29Μαρτίου2024

Τετάρτη, 23 Νοεμβρίου 2022 11:58 Γράφτηκε από: 

Ανταπόκριση: MOONSPELL w/ Michael Krumins @ Fuzz Live Music Club

Δεν συμβαίνουν συχνά τέτοιες καταστάσεις και, αν μη τι άλλο, τις ευχαριστηθήκαμε, έστω και μετά από αναβολές επί αναβολών και αναποδιές της τελευταίας στιγμής.

Μια 6ετία έπρεπε να περάσει, λοιπόν, για να δούμε ξανά τους MOONSPELL στην Αθήνα, καθώς είχε μεσολαβήσει η μετάθεση και μετέπειτα ακύρωση του σόου τους με τους Rotting Christ στα τέλη του ’19-αρχές του ’20, καθώς και η φετινή μετατόπιση των ελληνικών ημερομηνιών για τον εορτασμό της 30ής επετείου τους.

Έτσι, με τούτα και με εκείνα και έχοντας ετοιμάσει ένα ειδικό και, αποκλειστικό για την Ελλάδα, “δείπνο” ελέω γενεθλίων, το πολυαγαπημένο πορτογαλικό γκρουπ που διατηρεί ιδιαίτερους δεσμούς με τον τόπο μας, ανέβηκε στη σκηνή του Fuzz Live Music Club νωρίς νωρίς, αρχικά για να παρουσιάσει ένα σύντομο ακουστικό σετ, το οποίο η “larger than life” περσόνα του Fernando Ribeiro διάνθισε με εξιστορήσεις, αστεία και αυτοσαρκασμούς, στήνοντας κάτι σαν μουσικοκωμικό δρώμενο.

Το “δεν γεννήθηκα για να είμαι τραγουδιστής, αλλά φιλόσοφος, εκεί, στην Αγορά!” που ξεστόμισε ο 48χρονος frontman των Moonspell, μπορεί να συμπεριλάβει μέσα σε λίγες λέξεις το τι ακριβώς ζήσαμε σε αυτό το “προεόρτιο”. Άλλωστε, τη φιλοσοφία είχε ακολουθήσει ως σπουδαστής ο Ribeiro, αλλά εντέλει τον κέρδισε η μουσική και η λογοτεχνία.

Και βέβαια, η λέξη “Αγορά” δεν ήταν η μοναδική φορά σε αυτή τη βραδιά που ο Fernando έδειξε την ικανότητά του στην ελληνική, καθώς μέχρι και τον όρο “μπιφτέκι” χρησιμοποίησε για να περιγράψει την “καράφλα” του! Αμίμητα πράγματα, όπως καταλαβαίνετε, κάπου ανάμεσα στην αναδρομή στην 30ετή ιστορία των Moonspell, την εξιστόρηση γεγονότων πάντα με χιουμοριστικό τρόπο, την αδερφική φιλία με τους Rotting Christ και τον Σάκη Τόλη, τις ταβέρνες, τη φέτα και το κρασί...!

Δίπλα στον Fernando Ribeiro, οι επί δεκαετίες συνοδοιπόροι του Pedro Paixão στα πλήκτρα και Ricardo Amorim στην κιθάρα, ενώ το όλο σκηνικό... ανταλλαγής απόψεων και αναμνήσεων, είχε φυσικά και μουσική, με κορυφαίες στιγμές τις ακουστικές εκδοχές του “Nocturna” και του “Alma Mater” (η πορτογαλική fado συνάντησε τη μουσική του “Wolfheart” όπως οι ίδιοι ανέφεραν πολύ εύστοχα), καθώς και τη διασκευή στο “Os Senhores da Guerra” των Madredeus, “κορυφαίας μπάντας της Πορτογαλίας” σύμφωνα με τον τραγουδιστή και ιδρυτικό μέλος των Moonspell.

Από ό,τι, φαίνεται, πάντως το γκρουπ από την Αμαδόρα δείχνει τη διάθεση να επεκτείνει αυτές τις ακουστικές εμφανίσεις/παραστάσεις και στο μέλλον, και πού ξέρετε, κάποια στιγμή μπορεί να δούμε και τους Moonspell σε φουλ πρόγραμμα με ορχήστρα, όπως είχε γίνει στην πατρίδα τους και στο φεστιβάλ του Wacken. “Ίσως σε κάποιο δρόμο ή στον Παρθενώνα”, όπως ευχήθηκε ο Ribeiro...

Setlist: Domina / Breathe (Until We Are No More) / Mute / Nocturna / Os Senhores da Guerra / Alma Mater.

Το ακουστικό μέρος της συναυλίας συνεχίστηκε, με τον MICHAEL KRUMINS να παίρνει τη σκυτάλη και να παρουσιάζει τραγούδια από το σόλο ντεμπούτο του “Infinity”, που κυκλοφορεί τον Μάρτη του 2023.

Εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν πολυσχιδή και ικανότατο μουσικό, γνωστό βέβαια από την παρουσία του κυρίως στους Green Carnation, οι οποίοι δεν ήταν τελικά γραφτό να πραγματοποιήσουν τις πρώτες τους εμφανίσεις στην Ελλάδα, είτε ως headliners είτε δίπλα στους Moonspell, αλλά ελπίζουμε σύντομα να τους δούμε από τα μέρη μας.

Νομάς ο ίδιος, τόσο καλλιτεχνικά, καθώς περικλείει στα έργα του επιρροές από το σύνολο της παγκόσμιας μουσικής κληρονομιάς (έχοντα μεταπτυχιακό, άλλωστε, στη world music), όσο και στην κυριολεξία, αφού πέρα της Νορβηγίας, από όπου κατάγεται, έζησε σε Γερμανία, Ολλανδία και Μοζαμβίκη πριν ανακαλύψει την Ικαρία, ο Krumins θέλησε να μας πάρει από το χέρι και να μας δείξει τον τρόπο με τον οποίο το φλαμένκο μπορεί να απλώσει το χέρι στους Dead Can Dance και το progressive metal να συναντήσει το neofolk.

Βέβαια, μη γελιόμαστε, ελάχιστοι από τους παρευρισκόμενους έδιναν σημασία σε ό,τι πολύ ενδιαφέρον, ατμοσφαιρικό και ποιοτικό συνέβαινε πάνω στη σκηνή, καθώς όπως έχουμε πει πολλάκις, η λογοδιάρροια στις συναυλίες είναι μια μεγάλη μάστιγα, αλλά ας μην το ανοίξουμε τώρα.

Πολύ επικοινωνιακός, ευδιάθετος και εξαιρετικά συμπαθής ο Michael Krumins, μας “ταξίδεψε” σε μέρη όπως η Αρκαδία, η Λακωνία, τα Κύθηρα και η Κρήτη τα οποία και ο ίδιος αγαπά, μας μίλησε για την προτίμησή του στον... διπλό μέτριο (σε άπταιστα ελληνικά, όπως και ο Ribeiro), χαρακτήρισε τον εαυτό του ως τον “μοναδικό Νορβηγό που παίζει μπουζούκι, έστω και με έναν διαφορετικό τρόπο” και έκλεισε αυτό το ιδιαίτερο μέρος της βραδιάς με το πολύ όμορφο “Diamorfosis”, την πιο δυνατή συναισθηματικά στιγμή της εμφάνισής του.

Κάπου εκεί, είχε φτάσει η στιγμή να “σοβαρέψουν” τα πράγματα και να απελευθερωθεί ολόκληρος ο ηλεκτρισμός του Fuzz, με το κυρίως κομμάτι της επιστροφής των Moonspell στην Αθήνα.

Τέρμα οι “φιλοσοφίες” δηλαδή, έστω και στο περίπου, καθώς παρόντος του φοβερού ατακαδόρου Fernando Ribeiro στη σκηνή και ειδικά όταν βρίσκεται στην αγαπημένη του Ελλάδα, πάντα θα υπάρχει και το αστείο της υπόθεσης (“τραγωδία, τραγωδία...” αναφώνησε, πάντα στα ελληνικά, σε ένα μικρό τεχνικό πρόβλημα!). Όμως, το χιούμορ προφανώς και περνούσε σε δεύτερη μοίρα, όσο το γκρουπ από την Πορτογαλία ξεδίπλωνε μια ιστορία 30 χρόνων.

Ο μπασίστας Aires Pereira “έδινε πόνο” με συνεχές headbanging, το ίδιο βεβαίως και ο Ribeiro τιμώντας τα “μακρυμάλλικά” του χρόνια, και κάπως έτσι θυμήθηκα κι εγώ μια έντονη περίοδο Moonspell που είχα περάσει αρκετά παλαιότερα, καθώς οι Πορτογάλοι ήταν από τους πρώτους “ακραίους” που μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση. Ίσως γιατί πάντοτε έκρυβαν από πίσω μια μελαγχολία και μια μελωδία που με συνάρπαζε. Και ακόμη με συναρπάζει, εννοείται αυτό.

Εκ των highlights της συναυλίας, υπήρξαν το “Finisterra” και το δίδυμο των “In and Above Men” και “From Lowering Skies”, μαζί με τα κλασικά και αγαπημένα “Opium” και “Abysmo”, όπως βέβαια και η τριπλέτα των “Mephisto”, “Vampiria” και “Alma Mater”, με τα οποία οι Moonspell μας αποχαιρέτησαν προσωρινά, παρόντος στο τέλος και του Σάκη Τόλη, που ο Ribeiro εξήρε ως τον καλύτερο φίλο του από τη σκηνή, και με τον Pedro Paixão να έχει αφήσει τα πλήκτρα, για να ενισχύσει την κιθαριστική επίθεση των Πορτογάλων.

Όσο για το encore, οι Moonspell επέστρεψαν εξαιρετικά διψασμένοι, αρχικά με ένα από τα πιο πλήρη τους κομμάτια, το “Tenebrarum Oratorium (Andamento I/Erudit Compendyum)”, από τα παλιά μεν αλλά όπως παρουσιάστηκε στο “Under Satanæ” του 2007 δε, και εν συνεχεία με το φοβερό “The Southern Deathstyle”, που έδωσε πάσα για κλείσιμο στο “Full Moon Madness”, όπου ο, κατά Ribeiro “black metal πάτερ”, Σάκης Τόλης συνόδεψε και πάλι τους Moonspell και ο Paixão επέστρεψε στα κύρια καθήκοντά του, γιατί μόνο με πλήκτρα μπορεί να αποτυπωθεί στην ολότητά του αυτός ο ύμνος.

Το φινάλε βρήκε τον Fernando και τον Σάκη να χτυπούν τα πιατίνια του Hugo Ribeiro, σε μια βραδιά που μας είχε οδηγήσει από τη “Διαμόρφωση” στα “Αποφθέγματα”, μέσω “Αγοράς”, και που είχε κάνει ένα τυπικό βράδυ Δευτέρας τόσο ξεχωριστό για εμάς.

Setlist: The Greater Good / Extinct / Night Eternal / Finisterra / In and Above Men / From Lowering Skies / Opium / Abysmo / Butterfly FX / Breathe (Until We Are No More) / Apophthegmata / Mephisto / Vampiria / Alma Mater / Tenebrarum Oratorium (Andamento I/Erudit Compendyum) / The Southern Deathstyle / Full Moon Madness.

* Φωτογραφίες: Γιάννης Νέγρης


Gallery

Moonspell acousticMoonspell acousticMoonspell acousticMoonspell acousticMoonspell acousticMichael KruminsMichael KruminsMichael KruminsMoonspellMoonspellMoonspellMoonspellMoonspellMoonspellMoonspellMoonspellMoonspellMoonspellMoonspellMoonspellMoonspellMoonspellMoonspellMoonspellMoonspellMoonspellMoonspellMoonspellMoonspellMoonspellMoonspellMoonspellMoonspellMoonspellMoonspellMoonspellMoonspellMoonspellMoonspellMoonspellMoonspellMoonspellMoonspellMoonspellMoonspellMoonspellMoonspellMoonspellMoonspellMoonspellMoonspellMoonspellMoonspellMoonspellMoonspell

E-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
comments powered by Disqus

The Last Ones

  • Οι HIM υπήρξαν μεσσίες και ο VILLE VALO κάτι σαν προφήτης στην Ελλάδα
    Οι HIM υπήρξαν μεσσίες και ο VILLE VALO κάτι σαν προφήτης στην Ελλάδα

    Αν έχεις παρακολουθήσει έστω και μια συναυλία τους στον τόπο μας, αντιλαμβάνεσαι την κατάσταση παροξυσμού που ανέπτυξαν ανά τα χρόνια με το ελληνικό κοινό.

  • Ο JAMES ARTHUR για πρώτη φορά στην Αθήνα
    Ο JAMES ARTHUR για πρώτη φορά στην Αθήνα

    Ο Βρετανός σταρ James Arthur έρχεται την Τρίτη 3 Σεπτεμβρίου για πρώτη φορά στην Αθήνα, ανεβαίνοντας στο Θέατρο Λυκαβηττού με όλες τις επιτυχίες της καριέρας του.

  • Οι PINK MARTINI στα ROCKWAVE NIGHTS στον Λυκαβηττό
    Οι PINK MARTINI στα ROCKWAVE NIGHTS στον Λυκαβηττό

    Το πολυμελές σχήμα των Pink Martini με τη σαγηνευτική China Forbes στα φωνητικά, έρχεται τη Δευτέρα 15 Ιουλίου στα Rockwave Nights στο Θέατρο Λυκαβηττού, για να ξυπνήσει μνήμες από την εκρηκτική βραδιά του 2008 και να επιβεβαιώσει γιατί εξακολουθεί να είναι ένα από τα best-selling σχήματα της παγκόσμιας μουσικής σκηνής.

  • Οι TINARIWEN στο Θέατρο Λυκαβηττού
    Οι TINARIWEN στο Θέατρο Λυκαβηττού

    Περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες μετά την ίδρυσή τους, οι περιπλανώμενοι μπλουζίστες της Σαχάρας Tinariwen έρχονται την Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου στο Θέατρο Λυκαβηττού.

  • Τα πρώτα ονόματα για το PLISSKËN FESTIVAL 2024
    Τα πρώτα ονόματα για το PLISSKËN FESTIVAL 2024

    Με headliners τους συναρπαστικούς post-punkers Viagra Boys (13/9) και τον πρωτοπόρο του emo rap Yung Lean (14/9) θα πραγματοποιηθεί το φετινό Plisskën Festival, στην ανακοίνωση των πρώτων ονομάτων του οποίου συγκαταλέγονται ακόμη οι Slift, Los Bitchos, Parra for Cuva και Love Remain.

Also Read


Newsletter