Πρώτη στη σκηνή ανέβηκε η ANGELIKA DUSK. Επικοινωνιακή, φρέσκια και γλυκιά ήταν αυτό που χρειαζόμασταν για να ζεσταθούμε πριν την Imany. Τα κομμάτια που είπε ήταν και δικά της, αλλά και προσεγμένες διασκευές. Όπως το “You Make Me Feel” των Archive (που δεν της πέτυχε τόσο), το “Sugar” των Editors, το “Crazy in Love” της Beyonce, το “Further Away” της Lissie (που ήταν εξαιρετικό) και το “Video Games” της Lana Del Rey.

Aπό δικά της ακούσαμε το αγαπημένο “Beautiful Love”, καθώς και τα ολοκαίνουρια “Marionette” και “Gold”. Ακούσαμε όμως και τα ακυκλοφόρητα “Get Out” και “Bad Habit”, που ήταν πολύ δυνατά και προετοιμάζουν το έδαφος για να γίνει πιο rock το μουσικό μέλλον της Angelika Dusk.

Photo: Angelika Dusk

Η ώρα έχει περάσει και ανάμεσα σε καπνούς ανεβαίνει στη σκηνή η IMANY. Ντυμένη απλά, πολύ όμορφη, με φουλ μπάντα και διάθεση για ένα ωραίο live. Μέχρι που είδε μπροστά της τα καναπεδάκια και τα τραπέζια με τις σαμπανιέρες και τα φαγητά. Περικυκλωμένοι από πανομοιότυπα πουκάμισα, loafers και 12ποντα που ήταν αδύνατο να περπατηθούν στο ξύλινο πάτωμα με τα κενά [sic], προσπαθούσαμε να ακούσουμε… μουσική. Αθάνατη παραλιακή με τα «ωραία» σου… Βέβαια, για να τα λέμε όλα, η διοργάνωση ήταν πάρα πολύ καλή.

Πάμε στα τραγούδια τώρα… Μετά από μικρή εισαγωγή, ξεκίνησε με το “Don’t Be So Shy”. Λίγο αργότερα ήταν η ώρα για το αγαπημένο (το λες και κλασικό) “You Will Never Know”, με μια διαφορά. Κάπου στα μισά, το «μίξαρε» με το “Don’t Let Me Be Misunderstood” της Θεότητας (κι αγαπημένης της, όπως μας είπε απαντώντας στο ερωτηματολόγιο του Προυστ) Nina Simone και –ναι- ήταν τόσο υπέροχο όσο φαντάζεστε.

Photo: Imany

Μετά τα “The Silver Lining” και “There Were Tears” μας είχε ακόμα μια όμορφη διασκευή, αυτή του “Bohemian Rhapsody” των Queen. Πολλοί το άκουσαν, λίγοι το κατάλαβαν, ακόμα λιγότεροι το εκτίμησαν. Αλίμονο κι αν γινόταν αλλιώς… Μετά μας είπε μια μικρή ιστορία για το “The Good, The Bad & The Crazy”. Της ζητήθηκε να γράψει για την ταινία "Sous Les Jupes Des Filles" ένα τραγούδι για τις γυναίκες. Κι επειδή «είμαστε πολύ δύσκολες για να μας καταλάβετε, καλύτερα να μας δεχτείτε όπως είμαστε. Καλές, κακές και τρελές». Όχι εγώ, τάδε έφη Imany.

Ύστερα ρίξαμε λίγο τους τόνους κι ακούσαμε τα “Slow Down” και “Grey Monday”, για να ξυπνήσουμε λίγο στο “Pray for Help” και να έρθει ακόμα μία ιστορία. Αυτή τη φορά για τον τόπο καταγωγής της, τα νησιά Comoros, μιας και το επόμενο κομμάτι “Take Care” θα ήταν μισό στα αγγλικά και μισό στα… κομοριανά (;).

Photo: Imany

Πώς να πεις το “Mercedes Benz” της Janis Joplin όταν έχεις μπροστά σου καθιστούς; Δε γίνεται! Και γι’ αυτό πρότεινε να groove-άρουμε όλοι όρθιοι λέγοντας “if you are Greek and proud, get up” και δεν ξεκίνησε το τραγούδι μέχρι να γίνει. Κι ήταν πολύ ωραίο! Για το τέλος άφησε ένα τραγούδι και μια συμβουλή για όλες τις κοπέλες. “Stop trying to change your man… Get another one… It’s easier”. Δεν το μεταφράζω, θα χάσει το νόημά του. Ακούστε μόνο το “Please & Change”.

Στο encore βγήκε με μια εξαιρετική διασκευή του “I Wanna Dance With Somebody” της Whitney Houston κι ύστερα ανέβηκε και η μπάντα της στη σκηνή για να πει το “Shape Of A Broken Heart” και για δεύτερη φορά το “There Were Tears”.

Αν μπορούσα να κρατήσω ένα πράγμα μόνο από το live θα ήταν η υπόκλιση που έκανε στον κόσμο στο τέλος. Τόσο εκείνη, όσο και τα άτομα της μπάντας της. Υπόκλιση κανονική. Είχα πολύ καιρό να το δω. Σεβασμός στο κοινό που είχε πάει να την τιμήσει. Υπόκλιση. Τα μεγάλα πράγματα για τους μεγάλους καλλιτέχνες. Respect!