Εναλλαγές στο τέμπο, σκισμένα φωνητικά ή παντελής απουσία τους, καπνοί, φωτιστικά εφέ και ένα τρίωρο που, ως λάτρεις του συγκεκριμένου ήχου, απολαύσαμε από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό.

Με κάποιο περίεργο (ή και όχι) τρόπο, η ατμόσφαιρα μύριζε μπαρούτι, με διάχυτη την προδιάθεση ότι η δεύτερη μέρα θα είναι ακόμα πιο ισοπεδωτική.

Το έχουμε πει ξανά, ότι η συγκεκριμένη βραδιά είναι κάθε φορά η επιτομή της απώλειας αίσθησης του χρόνου και του χώρου. Έτσι και τώρα, φεύγοντας από το 205 της Λιοσίων ενώ ξημέρωνε Παρασκευή, προσπαθούσαμε να συνειδητοποιήσουμε πού βρισκόμαστε και αν έχουμε θυμηθεί να μαζέψουμε όλα μας τα κομμάτια.

H δεύτερη μοίρα συμβάλλει πάντα στην αποσυμπίεση από την πρώτη και στην καλύτερη απόλαυση των πεπραγμένων. Νόμος.

Μέχρι πριν από λίγο καιρό, τίποτα δεν προμήνυε ότι θα ερχόταν τούτη εδώ η στιγμή, όμως τα ωραία αυτά απρόοπτα είναι που ομορφαίνουν τη ζωή μας.