Τα γκρουπ τα οποία συνδυάζουν μουσική και πολιτικοποιημένη στάση, έχουν πάντοτε τον απόλυτο σεβασμό μας.

Άπαξ και το βιογραφικό σου περιλαμβάνει τη θέση του κιθαρίστα, για περισσότερο από 30 χρόνια, σε ένα από τα πλέον επιδραστικά συγκροτήματα στην ιστορία της rock και metal μουσικής, όλα τα υπόλοιπα περιττεύουν.

“Παράτα με αφεντικό, σήμερα έχει Maiden”, είναι η ατάκα που πιθανότατα ακουγόταν σε όλη την επικράτεια, λίγο πριν η Μαλακάσα βουλιάξει από 36.000 κόσμου, για μια από τις σπουδαιότερες συναυλίες όλων των εποχών στην Ελλάδα.

Η πραγματική έννοια του φεστιβάλ συνοδεύεται πάντοτε από metal μουσική και γρασίδια, καθώς εκεί που περπατάς αμέριμνος προς το μπαρ για ένα ακόμη refill, το πιθανότερο είναι να σταματήσεις αρκετές φορές στη διαδρομή, για ένα lip sync και ένα air guitar, βρε αδερφέ, ή έστω για να ανταλλάξεις απόψεις με κόσμο - γνωστό ή άγνωστο, δεν έχει καμία σημασία.

Μπορεί τα χρόνια συνεχώς να περνούν και οι δύο παλιότεροι εκ των τωρινών Σκορπιών να έχουν πλέον 70αρίσει, όμως οι αριθμοί και οι ηλικίες εξακολουθούν να μην παίζουν κανέναν ρόλο.

Είναι εντυπωσιακή αυτή η μαγική ικανότητα που έχει η μουσική, να λειτουργεί ως χρονομηχανή και να σου φέρνει στο μυαλό παραστάσεις που (νομίζεις πως) έχεις ξεχάσει.

Η Μαλακάσα άνοιξε και για φέτος τις “πύλες” της, φιλοξενώντας ένα από τα μεγάλα απωθημένα του ελληνικού κοινού.