έκλεισε στην Ελλάδα.
Βέβαια, διόλου δεν μας χάλασε αυτό, καθώς με 7 συνολικά τραγούδια από τα εκπληκτικά “Dopes to Infinity” (1995) και “Powertrip” (1998), και γενικά ένα διαφοροποιημένο setlist, σε σχέση με τις δύο τελευταίες (επίσης best-of) επισκέψεις τους, οι Αμερικανοί αποζημίωσαν τον κόσμο που συνέρρευσε μαζικά στο Academy, για να απολαύσει απανωτούς οργασμούς χωρίς ενδιάμεσες διακοπές.
Τριπλές κιθάρες, το πιο πρόσφατο logo των Monster Magnet να συνδυάζεται με τις βιντεοπροβολές, πανηγυρική αρχή με “Dopes to Infinity”, “Rocket Freak” και “Crop Circle”, συνέχεια με “Radiation Day”, “Melt”, “Look to Your Orb for the Warning” και, μία εκ των εκπλήξεων της περιοδείας, “Ego, the Living Planet”, σκυτάλη στο “When the Hammer Comes Down”, το κορυφαίο όλης της βραδιάς “Negasonic Teenage Warhead” και το κλασικό “Space Lord”, και encore με την έτερη έκπληξη “CNN War Theme”, το “Dinosaur Vacume” και το “Powertrip”.
Για σχεδόν 90 λεπτά, οι Dave Wyndorf, Phil Caivano, Bob Pantella, Garrett Sweeny και Chris Kosnik μας κράτησαν καθηλωμένους (ή εκστασιασμένους, αν θέλετε), κάτι για το οποίο, άλλωστε, είναι (και θα είναι πάντοτε) πρώτοι μάστορες.
* Φωτογραφίες: Γιάννης Νέγρης