Ούτως ή άλλως, η πλούσια μουσική παλέτα των WATERBOYS δεν γίνεται παρά να σε συνεπάρει, πάντα υπό την καθοδήγηση του χαρισματικού και άκρως επικοινωνιακού Mike Scott, οπότε μέσα σε ένα σχεδόν γεμάτο Piraeus 117 Academy, είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε τραγούδια που έγραψαν ιστορία στα 80s, όπως και τις πιο πρόσφατες στιγμές του γκρουπ από το Εδιμβούργο.

Με τους Steve Wickham (βιολί), Ralph Salmins (ντραμς), “Brother” Paul Brown (πλήκτρα), Aongus Ralston (μπάσο), καθώς και τις Jess Kav και Zeenie Summers (β’ φωνητικά) στο πλευρό του, ο Scott θυμήθηκε την τελευταία επίσκεψη των Waterboys στην Αθήνα, το 2007 στο Θέατρο Βράχων, “προκάλεσε” τον “Brother” Paul να δώσει τον καλύτερό του εαυτό στο “Nashville, Tennessee”, στο “όνομα του Δία και του Πάνα”, με τον ίδιο τον Brown να ξεγυμνώνεται και να επιδίδεται σε αλλεπάλληλα σόλο μέσα σε αποθέωση, έκανε ιδιαίτερη μνεία στον σπουδαίο Ginger Baker, συνιδρυτή και ντράμερ των Cream, στη μνήμη του οποίου ο Salmins επιδόθηκε στο δικό του σόλο υπό τον τίτλο “Blues for Baker”, ενώ εξέφρασε με γλαφυρότητα την απέχθειά του αφενός προς την πατριαρχία, αφετέρου προς τη μουσική με την οποία συνδέθηκε η δεκαετία του ’80, λίγο πριν η συναυλία κλείσει με το συγκλονιστικό “Purple Rain” των Prince and The Revolution και τον Wickham να αποτυπώνει με τον ιδανικότερο τρόπο στο βιολί του το πανέμορφο κιθαριστικό σόλο του τραγουδιού.

Αυτές ήταν μοναχά μερικές από τις αξιοσημείωτες στιγμές της συναυλίας, η οποία περιλάμβανε ακόμα τα “When Ye Go Away”, “Fisherman’s Blues”, “Where the Action Is”, “A Girl Called Johnny”, “If the Answer Is Yeah” και “Still a Freak”, όπως και τα ηλεκτρισμένα “Medicine Bow” και “Ladbroke Grove Symphony”, το αλλαγμένο μεν, εξίσου εξαιρετικό δε, “This Is The Sea”, καθώς και το “Rosalind (You Married the Wrong Guy)”, με το σόλο του Brother Paul που βγήκε τρέχοντας μπροστά στη σκηνή παρέα με το keytar (keyboard guitar) του.

Παρόλα αυτά, η κορύφωση της βραδιάς επήλθε αμέσως μετά, καθώς οι Waterboys κράτησαν για το τέλος το “We Will Not Be Lovers”, το θρυλικό “The Pan Within” με το ανατριχιαστικό βιολί, παρόντων στη σκηνή μόνο του Mike Scott και του Steve Wickham, το “Morning Came Too Soon”, το κλασικό “The Whole of The Moon”, καθώς και το προαναφερθέν “Purple Rain”.

Έτσι λοιπόν, μετά από 2 ώρες όπου οι Waterboys ξύπνησαν μνήμες και επιβεβαίωσαν τη μαγεία της μουσικής τους, βγήκαμε από το Piraeus 117 Academy με ένα πλατύ χαμόγελο για την εμπειρία που μας είχαν χαρίσει.

* Φωτογραφίες: Γιάννης Νέγρης