Οι DEAFHEAVEN έστρεψαν με το “Infinite Granite” (Sargent House) τα βλέμματα και πάλι πάνω τους, αυτή τη φορά όχι όπως, φέρ’ ειπείν, είχαν κάνει με την παγκόσμια αναγνώριση του “Sunbather” το 2013, αλλά επειδή εν έτει 2021 επέλεξαν να γυρίσουν σχεδόν ολοκληρωτικά σελίδα στον ήχο τους, απαλείφοντας ουσιαστικά το “black-” από τον όρο “blackgaze” και κρατώντας μονάχα το “-gaze”.
Το γκρουπ από το San Francisco, λοιπόν, κυκλοφόρησε έναν πολύ όμορφο shoegaze δίσκο και ως τέτοιος πρέπει να κριθεί. Έχοντας ήδη δώσει το στίγμα της με τα τρία singles που προηγήθηκαν, το ωραιότατο “Great Mass of Color”, το κορυφαίο “The Gnashing” και το επίσης εξαιρετικό “In Blur”, η νέα δισκογραφική δουλειά των Deafheaven ακούγεται πολύ ευχάριστα, με στιγμές σαν τα “Shellstar”, “Lament for Wasps” και “Other Language”.
Επιπλέον, πλην του ατμοσφαιρικού instrumental “Neptune Raining Diamonds”, καθώς του “Villain”, που είναι από τις ελάχιστες περιπτώσεις που ακούμε τα growls του George Clarke σε ολόκληρο το “Infinite Granite”, πρέπει να σταθούμε στο “Mombasa”, όπου οι Deafheaven κάνουν την “έκπληξη”, κλείνοντας το άλμπουμ με το post-black metal ύφος που τους ανέδειξε.
Και επειδή τίποτα δεν είναι τυχαίο, πρέπει να αναφερθεί ότι για την αποπεράτωση-ηχογράφηση αυτής της αλλαγής σελίδας, οι Αμερικανοί προσέλαβαν τον διεθνώς καταξιωμένο Justin Meldal-Johnsen και τον πολυβραβευμένο Darrell Thorp, μαζί με τον μόνιμο συνεργάτη τους Jack Shirley.
Please wait...