Τη βραδιά άνοιξαν δυνατά οι δικοί μας, DRUNKEN GRAMOPHONE (7,5/10). Με την κιθάρα να βασανίζεται απολαυστικά στα χέρια του Θοδωρή Ταλαμάγκα σε συνδυασμό με την αέρινη Estell στο μπάσο, η επιλογή τους για το καλωσόρισμα μας στον χώρο ήταν πετυχημένη και το ότι κατάφεραν να μας ανεβάσουν από τα πρώτα τους λεπτά επί σκηνής, μας έπεισε τόσο για την έως τώρα πορεία τους, όσο και για το ότι αξίζει να τους παρακολουθήσουμε στην συνέχεια.

Rock ‘n’ roll, garage και punk, να μπερδεύονται με στοιχεία blues σε ένα αποτέλεσμα με εκπληκτική ενέργεια που μας γέμισε σαν να μην είχαμε μόλις περάσει μια ολόκληρη εβδομάδα υποχρεώσεων, κάνοντας το opening act να μοιάζει χρονικά λίγο ενώ στην πραγματικότητα κράτησε μια ώρα.

Photo: Drunken Gramophone

Η σκηνή άδειασε και λίγα λεπτά αργότερα υποδεχτήκαμε την Marie, τον Lio και την υπόλοιπη μπάντα των THE LIMINANAS (8,5/10). Τα τραγούδια τους δεν μπορούν να τραγουδηθούν εύκολα από το κοινό, αλλά η πρόκληση να τα τραγουδήσω ενοχλώντας τους γύρω μου ήταν μεγάλη. Για το καλό όλων συνέχισα απλά να τους απολαμβάνω.

Το ζευγάρι ξέρει πολύ καλά να δημιουργεί μελωδίες, αγαπάνε όμως και την ύπαρξη λόγου μέσα στα τραγούδια τους. Τα κάνει να μοιάζουν λιγότερο επιτηδευμένα, σαν απεριποίητα, πιο αισθησιακά. Προσφέρουν έναν pop ψυχεδελικό ήχο, ο οποίος κάνει αυτό που έχει υποχρέωση να κάνει. Απορροφά τον ακροατή προσφέροντας του στάλες έκστασης και άλλοτε ένα μεγάλο χαμόγελο στο πρόσωπο.

Photo: The Limiñanas

Vintage και μοντέρνα στοιχεία αναμειγνύονται και προκαλούν καρδιοχτύπι, η αγάπη τους για την μουσική και τον κινηματογράφο προηγούμενων δεκαετιών παρουσιάζεται χωρίς να το προσπαθούν μέσα από την μουσική τους και το χαμόγελο της Marie που όλη τη βραδιά κέρδιζε το βλέμμα μας, μας έκαναν να εκτιμήσουμε την αντίληψη που δείχνουν να έχουν για την μουσική. Έκφραση. Εμπειριών και συναισθημάτων, αλήθεια που παρασύρει.

Κρατώντας όμορφους ήχους και γεμάτοι εικόνες, αποχωρήσαμε σιγοτραγουδώντας και βέβαιοι ότι οι Γάλλοι μας κέρδισαν.