Ο λόγος για τους βετεράνους SPIDER KICKERS (6,5/10) από τα Γιάννινα, που σε ένα χρόνο κλείνουν αισίως την 30ετή τους πορεία. Το thrash/death στιλ τους δεν συγκίνησε ιδιαίτερα όσους, λιγοστούς στην αρχή και κάπως περισσότερους εν συνεχεία, είχαν έρθει από νωρίς στο An, ενώ κύριο χαρακτηριστικό του γκρουπ, είναι ότι στα φωνητικά βρίσκουμε τον ντράμερ James Edouarth.
Οι Spider Kickers, των οποίων η σκηνική παρουσία ήταν ιδιαίτερα στατική, έχουν ως τώρα κυκλοφορήσει 5 άλμπουμ και στο ημίωρο σετ τους, έδωσαν βάση στα δύο τελευταία, “The Hill of the Dead” και “Alcoholic”.
Photo: Spider Kickers
Δεύτερο συγκρότημα της βραδιάς, οι SPEEDBLOW (7/10), οι οποίοι πάντοτε δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό πάνω στη σκηνή, όμως κάτι η επίσης κρύα υποδοχή του κοινού, κάτι το heavy στιλ τους, συντέλεσαν στο να περάσει και το επόμενο 35λεπτο χωρίς να υπάρχει κάτι το ξεχωριστό στο club.
Το γκρουπ που ιδρύθηκε το 2009 και κυκλοφόρησε έκτοτε τα άλμπουμ “Fields of Doom” και “Behold the Darkness”, παρουσίασε, μεταξύ άλλων, και το νέο του single, υπό τον τίτλο “Prey on Mankind”.
Photo: Speedblow
Τελευταίο opening act στον μακρύ κατάλογο, οι MEMORAIN (7/10), με ελάχιστο κόσμο να βρίσκεται στο pit και τους περισσότερους να είναι ακροβολισμένοι κάπου μέσα στον χώρο.
Οι Αθηναίοι speed/thrashers, οι οποίοι να αναφερθεί ότι έχουν συνεργαστεί με ουκ ολίγα ονόματα της διεθνούς metal σκηνής, όπως είναι οι Nick Menza, Ralph Santolla, Chris Valagao, Steve DiGiorgio, Gene Hoglan, James Murphy, Jeff Waters, Dave Ellefson, Tim “Ripper” Owens, έκλεισαν την αυλαία των guest συγκροτημάτων, χωρίς το ενδιαφέρον του κοινού να έχει αυξηθεί αξιοσημείωτα.
Photo: Memorain
Αυτό θα άλλαζε σε σημαντικό βαθμό, προφανώς, με τους FLOTSAM AND JETSAM (8/10), χωρίς αυτό να σημαίνει ότι στο An επικράτησε κάποιος απίστευτος χαμός.
Αν, γενικά, χρειάζονταν δύο λέξεις για να περιγράψουν αυτή τη νύχτα, μάλλον αυτές θα ήταν “κρύα” και “κουρασμένη”, παρόλα αυτά οι θρυλικοί thrashers από το Phoenix, λόγω ότι επέστρεψαν στην Αθήνα για να παρουσιάσουν κυρίως κομμάτια από τα δύο πρώτα τους άλμπουμ, “Doomsday for the Deceiver” και “No Place for Disgrace”, κατάφεραν να φέρουν, επιτέλους, ζωή στον χώρο, με την προσέλευση να κρίνεται πλέον ικανοποιητική, αλλά μέχρι εκεί.
Photo: Flotsam and Jetsam
Το ξεκίνημα με το “No Place for Disgrace” και η συνέχεια με κομμάτια όπως το “Desecrator”, το “She Took an Axe”, το “Dreams of Death”, το “Hammerhead”, το “I Live You Die”, το “Escape from Within”, to “Der Führer”, το “Hard on You” και το “Doomsday for the Deceiver”, έφεραν ένα σετ που σε γενικές γραμμές δεν μπορούσε, αυτή τη φορά, να αφήσει κανέναν αδιάφορο, όμως υπήρξαν και οι “ενδιάμεσες” στιγμές τύπου “Gitty Up”, “Me” ή “Smoked Out”, οι οποίες αντιμετωπίστηκαν μάλλον με αμηχανία.
Ο άκρως ομιλητικός Eric A.K. παρουσίασε στο κοινό τον νέο ντράμερ της μπάντας, Jason Bittner, ενώ έκανε ιδιαίτερη αναφορά στην επιστροφή του Michael Spencer στο μπάσο και μνεία στον “παλιοσειρά” κιθαρίστα Michael Gilbert, όπως, βέβαια, και στο ελληνικό κοινό και τις γυναίκες που ζουν στην Ελλάδα, “το μέρος όπου συναντάς τις ομορφότερες θηλυκές υπάρξεις από οπουδήποτε αλλού”.
Μετά από 90 λεπτά πάνω στη σκηνή και με το ρολόι να δείχνει σχεδόν 01:00, τα φώτα άναψαν, η μουσική από τα ηχεία σήμανε οριστικά το τέλος και η επιστροφή των Flotsam and Jetsam πέρασε πλέον ως ανάμνηση, με μια γεύση περίεργη, οφείλω να ομολογήσω, βάσει όλων των παραπάνω.
Please wait...