Ακόμα και αν χρειαστεί να περάσεις μέσα από μια ανεμοθύελλα, σαν κι αυτή που έπληξε την περιοχή στις ΗΠΑ όπου βρίσκεται η γέφυρα από την κατάρρευση της οποίας το 1940, πήραν το όνομά τους οι TACOMA NARROWS BRIDGE DISASTER, στο τέλος θα αποζημιωθείς με τα τραγούδια του “The World Inside” (Post.Recordings).
Μπορεί το βρετανικό σχήμα να είχε σκοπό να κυκλοφορήσει το 4ο κατά σειρά άλμπουμ του το 2019, δίνοντας, μάλιστα, το καλοκαίρι του 2018 στη δημοσιότητα το πανέμορφο “Truth Escapes”, ένα ξεκάθαρο tribute στους Tool, με ντραμς σαν οπλοπολυβόλο, φοβερές μελωδίες και φωνητικά (σπάνιο για τους Tacoma Narrows Bridge Disaster) που παραπέμπουν στον τρόπο έκφρασης του Maynard James Keenan, παρόλα αυτά, κάλλιο αργά παρά ποτέ, που λέει και ο σοφός λαός.
Κατά τα άλλα, η συνταγή είναι δοκιμασμένη, πετυχημένη και πολύ αγαπημένη. Στιβαρός ήχος, ηλεκτρονικό υπόβαθρο με τα synths, rhythm section μπετόν, ηγετικές κιθάρες που καθοδηγούν το σύνολο, απουσία στίχων και ομιλία μόνο με τη μουσική, πεντακάθαρη παραγωγή, εκπληκτικά ξεσπάσματα.
Στο εναρκτήριο και κορυφαίο “Machinations”, οι Tacoma Narrows Bridge Disaster κλείνουν το μάτι στη σινεματική μουσική του John Carpenter, πριν αρχίσει το ποδοβολητό και σε αναγκάσουν να πεις με το καλημέρα “ώπα, τι μπαντάρα είναι αυτή”, ενώ στο μενού υπάρχουν ακόμα το δεινοσαυρικό “Presynaptic”, τα “Postsynaptic” και “Apocryphal” όπου οι Βρετανοί εξηγούν ωραία τι ακριβώς είναι το instrumental post-metal, με τις εξάρσεις των Toundra να συναντούν τη μελωδικότητα των Long Distance Calling, καθώς και το “The World Inside”, όπου φανερώνεται η πιο prog πλευρά τους, όπως συμβαίνει ξεκάθαρα με το προαναφερόμενο “Truth Escapes”.
Μονάχα 6 συνθέσεις, αλλά και 50 λεπτά διάρκειας, αρκούν για να συμπεράνεις ότι εδώ έχουμε ακόμα ένα post rock/metal διαμαντάκι. Με τις υγείες μας.