Να σημειώσω καταρχάς ότι είναι δεδομένη η τάση μίξης της παραδοσιακής μουσικής με σύγχρονα ακούσματα τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, και έχω να πω ότι άλλοι τα καταφέρνουν καλά και άλλοι όχι και τόσο. Βάζω, όμως, την υπογραφή μου ότι οι GEMMA κατορθώνουν στο φερώνυμο ντεμπούτο τους να μπολιάσουν περίφημα τον electro-post rock ήχο στις κρητικές μαντινάδες, προκαλώντας μου πραγματική έκπληξη με το αποτέλεσμα. Είχα αρκετό καιρό να ταυτιστώ και να κολλήσω τόσο έντονα με έναν δίσκο, γι’ αυτό και αξίζουν όλα τα μπράβο του κόσμου στα παιδιά από την Κρήτη.
Το electro εισαγωγικό “Χρόνος” και ο τελικός του γδούπος δίνουν το σύνθημα, για να ακολουθήσει η πιο “ροκ” στιγμή του “Gemma”, το “Ίκαρος”.
Από την πλευρά του, το “Δεντρό” συγκλονίζει με τον συνδυασμό των στίχων, της ερμηνείας της Ευαγγελίας Δανίλη και της δανεικής μουσικής από το “Begin the End” των Placebo, το αγαπημένο μου τραγούδι από το βρετανικό σχήμα, που όποτε το ακούω, παραλύω. Και μετά, έρχεται το “Πεταλούδα”, συγκλονιστικό κι αυτό, η κορυφαία στιγμή της Ευαγγελίας και ολόκληρου του άλμπουμ, με τα ηλεκτρονικά μέρη να δένουν ιδανικά από πίσω.
Με τη σειρά του, το πολύ όμορφο instrumental “Στιγμή” παίρνει το μουσικό υπόβαθρο από το εκπληκτικό “Mogwai Fear Satan”, ένα από τα λάβαρα του post-rock ιδιώματος, ενώ το “Ανθός” θα μπορούσε κάλλιστα να περιγραφεί ως το σημείο αναφοράς των Gemma, όπου το post, το electro και το trip hop ύφος προκαλούν μια ονειρική πανδαισία ήχων και χρωμάτων.
Αναμφισβήτητα, δε, δεν θα γινόταν να “λείπουν” οι Dead Can Dance από μια τέτοια δισκογραφική δουλειά, οπότε τους “ακούμε” στο υπέροχο και απόκοσμο instrumental “Ήτα”, όπου οι εμμονικές post επαναλήψεις λειτουργούν ως κάθαρση, ενώ το φερώνυμο ντεμπούτο των Gemma κλείνει με το 11λεπτο “Μπέλος”, με όλη την ένταση των προηγούμενων τραγουδιών να φτάνει σε αποσυμπίεση σε αυτή την εξαιρετική εκτέλεση του ριζίτικου κομματιού, την απογυμνωμένη ερμηνεία της Ευαγγελίας Δανίλη και τον κυρίαρχο ρόλο των ηλεκτρονικών μερών, σε ένα συνολικό αποτέλεσμα όπου “συναντούμε” και πάλι τη Lisa Gerrard και τον Brendan Perry.