Οι PLACEBO εμφανίστηκαν στο πλαίσιο των ROCKWAVE nights στην Τεχνόπολη - έχοντας ακυρώσει την τελευταία στιγμή την εμφάνισή τους την προηγούμενη ημέρα στη Θεσσαλονίκη, λόγω της λαρυγγίτιδας που ταλαιπωρούσε τον Brian Molko - με μια συναυλία που στηρίχτηκε κατά κύριο λόγο στο “Never Let Me Go”.
Μπορεί ο φετινός τους δίσκος να είναι κατ’ εμέ εξαιρετικός, παρόλα αυτά αναμφίβολα υπήρξαν ηχηρές απουσίες από το set (όπως για παράδειγμα το “Special K” που για κάποιο λόγο παραλήφθηκε από το live της Αθήνας), ενώ ούτως ή άλλως είναι φανερή η τάση των Placebo όλα αυτά τα χρόνια να αφήνουν σιγά σιγά πίσω το παρελθόν και να δίνουν βαρύτητα στις νεότερες κυκλοφορίες τους.
Με αυτά τα δεδομένα, η έτσι κι αλλιώς περιορισμένης διάρκειας εμφάνισή τους (75 λεπτά), δεν θεωρώ ότι πρόκειται να μείνει βαθιά στη μνήμη μας για πολύ καιρό ακόμη.
Για να εξηγούμαι, θεωρώ τους Placebo ένα από τα πλέον αγαπημένα μου σχήματα και τον Molko έναν τραγουδιστή του οποίου η άρθρωση και ερμηνεία σε διαπερνά, με αποτέλεσμα να θέλεις να γράψεις τους στίχους τους με σπρέι στους τοίχους (φέρ’ ειπείν, το “secret destroyers keep away” από το “Went Missing”, το “they took my mom away, Illuminati” και το “collapse into never” από το “Sad White Reggae”, ή το “dead fly on the national anthem” από το “Surrounded by Spies”). Ωραία ιδέα για βίντεο κλιπ Placebo, νομίζω.
Επίσης, παρά το πρόβλημα που αντιμετώπιζε ο Molko, δεν φάνηκε να επηρεάζεται ιδιαίτερα σε επίπεδο φωνητικής ικανότητας (πολύ μαλακτικό μάλλον το αφέψημα που έπινε καθ’ όλη τη διάρκεια της συναυλίας, το είχαμε δει και στην αντίστοιχη περίπτωση του Iggy Pop). Στο προκείμενο όμως, τίποτα το εξαιρετικά σημαντικό.
Να πούμε, δε, ότι στο... κλίμα των ημερών, ο Molko έκανε μια παύση μετά το “Bionic”, από τα μοναδικά παλαιότερα τραγούδια του set, για να “την πει” σε έναν τύπο που είχε μια διαρκή διένεξη με τους σεκιούριτι του live, αλλά και να υπενθυμίσει στο κοινό την παράκληση/απαίτησή του να μη χρησιμοποιούνται κινητά για να τον καταγράφουν, καθώς δεν θα ήθελε να εμφανιστεί “στο Youtube με χάλια φωνή” (πριν από τη συναυλία υπήρξε και η σχετική ανακοίνωση από τα ηχεία και από την οθόνη για τη χρήση των κινητών τηλεφώνων).
Από εκεί και πέρα, ωραίες στιγμές της βραδιάς ήταν τα “Scene of the Crime”, “Hugz” και “Surrounded by Spies”, το “Sad White Reggae” το οποίο ο Molko προλόγισε λέγοντας “we rock, you dance”, το “Too Many Friends” όπου ο μοναχικός frontman των Placebo αποτυπώνει μαζί με όλο το γκρουπ την εξάρτηση από τα social media, αλλά και το έξυπνα στημένο δίδυμο των “Went Missing” και “For What It’s Worth”, καθώς το πρώτο κάνει μια αναφορά στο δεύτερο μέσω του στίχου “people were singing for what it’s worth, when I went missing for a living”.
Βέβαια, όλες και όλοι στην Τεχνόπολη ήταν λογικό να περιμένουμε κάτι περισσότερο από τα παλιά, οπότε η κατάληξη της συναυλίας με το “Slave to the Wage”, το “The Bitter End” το οποίο ο Stefan Olsdal αφιέρωσε στους fans που βρίσκονταν πίσω από τη διακεκριμένη ζώνη (φοβερό, by the way, το βιολί της Angela Chan), το “Infra-red” και το “Running Up That Hill” της Kate Bush, μας αποζημίωσαν έστω και σε κάποιο βαθμό.
Γενικά, πάντως, είναι διαπιστωμένο ότι κάποια γκρουπ δεν μπορούν να ξεπεράσουν επί σκηνής τον “στουντιακό εαυτό τους”, οπότε μάλλον οι Placebo ανήκουν σε αυτή την κατηγορία.
Setlist: Forever Chemicals / Beautiful James / Scene of the Crime / Hugz / Happy Birthday in the Sky / Bionic / Surrounded by Spies / One of a Kind / Sad White Reggae / Try Better Next Time / Too Many Friends / Went Missing / For What It’s Worth / Slave to the Wage / The Bitter End / Infra-red / Running Up That Hill.
* Φωτογραφίες: Γιάννης Νέγρης
Please wait...