i-JUKEBOX.gr

Οι AUSTRA ουσιαστικά μας έβαλαν στη μέση ενός αγώνα πινγκ-πονγκ, όπου οι synth/dream pop στιγμές εναλλάσσονταν με τις πιο dark και ηλεκτρονικές, έχοντας ως αδιαμφισβήτητη πρωταγωνίστρια την Katie Stelmanis, που άλλοτε πίσω από τα πλήκτρα της και άλλοτε χορεύοντας επί σκηνής, ήταν το πρόσωπο που μαγνήτισε τα βλέμματα του ολιγάριθμου κοινού στο Fuzz Club.

Bέβαια, εξίσου σημαντικός ρόλος ήταν και αυτός της Maya Postepski Ela Minus - που μετά από το solo opening act της, συνέχισε ως μέλος των Αustra - καθώς τα ντραμς προσέθεταν έναν ιδιαίτερο όγκο και ένα πολύ σημαντικό live feeling στον ήχο του γκρουπ από το Toronto, ο οποίος συμπληρωνόταν από τα πλήκτρα του Ryan Wonsiak και από το synth και το μπάσο του Dorian Wolf. Άλλωστε, το συνολικό ηχητικό αποτέλεσμα που έβγαινε από το PA ήταν εξαιρετικό και κρυστάλλινο, οπότε μαζί με το πολύ καλά στημένο 70λεπτο σετ, υπήρχαν όλες οι συνθήκες για μία άκρως ενδιαφέρουσα συναυλία.

Όλα ξεκίνησαν με το παλιότερο “Darken Her Horse”, πλέον κατάλληλο για εισαγωγή, ενώ εν συνεχεία οι Austra επέλεξαν ένα σερί από το νέο τους άλμπουμ “Future Politics”, αποτελούμενο από τα dreamy “Future Politics”, “Utopia” και “Gaia”, καθώς και το indietronica “Freepower”, με ενδιάμεσο σταθμό το πιο σκοτεινό “I’m a Monster”, το οποίο αποτέλεσε μια εκ των κορυφαίων στιγμών της βραδιάς.

Mετά από την ερμηνεία της Stelmanis στους στοιχειωτικούς στίχους “Ι don’t feel nothing anymore”, σειρά πήραν, ως επί το πλείστον, παλιότερες στιγμές του συγκροτήματος, από τα άλμπουμ “Olympia” (2013) και “Feel It Break” (2011), όμως πριν από αυτό το ιδιότυπο δεύτερο μέρος του live, η frontwoman των Austra μας ενημέρωσε ότι το λευκό της φόρεμα – ταιριαστό, όπως και η αμφίεση του υπόλοιπου 2/3 της μπάντας, με τα ισχυρά λευκά φώτα που εναλλάσσονταν με τα μινιμαλιστικά πολύχρωμα – είχε λερωθεί με κόκκινο κρασί, για να απαντήσει η ίδια αυτό που ετοιμαζόμασταν κι εμείς να φωνάξουμε “ε και, ποιος νοιάζεται;”.

Πράγματι, αυτό ήταν μια ελάχιστη λεπτομέρεια μπροστά στην ωραιότατη εμπειρία που μας είχε ετοιμάσει το καναδικό σχήμα, αλλά και μια έξυπνη πάσα προς το “Home”, καθώς, όπως και η ίδια η Stelmanis ανέφερε, πρόκειται για ένα τραγούδι που μιλάει για έρωτα και αλκοόλ.

Από εκεί και πέρα, όπως συνέβαινε άλλωστε εξαρχής, το ένα τραγούδι διαδεχόταν το άλλο χωρίς διαλείμματα, με το απαλό “I Love You More Than You Love Yourself” να δίνει τη θέση του στο “Beat and the Pulse”, όπου η εμφάνιση των Austra έφτασε στο απόγειό της, εν μέσω χρωματικού παροξυσμού, με την Katie Stelmanis να θυμίζει νεράιδα που τραγουδά “feel it break” και να μας μαγεύει.

Από την άλλη, οι synthpop ρυθμοί επέστρεψαν με το “Lose It”, όχι όμως για πολύ, καθώς το darkwave “The Villain” και το χορευτικό σόου της 32χρονης ερμηνεύτριας, ήρθαν για να κλείσουν το κυρίως κομμάτι της συναυλίας, η οποία έλαβε τέλος με τα πανέμορφα “Painful Like” και “Habitat”, καθώς και το χαμηλότερου τέμπο “Hurt Me Now”.

Αναμφίβολα γκρουπ που αξίζει μεγαλύτερης προσέλευσης, λοιπόν, οι Austra διαθέτουν όλο το πακέτο για να σου προσφέρουν αυτά που περιμένεις από μια συναυλιακή βραδιά.

Νωρίτερα, πάντως, η ELA MINUS, η οποία συνοδεύει τους Καναδούς στην περιοδεία τους, είχε φροντίσει να δώσει τη δική της, μοναχική γι’ αυτό και πολύ ενδιαφέρουσα, παράσταση στη σκηνή του Fuzz, με το ηλεκτρονικό κιτάκι της γεμάτο από φωτάκια που παρέπεμπαν σε παιδικό παιχνίδι και το εν είδει μαρκίζας “bright music for dark times”, να συνοδεύει αδιάλειπτα τις ερμηνείες της, κορυφαία εκ των οποίων προσωπικά σημείωσα το “Ceremony”.

Χτίζοντας τη δική της διάσταση μέσα στον χώρο, η κατά κόσμον Gabriela Jimeno άρπαζε το μικρόφωνο που γυροβολούσε στον λαιμό της, έσπευδε στην ηλεκτρονική γωνιά της για να παίξει με το MPC της, πλησίαζε στην άκρη της σκηνής για να δώσει ακόμα μεγαλύτερη ζωντάνια στην εμφάνισή της και, γενικότερα, έκανε αυτό που έπρεπε για να κρατήσει ζεστό και αμείωτο το ενδιαφέρον μας.