Για τους BOMBING THE AVENUE που άνοιξαν τη συναυλία ανάμεσα σε καπνούς, θα μπορούσαν να γραφούν πολλά, μιας και πρόκειται για ένα γ@μ@το heavy rock τρίο από τη Βάρη, που αποτελείται από τρία αδέρφια πιτσιρικάδες και που ξεκίνησε την πορεία του το 2010 (σκεφτείτε πόσο πιτσιρικάδες ήταν τότε).
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, η φήμη τους έφτασε δικαίως στο Plisskën (ως τώρα, γιατί σίγουρα θα τους δούμε και ακόμα ψηλότερα), ενώ τα opening acts σε διεθνή ονόματα όπως οι Truckfighters και οι Dub Trio, είναι μερικά από τα μέχρι στιγμής παράσημά τους. Κυριότερα, πάντως, βραβεία, δεν είναι άλλα από τη μουσική τους (“Civil Servant” LP, “Avido” EP), την παρουσία τους πάνω στη σκηνή (με ήχο-μπόμπα στο Death Disco) και το γεγονός ότι το λέει η καρδούλα τους. Τη βόμβα σε κάθε λεωφόρο τη βάζουν άνετα, πάντως.
Photo: Bombing the Avenue
Aφού είχαμε ζεσταθεί για τα καλά από τη νεολαία, είχε έρθει η ώρα και για τους πιο, ας πούμε, βετεράνους. Οι DRIVE BY WIRE επέστρεψαν στην Αθήνα 5 χρόνια μετά την παρουσία τους μαζί τους Kyuss Lives!, κλείνοντας στο Death Disco τη μίνι περιοδεία τους στην Ελλάδα.
Το πρόσφατο άλμπουμ των Ολλανδών με τίτλο “The Whole Shebang”, το οποίο και κατέλαβε, δικαιολογημένα, μεγάλο μέρος του setlist τους, είναι σαν να ηχογραφήθηκε σε ένα βρώμικο αλκοολούχο βίντατζ γκαράζ, με τα μαγκιόρικα φωνητικά της Simone Holsbeek να δένουν τέλεια με τα γεμάτα παραμόρφωση riffs του Alwin Wubben.
Photo: Drive by Wire
Οι Drive by Wire έδωσαν τα εύσημα στους Bombing the Avenue για την εμφάνισή τους, και αφού ξεκίνησαν με το doom “Soil (Seven)” ως προθέρμανση, συνόδεψαν τη βραδιά μας με ωραιότατα άσματα όπως το “Rotor Motor”, το “Tar”, το “Five”, το “Woodlands”, το “Moonlighter”, το “Kerosine Dreams”, το “The Whole Shebang” και όχι μόνο.
Το μενού περιλάμβανε ακόμα τη διασκευή στο “Voodoo You Do” των Nightstalker και στο “Summertime Blues” σε έκδοση Blue Cheer, ενώ το τέλος της ωριαίας εμφάνισης των Ολλανδών, ήρθε με το υπνωτιστικό “Rituals”. Εμείς το διασκεδάσαμε και οι μπάντες το ίδιο. Όσο για τους απόντες και τις απούσες, μπορούν να περιμένουν το επόμενο “μεγάλο” όνομα, επιλέγοντας συνειδητά να γυρνούν την πλάτη σε συγκροτήματα που τιμιότατα μπορούν να κάνουν τις νύχτες τους πολύ πιο ευχάριστες.