Το LAB FEST vol. III δεν θα μπορούσε να ξεκινήσει με δυνατότερο μήνυμα. “Αφιερώνουμε την αποψινή μας εμφάνιση σε όσ@ δρουν στις δομές αλληλεγγύης για τους Πρόσφυγες. Ετοιμάζουμε και εμείς κάτι, με τις μικρές μας δυνάμεις”. Όταν μιλούν οι σπουδαίοι LAST DRIVE, κάθε λέξη είναι σημαντική.

Η συγκεκριμένη εμφάνισή τους θα κυλούσε, ως γνωστόν, σε unplugged μοτίβο, πιο ηλεκτρισμένο, βέβαια, από το Τριανόν. Μην ξεχνάμε ότι βρισκόμασταν στην “κοιτίδα” του Αn. Καθώς η βραδιά δεν ήταν από αυτές που θα μπορούσε να ακουστεί το “έλα μωρέ, ποιος πάει νωρίς”, το club γέμισε μερικά λεπτά αφότου άνοιξαν οι πόρτες, με τις πρώτες νότες από το “Maureen” να σημαίνουν την έναρξη.

Photo: The Last Drive unplugged

Ο Αλέξης Καλοφωλιάς αφιέρωσε το “Sister Dawn” σε “όλες τις μπάντες αυτής της πόλης”, ενώ η ακουστική ψυχεδελική έναρξη του “Always the Sun” συνεπήρε κάθε γήινο ον που βρισκόταν στο An.

“Μερικά τραγούδια είναι λες και έχουν γραφτεί για κάθε στιγμή”, είπε ο Άλεξ ανάμεσα στη διασκευή του “Straight Ahead” του Greg Sage και του “Everybody Moves” των Died Pretty, ενώ όταν πήρε στα χέρια του τη φυσαρμόνικα και o Νίκος Κετζέας έπιασε το (κοντρα)μπάσο, όλα έγιναν απλούστερα. “Black Limo”, η εκπληκτική διασκευή στο “Get Out of My Life, Woman” του Lee Dorsey, “Devil May Care”, “Midnite Hop”.

Ο χρόνος είναι σαν μην έχει περάσει πάνω από τους Last Drive, και όταν τους βλέπεις να χαμογελούν, να το διασκεδάζουν με την καρδιά τους πάνω στη σκηνή και να τελειώνουν την εμφάνισή τους με την κουβέντα “στηρίξτε τις δομές αλληλεγγύης”, ξέρεις ότι υπάρχει ελπίδα.

Photo: The Last Drive unplugged

Για τους BIG NOSE ATTACK, από την άλλη, τα έχουμε πει. Φοβεροί τύποι και παικταράδες. Κιθάρα που περνάει και από τον ενισχυτή του μπάσου, τηλεφωνική συσκευή για μικρόφωνο, έναρξη με yo και “Wu-Tang”.

Η πιτσιρικαρία μπροστά τα ‘σπαγε και κατά το σετ των αδερφών από το Μπραχάμι είδαμε και crowd surfing, αμέ. “Έχουμε βγάλει έναν καινούριο δίσκο, τον λένε «69» και είναι ακριβώς αυτό που νομίζετε”. Δεν ξέρω τι νομίζουν οι BNA ότι νομίζουμε, ξέρω όμως ότι γουστάραμε στο έπακρο την εμφάνισή τους στο Αn, με ολίγον από “Paint It Blue…”, ολίγον από “69” και τα “Foxey Lady” και “Wild Cherry” που δεν λείπουν ποτέ. Όπως και την παρουσία του τρελάρα Mickey Pantelous πάνω στη σκηνή για το τελείωμα με το “Down with Me”.

Photo: The Big Nose Attack feat. Mickey Pantelous

Γουστάραμε, όμως, προφανώς και την παρουσίαση που έκαναν οι WISH UPON A STAR στον καινούριο τους δίσκο “Through Thick and Thin”. Bέβαια. Skate punk, skate punk, skate punk. Χωρίς ανάσα, στην κυριολεξία, και δίχως ένδειξη ελέους.

Κορυφαίες στιγμές τα καινούρια τους “Mountains” και “Sandcastles”, μην ξεχνάμε όμως και τα “The Fine Line”, “Sleep on It” και “Clinic”. Την ίδια ώρα, όσ@ βρισκόμασταν στο An για την 3η έκδοση του Lab Fest, απολαμβάναμε την κάθε στιγμή και, προφανώς, δεν δίναμε δεκάρα εν προκειμένω που η ώρα ήταν ήδη περασμένη.

Photo: Wish Upon a Star

Άλλωστε, είχε μείνει ο τέταρτος λόγος για τον οποίο κατεβήκαμε τα σκαλιά και δεν ήταν άλλος από τους 1000MODS. Στις θέσεις μας, λοιπόν, για το “Road to Burn”, το “7 Flies”, το “Set You Free”, το “Vultures”, το “Low”, το “για όσους μας ξέρουν από παλιά” “Desert Side of Your Mind”, το “Vidage”.

Δεν χρειάζεται να έρθω εγώ και να σας περιγράψω τι έγινε στο An, όσ@ έχουν παρακολουθήσει έστω και μία συναυλία των Mods, το αντιλαμβάνονται. Μη σας πω, μάλιστα, ότι στο doom τέλος του “Claws” και το headbanging του Λάμπρου, ήταν σαν να βλέπω μπροστά μου τους Sabbath και τον Bill Ward. Mετά, είδα και τους Motörhead, στη διασκευή του “Metropolis”.

Photo: 1000mods

Όχι, δεν είχα πάθει παράκρουση. Ήμουν στα όρια όταν ο Γιάννης “έδωσε το σινιάλο” για το “El Rollito”, ή όταν συνειδητοποίησα ότι είναι περασμένες 02:00 Σαββάτου και εγώ βλέπω την αγαπημένη μου εγχώρια μπάντα στην αγαπημένη μου γειτονιά και στο μαγαζί με το οποίο είμαι δεμένος συναισθηματικά. Αυτό το ήσυχο βράδυ λοιπόν, με μουσικές δωματίου, τσάι και κους κους, έληξε όταν οι 1000mods έφτασαν στο χαοτικό τέλος του “Super Van Vacation”.

Όλες οι μπάντες κατέθεσαν ιδρώτα και δεν παρέλειψαν να αναφερθούν στο πόσο σημαντικό είναι για όλη τη σκηνή το Lab Fest, ενώ σύμφωνα με μαρτυρίες, ξημερώματα στα στενά των Εξαρχείων βρέθηκαν να βολτάρουν οι Beatles, οι Ramones, ο Iggy, οι Sabbath, οι Dead Moon, o Hendrix, ο Robert Johnson, οι Kyuss, οι Bad Religion και οι Motörhead. Περάσαμε λίγο και γαμώ, νομίζω.